നുണക്കുഴി

ആ വെള്ളിയാഴ്ച വരെയും ദിയയും അരുണയും സീന വരുന്നതും കാത്തു. ഇടവേളകളിൽ പള്ളിയിൽ പോയി പ്രാർഥിച്ചു. സീനയ്ക്കു മനസ്സിനു നല്ല കരുത്തുണ്ടാകുവാനും അവളെ കഷ്ടതകളിൽനിന്നു മോചിപ്പിക്കുവാനും ദൈവത്തോട് അപേക്ഷിച്ചു.

ദിയയുടെ നല്ല മനസ്സ് കൂടുതലറിഞ്ഞതും ദിയയുമായി അടുത്തതും അപ്പോഴാണ്. നന്നായി പഠിക്കുന്ന ദിയയും അത്ര പഠിക്കാത്ത അരുണയും തമ്മിൽ കൂട്ടുകൂടാൻ ഒരു പ്രയാസവുമില്ല. അകൽച്ച തന്റെ മനസ്സിലായിരുന്നു, തന്റെ അറിവില്ലായ്മയായിരുന്നു എന്നും അരുണ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

മനസ്സൊന്നു തുറന്നു ചിരിച്ചു.

ആ വെള്ളിയാഴ്ച സ്കൂൾ വിട്ടുവന്നപ്പോൾ അരുണയ്ക്ക് പഠിക്കണമെന്നു തോന്നി. പേജുകൾ പോലും വിടർത്താത്ത പാഠപുസ്തകങ്ങൾ വെറുതെ ഒന്നു തുറന്നുനോക്കി. നാലഞ്ചുമാസം കഴിഞ്ഞിട്ടും പുത്തൻമണം മാറാത്ത ആ പുസ്തകങ്ങൾ വെറുതെ മണപ്പിച്ചു. ചിലതൊക്കെ വായിച്ചുനോക്കി.. .മനസ്സിലാക്കാൻ പ്രയാസം തോന്നിയില്ല. പിറ്റേന്ന് രാവിലെ മുതൽ എല്ലാം ആദ്യം മുതൽ പഠിച്ചുതുടങ്ങണമെന്നു തീരുമാനിച്ചു.

തുലാവർഷം ആയതോടെ നാട്ടിലേക്കുള്ള വഴികൾ മുഴുവൻ വെള്ളം നിറഞ്ഞു. ഗ്രാമം ഒരു ദ്വീപ് പോലെ ഒറ്റപ്പെട്ടു. അയൽ ഗ്രാമത്തിലേക്കുള്ള ബസ് പിടിച്ച് അവിടെനിന്നു വഞ്ചിയിൽ വീട്ടിലെത്തിയപ്പോഴേയ്ക്കും നല്ല ക്ഷീണം. ഉറങ്ങിപ്പോയി.

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ സീനയുടെ ശബ്ദം കേട്ടാണ് ഉണർന്നത്. നോക്കുമ്പോൾ അവൾ അമ്മയുടെ അടുത്തിരുന്ന് ഇടിയപ്പം പഞ്ചസാരതേങ്ങാപ്പാലിൽ മുക്കി അങ്ങനെ കഴിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. 

അരുണയെ കണ്ടയുടൻ അമ്മയോടായി അവൾ പറഞ്ഞു.

‘‘ ഇവളെന്താ ആന്റി എട്ടുമണി വരെയൊക്കെ കിടന്നുറങ്ങുന്നത്.. ?’’

അമ്മ ആ ചോദ്യത്തിന് ഒരു ചിരി മറുപടി കൊടുത്ത് അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.

ഇന്ന് അമ്മ അച്ചപ്പവും കുഴലപ്പവും ഉണ്ടാക്കുന്ന ദിവസമാണ് ഏതോ കല്യാണപ്പെണ്ണിനായി ലഡ്ഡുവും മൈസൂർ പാക്കും കൂടി പ്രത്യേകമായി ഉണ്ടാക്കുന്നുമുണ്ട്. 

സീന നന്നായി ക്ഷീണിച്ചിരിക്കുന്നു.

‘‘നീയെന്താ സ്കൂളിൽ വരാത്തത്?’’

‘‘ഇനി ആ സ്കൂളിൽ വരേണ്ടെന്ന് സിസ്റ്റർ മേഴ്സി അന്നു പറഞ്ഞു. ഇന്നലെ എന്റെ മാമൻ പോയി ആരെക്കൊണ്ടൊക്കെയോ സിസ്റ്ററോട് പറയിച്ചിട്ടുണ്ട്. തിങ്കളാഴ്ച മുതൽ വരാൻ അനുവാദം തന്നിട്ടുണ്ട്.’’

