മഹേന്ദ്രന് മരണം സമ്മാനിക്കാൻ ചെമ്പരത്തി

''മഹീ.. ഞാൻ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞേക്കാം.. നിന്റെ മനസ്സിൽ എന്തെങ്കിലും രഹസ്യ പദ്ധതികളോ ലക്ഷ്യങ്ങളോ ഉണ്ടെങ്കിൽ നീ അത് ഇപ്പോ ഇവിടെ വച്ച് ഉപേക്ഷിച്ചേക്കണം. വെറുതെ ഞങ്ങളെ കൊലയ്ക്ക് കൊടുക്കരുത്. നാളെത്തന്നെ ഞങ്ങൾ തിരിച്ചു പൊയ്ക്കോളാം.''

"ശെടാ ... നീ എന്താ ഇങ്ങനെ?" മഹേന്ദ്രൻ മുമ്പോട്ടു വന്ന് ഫയാസിന്റെ ചുമലിൽ പിടിച്ചു.

"അങ്ങനെ പോകാൻ വേണ്ടിയാണോ നമ്മൾ വന്നിരിക്കുന്നത്? അല്ലല്ലോ... നമ്മൾ വന്ന കാര്യം സാധിച്ചിട്ടേ ഒരു തിരിച്ചു പോക്ക് ഉണ്ടാവൂ... ''

''എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ഇങ്ങനെ നീ സ്വയം തീരുമാനിക്കുകയാണെങ്കിൽ പിന്നെ ഞങ്ങളുടെ ആവശ്യമില്ലല്ലോ?" ഫയാസ് സംശയത്തോടെ മഹേന്ദ്രനെ നോക്കി.

"എന്താ ഇത്ര വരെ എത്തിച്ചിട്ട് തമ്മിൽ തല്ലി പിരിയാനാണോ നിന്റെ ഭാവം?'' മഹേന്ദ്രൻ ഫയാസിന്റെ കണ്ണുകളിലേയ്ക്ക് നോക്കി.

മറുപടി പറയാതെ ഫയാസ് മുഖം തിരിച്ചു.

"എടാ.. ഫയാസേ... " മഹേന്ദ്രൻ ഫയാസിനെ നോക്കി.

''നമ്മൾ രണ്ടു പേരും ചേർന്ന് ഒരു ക്രൈം നടത്തിയിട്ടുണ്ട്. കപ്പിത്താന്റെ കൊലപാതകം ... മറന്നിട്ടില്ലല്ലോ അത്‌. അതുകൊണ്ട് തമ്മിൽ തല്ലി പിരിയുവാണെങ്കിൽ എല്ലാവരും കൂടെ പോയി അകത്തു കിടക്കും.''

''മഹി എന്താ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുവാണോ?'' ഫയാസ് മഹേന്ദ്രനെ നോക്കി.

''ഞാൻ ആരേം കൊന്നിട്ടില്ല. കപ്പിത്താനെ ഇടിച്ചിട്ടതും വണ്ടി കയറ്റി കൊന്നതും ബോഡി കൊണ്ടുപോയി കുമ്പളം കായലിൽ തള്ളിയതും നീയാണ്.....നീ...''

''അതു ശരി... " മഹേന്ദ്രന്റെ മുഖം മാറി. അപ്പോ നിനക്ക് ഒന്നിലും ഒരു പങ്കും ഇല്ല. പക്ഷേ കിട്ടുന്ന കോടികളുടെ പങ്ക് നിനക്ക് വേണം താനും."

"കോടികൾ കിട്ടുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അത് പാമ്പു കടിക്കുമോ എന്നും പേടിച്ച് ജീവനും കൈയിൽ പിടിച്ച് ഈ വനത്തിൽ വന്ന് ഒരു മിഷന് ഒപ്പം നിൽക്കുന്നതുകൊണ്ടാ. അല്ലാതെ കപ്പിത്താനെ കൊന്നതുകൊണ്ടല്ല.''

മഹേന്ദ്രന്റെ മനസ്സിൽ രോഷം പതഞ്ഞുയർന്നെങ്കിലും അയാൾ സംയമനം പാലിച്ചു. ഫയാസിനെ പിണക്കുന്നത് ബുദ്ധിമോശമാണ്.

മഹേന്ദ്രൻ മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരി വരുത്തി.

''ഫയാസേ... നീ വെറുതേ കഴിഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞ് പ്രശ്നം ഉണ്ടാക്കണ്ടാ. എല്ലാ കാര്യങ്ങളും നമ്മൾ രണ്ടു പേരും ചേർന്ന് തീരുമാനിക്കും. കപ്പിത്താനെ കൊന്നെങ്കിൽ അതിനു കിട്ടുന്ന ലാഭത്തിന്റെ പകുതി നിനക്കുള്ളതാണെന്ന് ഞാൻ നേരത്തേ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതല്ലേ.. തൽക്കാലം നീ പോയി കിടന്നുറങ്ങ്. വിശദമായിട്ട് നമുക്ക് നാളെ സംസാരിക്കാം."

