നുണമഴ പെയ്യുമ്പോൾ

അരുണ ഒരുനിമിഷം കണ്ണടച്ചുനിന്നു. രണ്ടുതവണ ഫോൺ അടിച്ചിട്ടും അമ്മ എടുത്തില്ല. മൂന്നാം തവണ അടിച്ചപ്പോൾ എടുത്തു. 

‘‘അരുണ വിനോദിന്റെ അമ്മയല്ലേ... ?’’ സിസ്റ്റർ ശബ്ദം കനപ്പിച്ചു. 

‘‘അതെ...’’ അപ്പുറത്ത് കിതയ്ക്കുന്ന പോലെ..

‘‘അരുണയുടെ അച്ഛനില്ലേ... ?’’

‘‘ഇല്ല. നാട്ടിലില്ല.’’

‘‘ങ്ഹാ.... അരുണയുടെ അമ്മയ്ക്ക് എന്തെങ്കിലും അസുഖമുണ്ടോ.... ?’’

അപ്പുറത്തുനിന്ന് മറുപടിയില്ല. അമ്മ ആലോചിക്കുകയാവണം.

‘‘പെട്ടെന്ന് ഫോൺ കട്ടായി. അരുണയ്ക്കു ചിരിവന്നു. സിസ്റ്റർ കണ്ടാലതുമതി. കണ്ണിലെ ശോകം കൊണ്ട് ചിരി തുടച്ചുമാറ്റി.

‘‘ങ്ഹാ... ആ ഗ്രൗണ്ടിൽ പോയി കുറച്ചുനേരം വെയിലു കൊണ്ടിട്ടുവാ...’’.

സൂര്യൻ സിക്സർ അടിച്ചുകൊണ്ടുനിൽക്കുന്ന ഗ്രൗണ്ടിലേക്കാണ് സിസ്റ്റർ വിരൽ ചൂണ്ടിയത്.

മൈഗ്രേയ്ൻ ഉള്ളതാണ്. സിസ്റ്ററോടു പറഞ്ഞാൽ അതും നുണയാണെന്നു പറയും. രക്ഷയില്ല. 

സൂര്യനു കീഴെ അറ്റൻഷനായി നിന്നുകൊടുത്തു.

‘‘ സൂര്യാ നിനക്ക് എന്നെ കൊണ്ടുപോകാമെങ്കിൽ കൊണ്ടുപോ.... എനിക്കു മടുത്തു. ഈ ഭൂമിയിലെ ജീവിതം.. ഈ പണക്കാരുടെ കോൺവെന്റ് സ്കൂളിലെ പഠിത്തം... ഇവിടെ പണമില്ലാത്തവരു പഠിച്ചാൽ ഒരു ഗ്ളാമറുമില്ല.. സ്കൂൾ ബസിൽ വരാൻ ശേഷിയുള്ളവർക്കേ ഇവിടം ശരിയാവുകയുള്ളൂ....’’

‘‘ എന്നാൽ പിന്നെ നീ എന്തിനാ ഇങ്ങോട്ടുവന്നത്..?’’ സൂര്യന് ദേഷ്യം വന്നു.

‘‘കോൺവെന്റിൽ പഠിച്ചാൽ അപ്പിടിയാ ഇപ്പിടിയാ എന്നൊക്കെ ആരോ പറഞ്ഞതുകേട്ട് ഇറങ്ങിപ്പുറപ്പെട്ടതാ... അബദ്ധമായി. നാട്ടിലെ സ്കൂളിൽ പഠിച്ചാ മതിയായിരുന്നു.’’

‘‘തന്നിഷ്ടക്കാരിയല്ലേ... പോരാത്തതിന് നുണയത്തിയും...’’

‘‘അതുവിട്... സൂര്യന്റെ മോൻ തന്നെയാണോ കർണൻ.... എങ്കി ആ പാവത്തിനെ ഈ ഭൂമിയിലിട്ട് പലരും അപമാനിക്കുമ്പോഴും മിണ്ടാതിരുന്ന ഇയാളെന്ത് അച്ഛനാടോ.... ?’’