അരുണയ്ക്കു സമാധാനം തോന്നി. കാര്യം സീന കുറെ കഷ്ടപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ കഷ്ടപ്പാട് സഹിച്ചുസഹിച്ച് നല്ല ശീലമായതുകൊണ്ട് അരുണയ്ക്ക് കുഴപ്പമില്ല. ഇവളങ്ങനെയല്ലല്ലോ....വേദനിച്ച് ശീലമുണ്ടാകില്ല. വലിയ സങ്കടമായിക്കാണും.

‘‘നിനക്കൊക്കെ സന്തോഷമായി. അല്ലേ?’’

‘‘ഞാനും ദിയയും ഇന്നലെക്കൂടി പള്ളിയിൽ പോയി നിനക്കുവേണ്ടി പ്രാർഥിച്ചതേയുള്ളൂ..’’

‘‘ഉവ്വ്...പുളുവടിക്കാതെ....ഞാനീ നുണയുമങ്ങ് വിശ്വസിച്ചു.’’

‘‘നീ വിശ്വസിക്കണമെന്ന് എനിക്ക് വാശിയില്ല.’’

പലഹാരക്കെട്ടുമെടുത്ത് അമ്മ, എങ്ങോട്ടോ പാഞ്ഞു. അമ്മയുടെ സ്കൂട്ടർ കാഴ്ചയിൽ നിന്നു മറഞ്ഞതിനു ശേഷം സീന പറഞ്ഞു.

‘‘ഞാൻ വന്നത് ഒരു കാര്യത്തിനാണ്. നീയത് ചെയ്തു തരണം.’’

‘‘എന്തേ... ?’’

‘‘ ഞാൻ പറയുന്നതുപോലെ ഒരാളെ ഫോണിൽ വിളിക്കണം.’’

‘‘ആരെ?’’

‘‘മുഖ്യമന്ത്രിയെ.’’

‘‘എന്തിന്?. എനിക്ക് മുഖ്യമന്ത്രിയെ അറിയില്ല.’’

‘‘ഞാൻ പറയുന്ന കാര്യങ്ങൾ ഫോണിൽ പറയണം.’’

‘‘അതിന് എന്റെ കൈയിൽ ഫോണില്ലല്ലോ...’’

‘‘ദേ, അതീന്ന് വിളിച്ചാൽ മതി...’’

അവൾ ലാൻഡ് ഫോണിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടി. മൊബൈൽ ഫോൺ വരുന്നതിനു മുൻപ് അമ്മ വീട്ടിൽ ഒരു ടെലിഫോൺ ബൂത്ത് നടത്തിയിരുന്നു. അന്നെടുത്ത കണക്‌ഷനാണ്. ഇപ്പോൾ ടെലിഫോൺ ബൂത്തൊന്നും കാര്യമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നില്ല. കാര്യമൊന്നുമില്ല. നിറുത്താൻ അമ്മയോടു പറഞ്ഞതാണ്.പക്ഷേ അമ്മയ്ക്ക് ഒരു വിഷമം. വല്ലപ്പോഴും ആരെങ്കിലും ഒരു സഹായം പോലെ വന്നു ചോദിക്കും. അമ്മ പൈസയൊന്നും വാങ്ങാതെ, വിളിക്കാൻ സമ്മതിക്കും.

‘‘എന്താണ് മുഖ്യമന്ത്രിയോട് പറയേണ്ടത്.... നിന്റെ അച്ഛനെ സഹായിക്കണമെന്നോ... അതു നിനക്കു തന്നെ പറഞ്ഞുകൂടേ...?’’  

‘‘അതൊന്നുമല്ല.’’

‘‘പിന്നെ?’’

‘‘നീ മുഖ്യമന്ത്രിയോട് പറയണം. മുഖ്യമന്ത്രിയെ കൊന്നുകളയുമെന്ന്. എന്റെ അച്ഛന്റെ ജോലി കളഞ്ഞയാളല്ലേ...ഒന്നു വിരട്ടണം. അതും നിന്റെ ശബ്ദത്തിലല്ല.. നീ നമ്മുടെ സ്കൂളിലെ ബാഡ്മിന്റൺ കോച്ചിന്റെ ശബ്ദം അനുകരിക്കാറില്ലേ....അയാളുടെ ആ ശബ്ദത്തിൽ വിളിച്ച് നീ മുഖ്യമന്ത്രിയോട് പറയണം.’’

‘‘ നിനക്കെന്താ വട്ടുണ്ടോ.... ? ഞാൻ പറയില്ല.’’