പറഞ്ഞിട്ട്  മഹേന്ദ്രൻ നനഞ്ഞ ടീ ഷർട്ടും ട്രാക്ക് സ്യൂട്ടും മാറി ഒരു ലുങ്കിയും ബനിയനും ധരിച്ചു. ഫയാസ് അപ്പോഴും മഹേന്ദ്രനെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു.

"എടാ.. എനിക്ക് നിന്നെയാണ് കൂടുതൽ വിശ്വാസം. അതു കൊണ്ടാണല്ലോ എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും നിന്നെ കൂടെ നിർത്തുന്നത്.

നീ വെറുതെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചിരുന്ന് ഉറക്കം കളയാതെ പോയി കിടന്ന് ഉറങ്ങാൻ നോക്ക്. നാളെ കുറേ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാനുള്ളതാ.''

മഹേന്ദ്രനെ ഒന്നുകൂടി നോക്കിയിട്ട് ഫയാസ് അപ്പുറത്തേയ്ക്ക് പോയി. കുടിലിന്റെ മൂലയ്ക്കു കിടന്നിരുന്ന ചൂരൽ കസേര വലിച്ചിട്ട് മഹേന്ദ്രൻ ഇരുന്നു. അവന്റെ തലയ്ക്കുള്ളിൽ ചിന്തകളുടെ കടന്നലുകൾ മൂളി പറന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. ഫയാസിനെ ഒഴിവാക്കുന്നതാണ് ബുദ്ധി. ജാനകിക്കാട്ടിൽ ആദ്യം തീരുന്നത് ഫയാസ് തന്നെ ആവട്ടെ.തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചതു പോലെ മഹേന്ദ്രൻ കണ്ണുകൾ അടച്ചു.

പിറ്റേന്നു രാവിലെ ഭക്ഷണം കഴിച്ച ശേഷം രണ്ടു സംഘങ്ങളായി മഹേന്ദ്രനും കൂട്ടരും വനത്തിലേയ്ക്ക് ഇറങ്ങി. ഫയാസിനെ മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്നും അകറ്റി കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോവുകയായിരുന്നു മഹേന്ദ്രന്റെ ലക്ഷ്യം. ഒരു പ്രധാന കാര്യം സംസാരിക്കാനുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞ് മഹേന്ദ്രൻ ഫയാസുമായി മൂർഖൻ ചാലിനടുത്തെത്തി. മൂർഖൻ ചാലിലേയ്ക്ക് ഫയാസിനെ തള്ളിയിട്ട് വെള്ളത്തിൽ മുക്കി കൊല്ലുക എന്നതായിരുന്നു മഹേന്ദ്രന്റെ ലക്ഷ്യം. കോടികളുടെ ഒരു പങ്കു കൂടി തന്റെ കൈയ്യിൽ വന്നു ചേരാൻ പോകുന്നു. മഹേന്ദ്രൻ കണക്കുകൂട്ടി.

''നീ എന്തിനാ ഇങ്ങോട്ടു വന്നത്?" ഫയാസ് മഹേന്ദ്രനെ നോക്കി.

''ഒരു കാര്യം പറയാനുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞില്ലേ? നീ ഒന്ന് സമാധാനപ്പെട്.'' മഹേന്ദ്രൻ ചിരിച്ചു.

"ഞാൻ ഈ വെള്ളത്തിലൊന്നും ഇറങ്ങാനില്ല കേട്ടോ... എനിക്ക് പേടിയാ." മൂർഖൻ ചാലിലേയ്ക്ക് നോക്കിയിട്ട് കുറച്ചു ദൂരേയ്ക്ക് മാറി നിന്നുകൊണ്ട് ഫയാസ് പറഞ്ഞു.

"നിന്റെ ഒരു ഒടുക്കത്തെ പേടി... നിന്റെ പേടി ഞാൻ ഇപ്പോ മാറ്റിത്തരാം.'' പറഞ്ഞു കൊണ്ട് മഹേന്ദ്രൻ വെള്ളത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങി. 

പിന്നെ ഫയാസിനെ കാണിക്കാൻ രണ്ടു കൈക്കുമ്പിളിലും വെള്ളം കോരി മുഖം കഴുകി. പെട്ടന്ന് മൂർഖൻ ചാലിലെ വെള്ളം ഒന്ന് ഇളകി. ഒരു ചുഴി രൂപപ്പെട്ടു.

വെള്ളത്തിനടിയിൽ നിന്നും മിന്നൽ പോലെ പത്തി വിരിച്ച് ഒരു മൂർഖൻ പാമ്പ് പൊങ്ങി വരുന്നതു മാത്രമേ ഫയാസ് കണ്ടൊള്ളു.

അടുത്ത നിമിഷം അത് മഹേന്ദ്രന്റെ കഴുത്തിൽ ചുറ്റി. പിന്നെ മഹേന്ദ്രനെയും വലിച്ചുകൊണ്ട് വെള്ളത്തിനടിയിലേയ്ക്ക് പോയി.

ഒന്നു നിലവിളിക്കാൻ പോലും ആകാതെ ഫയാസ് പകച്ചു നിന്നു.

(തുടരും)