‘‘അല്ല നിന്റെ ഏത് പ്രശ്നത്തിലാണ് നിന്റെ അച്ഛൻ കൂടെ ഉണ്ടായിട്ടുള്ളത്... ? നീയും നിന്റെ അമ്മയും എപ്പോഴും തനിച്ചല്ലേ.. ?’’

‘‘അതുപോലാണോ സൂര്യൻ... മറ്റുള്ളവർക്കായി സ്വയം കത്തിയെരിയുന്ന സുസ്നേഹ മൂർത്തിയാം സൂര്യാ.... എന്നാണ് ഞങ്ങടെ പാഠപുസ്തകത്തില് സൂര്യനെ കുറിച്ചു പറയുന്നത്...’’

‘‘എന്താ അതില് സംശയം... ?’’

സൂര്യൻ ചൂടു കൂട്ടി.

ഗ്രോട്ടോയിലെ മാതാവിനെ രക്ഷയ്ക്കായി തേടി.

‘‘ കാര്യം മാതാവേ രണ്ടുതവണ ഫോൺ കട്ടാക്കി തന്നതിന് നന്ദിയുണ്ട്ട്ടോ... എന്നാലും ഈ വെയിൽ... അത് ഇത്തിരി കടുപ്പമായി. എനിക്ക് തലവേദന കൂടിക്കൂടി ഛർദിക്കാൻ വരുന്നുണ്ട്....’’

‘‘സത്യത്തിൽ നിന്റെ കേസ് എനിക്ക് ബോറടിച്ചുതുടങ്ങി. നീ നന്നായാൽ നിനക്ക് കൊള്ളാം...’’ മാതാവ് കൈവിട്ടു.

‘‘ഛർദിക്കേണ്ട..ബോധം കെടുത്തിയേക്കാം.’’ സൂര്യൻ കടുത്ത നിലപാടെടുത്തു.

അരുണ തളർന്നുവീണു.

സിസ്റ്റർ മേഴ്സി വളരെ പതുക്കെ അടുത്തുവന്നു. കുട്ടികളിലാരോ ചൂണ്ടിക്കാട്ടിക്കൊടുത്തതാണ്. ക്ലാസിൽ ശ്രദ്ധിക്കാതെ പുറത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്നതിന് ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയവൾക്കൊരു അടികൊടുത്തിട്ടു കൂടിയാണ് സിസ്റ്റർ പുറത്തേക്കു വന്നത്.

ആദ്യം തറയിൽ കിടക്കുന്ന അരുണയുടെ ശരീരത്തിൽ, നിന്നുകൊണ്ടുതന്നെ ചൂരൽ കൊണ്ട് ഒന്നു കുത്തിനോക്കി.

പിന്നെ ഒപ്പം വന്ന അഞ്ചാറു കുട്ടികളോടായി പറഞ്ഞു.

‘‘ ആ വരാന്തയിലെ ബെഞ്ചിൽ കൊണ്ടു കിടത്ത്.’’

എല്ലാവരും കൂടി തങ്ങളുടെ സേവനമനസ്സ് സിസ്റ്ററിനു മുൻപിൽ പ്രദർശിപ്പിക്കാൻ കിട്ടിയ അവസരം കളയാതെ അരുണയെ താങ്ങിയെടുത്ത് വരാന്തയിലെ ബെഞ്ചിൽ കൊണ്ടു കിടത്തി.

പി.ടി.യുടെ സമയത്ത് തല കറങ്ങിവീഴുന്നവരെ കിടത്താൻ വേണ്ടി ഇട്ടിട്ടുള്ള ബെഞ്ചാണ്.

സിസ്റ്ററും കുട്ടികളും ക്ലാസിലേക്ക് മടങ്ങി.

ആ പിരീഡ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കുട്ടികളും സിസ്റ്ററും ക്ലാസ് ടീച്ചർ മേരിക്കുട്ടി ടീച്ചറും വന്നുനോക്കുമ്പോഴും അരുണയ്ക്കു ബോധം വീണിട്ടില്ല.