‘‘നീ അതു പറഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ നീ പറഞ്ഞിട്ടുള്ള മുഴുവൻ നുണകളും ഞാൻ ഹെഡ് മിസ്ട്രസ്സിനോടു പറയും. സ്കൂളിലെ എല്ലാവരോടും പറയും. നിന്റെ അച്ഛൻ ഗൾഫിലൊന്നുമല്ല, നാടുവിട്ടതാണെന്ന്.നിന്റെ അമ്മ പോസ്റ്റ് ഓഫിസിലെ വലിയ ഉദ്യോഗസ്ഥയൊന്നുമല്ല, ചിട്ടിപ്പിരിവുകാരിയും പാചകക്കാരിയുമാണെന്ന്. നിന്റെ വേഷത്തിലെ പകിട്ടേ ഉള്ളൂ.. നിന്റെ വീട് ഇടിഞ്ഞുവീഴാറായതാണെന്ന്. നിന്റെ അപ്പൂപ്പൻ കുടിച്ചു വെളിവില്ലാതെ നടക്കുകയാണെന്ന്. നമ്മുടെ ക്ലാസിലെ ദിവ്യയുടെ 500 രൂപ കട്ടെടുത്തത് നീയാണെന്ന്....’’

‘‘ അയ്യോ ഞാനൊരാളുടെയും പൈസ എടുത്തിട്ടില്ല.’’

‘‘ഞാനും ശ്രീലക്ഷ്മിയുമാണ് അതെടുത്തത്. ഒരു പുതിയ ഫ്ളേവർ ഐസ്ക്രീം വന്നപ്പോൾ വാങ്ങാനെടുത്തതാണ്. പക്ഷേ നീയാണെന്ന് പറഞ്ഞാൽ എല്ലാവരും വിശ്വസിക്കും.’’

അരുണയ്ക്ക്, ഒരു കൊടുങ്കാട്ടിനുള്ളിൽ വന്യമൃഗങ്ങൾക്കു നടുവിൽ ഒറ്റപ്പെട്ടുപോയതുപോലെ തോന്നി. തൊണ്ട വറ്റിവരളുന്നു. 

ആരുമില്ലേ, രക്ഷയ്ക്ക്.. ? ദിയ അടുത്തുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ...ആരെങ്കിലും ഒന്നു സഹായിക്കാൻ വന്നിരുന്നെങ്കിൽ.... അമ്മയെ വിളിച്ചാലോ... ?

‘‘നീ പറയുന്നോ അതോ.... ?’’ സീന ഭീഷണി കടുപ്പിച്ചു.

ഇത് വല്ലാത്തൊരു ചതിക്കുഴിയാണ്. അമ്മയെ രണ്ടുതവണ വിളിച്ചുനോക്കി .എടുക്കുന്നില്ല. സ്കൂട്ടർ ഓടിക്കുന്നതിനിടയിൽ കേൾക്കാത്തതാവണം. സീന ഒരു കടലാസ്സുതുണ്ടെടുത്തു നീട്ടി. നീയിത് ആ ബാഡ്മിന്റൺ കോച്ചിന്റെ കനപ്പെട്ട ശബ്ദത്തിൽ ഒന്നു വായിക്ക്. ട്രയൽ കഴിഞ്ഞിട്ടാവാം വിളിക്കുന്നത്. അരുണ അതു വാങ്ങി.

‘‘മുഖ്യമന്ത്രീ, താങ്കളെ പത്തുദിവസത്തിനകം വധിച്ചിരിക്കും. താങ്കൾ മൂലം ജീവിതം തകർന്ന ഒരാളാണിത് പറയുന്നത്. ഞാനൊരു സാധാരണക്കാരനാകാം. പക്ഷേ ഞാനത് ചെയ്തിരിക്കും. ഇതു സത്യം.’’

‘‘സബാഷ്... നീ തകർത്തു. ഇനി മുഖ്യമന്ത്രിയുടെ സെക്രട്ടറിയൊക്കെയാണ് എടുക്കുന്നതെങ്കിൽ താങ്കളുടെ മുഖ്യമന്ത്രിയെ എന്നു തിരുത്തിപ്പറഞ്ഞാൽ മതി.’’

അരുണ അവസാനമായി ഒന്നു കൂടി അമ്മയെ വിളിച്ചുനോക്കി. ഇല്ല . എടുക്കുന്നില്ല. ഈ പൊള്ളുന്ന മരുഭൂമിച്ചൂടിൽ താൻ പിടഞ്ഞുമരിച്ചുവീഴും.

‘‘നീ ആരെയാ വിളിക്കുന്നത് ? ഇതാണ് മുഖ്യമന്ത്രിയുടെ നമ്പർ. വേഗം വിളിക്ക്....’’

അരുണ രണ്ടും കല്പിച്ച് മുഖ്യമന്ത്രിയുടെ നമ്പർ എഴുതിയ തുണ്ടുകടലാസ്സും കൈപ്പറ്റി. അരുണയുടെ കൈ അനങ്ങുന്നില്ലെന്നു കണ്ട്, സീന തന്നെ വന്ന് ആ നമ്പർ ഡയൽ ചെയ്തു. റിങ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആ ഫോൺ സീന അരുണയ്ക്കു നേരെ നീട്ടി. അരുണ സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി.

(തുടരും)

English Summary: ‘Nunayathi’ Novel written by K Rekha