മേരിക്കുട്ടിടീച്ചർ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് അൽപം വെള്ളം കുടഞ്ഞു. എന്നിട്ടും അവൾക്കു ബോധം വീണില്ല.

‘‘അരുണേ....അരുണേ..’’ മേരിക്കുട്ടി ടീച്ചർ അവളുടെ തോളിൽ പിടിച്ചു കുലുക്കി. അവൾ കണ്ണു തുറന്നു.

‘‘നീയൊന്നും കഴിച്ചിരുന്നില്ലേ... ?’’ മേരിക്കുട്ടി ടീച്ചർ അവളുടെ വയറിലൊന്നമർത്തിക്കൊണ്ടു ചോദിച്ചു. 

കഴിച്ചില്ലെന്നു നേരു പറഞ്ഞാൽ നേരത്തേ പറഞ്ഞ നുണകളെല്ലാം പൊളിയും. അമ്മയ്ക്ക് അപകടം പറ്റിയതു കാരണം പാചകം ചെയ്തു തളർന്നെന്നാണല്ലോ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. 

ഒന്നും മിണ്ടാതെ കിടക്കുന്നതാണു ബുദ്ധി.

‘‘നീയ്യ് ആ സെക്യൂരിറ്റിക്കാരനോട് ഒരു നാരങ്ങ സോഡ വാങ്ങിക്കൊണ്ടുവരാൻ പറ.... പൈസ ഞാനയാൾക്കു കൊടുത്തോളാം.’’

മേരിക്കുട്ടി ടീച്ചർ ദിയയോടു പറഞ്ഞു. 

സോഡ.. അരുണയ്ക്കു തീരെ ഇഷ്ടമല്ല. അതുവാങ്ങിക്കൊണ്ടു വന്നാൽ കുടിക്കേണ്ടിവരും.അരുണ ഒന്നു പിടഞ്ഞെണീറ്റു

‘‘ എനിക്ക് നാരങ്ങ സോഡ വേണ്ട ടീച്ചർ. നാരങ്ങ വെള്ളമോ ഫ്രൂട്ടിയോ മതി....’’

കുട്ടികളും ഹെഡ്മിസ്ട്രസ്സും ടീച്ചറും - എല്ലാവരും കൂടി കൂട്ടച്ചിരിയായി. 

പറഞ്ഞതിലെന്താണു കുഴപ്പം? അരുണയ്ക്ക് അമ്പരപ്പായി. 

‘‘നിന്റെയീ തലകറക്കവും കള്ളത്തരമായിരുന്നോ...’’ സിസ്റ്റർ മേഴ്സി ചോദിച്ചു.

ഇവർക്കെന്താണിത്ര വൈരാഗ്യം..കഴിഞ്ഞ ജന്മം ഇവരെ കൊന്നിട്ടോ മറ്റോ ആണോ താനിങ്ങോട്ട് വന്നത്. അന്നത്തെ വൈരാഗ്യമോ മറ്റോ ആകുമോ. ഈ ജന്മം ഒന്നും ചെയ്തതായി ഓർക്കുന്നില്ല.

ഗാർഡനും അതിനു ചുറ്റുമുള്ള സ്ഥലങ്ങളുമെല്ലാം സിസ്റ്റർ പറഞ്ഞതുപോലെ വെടിപ്പാക്കി അവിടെ പത്തു പതിനഞ്ചു തരം പത്തുമണിച്ചെടികൾ, 12 തരം ചെമ്പരത്തികൾ, നാലഞ്ചു തരം തെച്ചികൾ, ആകാശമല്ലി, ചെണ്ടുമല്ലി എന്നിവയെല്ലാം നട്ടുപിടിപ്പിച്ചതല്ലാതെ.....

‘‘ ടീച്ചർ ഞാൻ പോണോ.. ?’’

ദിയ സാറാ സംശയത്തിലാണ്.

മേരിക്കുട്ടി ടീച്ചർക്ക് പോയി വാങ്ങിക്കൊണ്ടുവരണമെന്നു പറയണമെന്നുണ്ട്. പക്ഷേ സിസ്റ്റർ മേഴ്സിയെ പേടി. എങ്കിലും രണ്ടും കല്പിച്ച് ടീച്ചർ പറഞ്ഞു.

‘‘ പോയി വാങ്ങിക്കൊണ്ടുവാ....’’

സിസ്റ്റർ മേഴ്സിയുടെ മുഖം ചുവന്നു. 

‘‘ഒരു ബിരിയാണി കൂടി വാങ്ങ്.... നുണറാണിക്ക് അതിന്റെ കുറവല്ലേയുള്ളൂ.....’’ പുച്ഛത്തോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് സിസ്റ്റർ നടന്നു.

മേരിക്കുട്ടി ടീച്ചർ വിളറിപ്പോയി. സിസ്റ്റർ ഇങ്ങനെ പെരുമാറുമെന്നു ടീച്ചർ കരുതിയില്ല.

‘‘യ്യോ... സിസ്റ്റർക്ക് ഇഷ്ടമായില്ലെന്നു തോന്നുന്നു. രണ്ടക്ഷരം പഠിക്കുന്ന ഒരുത്തിക്കു വേണ്ടി വാദിച്ചിട്ടല്ലല്ലോ, ദൈവമേ, വെറുതെ സിസ്റ്ററുടെ വെറുപ്പ് സമ്പാദിച്ചത്....’’ ടീച്ചർക്ക് വെപ്രാളമായി.

നാരങ്ങാവെള്ളം കുടിച്ചതും അരുണ ഛർദിക്കാൻ തുടങ്ങി. വരാന്തയിലും വരാന്തയോടു ചേർന്നുളള ബോഗെയ്ൻ വില്ലയിലും വളളിയായി പടർന്നുകിടക്കുന്ന പർപ്പിൾ പൂക്കളുടെ ചെടിയിലുമെല്ലാം ഛർദിൽ പടർന്നു.

‘‘മൂന്നാലു ബക്കറ്റ് വെളളമെടുത്തുകൊണ്ടുവാ... ഓഫിസിൽ നിന്നു ചൂലും വാങ്ങിക്കോ... കുട്ടികൾ ഒഴിച്ചുതരും. നീ അതൊന്നു കഴുക്.... ശ്ശോ... ഒരു പിരീഡും വെറുതെ പോയല്ലോ....’’ വാച്ചിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് മേരിക്കുട്ടി ടീച്ചർ സ്റ്റാഫ് റൂമിലേക്ക് ഓടി.

വേച്ചുവേച്ച് നടന്ന് അരുണ വരാന്തയും ചെടിച്ചട്ടിയിലെ ചെടികളും എല്ലാം വെടിപ്പാക്കി.

‘‘അരുണയുടെ വീടിന് അടുത്തുനിന്ന് ആരെങ്കിലും വരുന്നുണ്ടോ.. ?’’ മേരിക്കുട്ടി ടീച്ചർ ചോദിച്ചു.

ആരുമില്ല. അൻപതു പേരിൽ ഏതാണ്ട് മുഴുവൻ പേരും കോൺവെന്റ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന പട്ടണത്തിൽ തന്നെയുളളവരാണ്. അരുണയെപ്പോലെ ഏതാനും പേർ മാത്രമേ സ്കൂളിന്റെ പേരു കേട്ട് ദൂരെയുളള സ്ഥലങ്ങളിൽ നിന്നു വരുന്നുളളൂ.

സീന പതുക്കെ എഴുന്നേറ്റു.

‘‘അരുണയുടെ അടുത്ത ഗ്രാമത്തിലാണ് എന്റെ വീട്. എന്റെ അച്ഛൻ ഇവളുടെ നാട്ടിലാണ് ജോലി ചെയ്യുന്നത്. ടീച്ചർ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞ് അച്ഛൻ സമ്മതിച്ചാൽ ഞാൻ തന്നെ അരുണയെ കൊണ്ടുവിട്ടോളാം.’’

‘‘ങ്ഹാ എങ്കിൽ സീനയുടെ അച്ഛനെ ഞാൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞോളാം. നിങ്ങൾ വേഗം പൊയ്ക്കോ....’’