കാശ് എറിഞ്ഞ് കാശ് വാരുന്ന ചില കളികൾ

തങ്കം വളഞ്ഞു, എസ്കേപ്പ്..

 

പിറ്റേന്നും കച്ചവടം മോശമായില്ല. തോമുട്ടിക്കും കിട്ടി ഒരു കോംപ്ലിമെന്‍റ് ഓര്‍ഡര്‍. വരാമെന്ന് പറഞ്ഞ് പോന്നെങ്കിലും ലോനുവിനൊപ്പം പോകേണ്ടി വരുമെന്നതിനാല്‍ തോമുട്ടിയതു മിണ്ടിയില്ല. സ്റ്റീഫന്‍ മൂന്നെണ്ണം എടുത്തു. ലോനു രണ്ട്. കുഞ്ഞാലിക്കും കിട്ടി ഒന്ന്. അതും ലോനു കൊണ്ടുപോയി കൊടുത്തു.തട്ടിപെറുക്കി രണ്ടായിരം രൂപ ആ വീട്ടില്‍ നിന്ന് വാങ്ങി.   പേടിയുണ്ടെങ്കിലും കാശു കിട്ടുന്നതു കാണുമ്പോള്‍ വേണ്ടെന്നു വെക്കാനും തോമുട്ടിക്ക് തോന്നിയില്ല. തോമുട്ടി എടുത്തുവരുന്ന കിടക്കകള്‍ക്കാകട്ടെ കാര്യമായ വിലയും കിട്ടിയിരുന്നില്ല. വൈകുന്നേരമായപ്പോഴേക്കും വണ്ടി പാതിയായി. എന്തായാലും നാളത്തെ ഒരു കളി കൂടി തീര്‍ത്ത് രാത്രി പോകാമെന്ന് തോമുട്ടി കണക്കുകൂട്ടി. അന്ന് ഒരു ഫുള്ളും പൈന്‍റും കൂടി വാങ്ങിച്ചു. അതൊട്ടും അധികമായില്ല. ആദ്യത്തെ ദിനം കുടിക്കാതിരുന്ന കുഞ്ഞാലി, ഹറാമാണെങ്കിലും കുടിക്കാതിരുന്നതുകൊണ്ട് കാര്യമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ് വലിച്ചു കേറ്റി. അവന്‍റെ കുടി കണ്ടപ്പോള്‍ വാളുവെക്കുമെന്ന് തോന്നിയെങ്കിലും കുഴപ്പമുണ്ടാക്കിയില്ല.  

 

മൂന്നാംദിവസം ഉച്ചയൂണു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്ന നേരത്താണ് സംഗതി ഗുലുമാലായത്. ചേരാനെല്ലൂര്‍ ഭാഗത്തായിരുന്നു കച്ചവടം. ഊണു കഴിഞ്ഞ് എല്ലാവരും അല്നേരം മയങ്ങിയ ശേഷം ഓരോ വഴിക്ക് ഇറങ്ങിയിരുന്നു. തോമുട്ടി കച്ചവടക്കാശും സാധനങ്ങളുടെ കാശുമൊക്കെ കണക്കുകൂട്ടി കുറേനേരം മേട്ടസീറ്റില്‍ ഇരുന്നു. എന്തായാലും അന്നുവൈകീട്ട് തിരിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. നാളെയ്ക്ക് നിന്നാല്‍ സാധനം തികഞ്ഞെന്നു വരില്ല. മാത്രമല്ല വേഗം തന്നെ കിടയ്ക്കാട് തിരിച്ചെത്തി ഞാനൊരു മേട്ടയായി ഇതാ തിരിച്ചുവന്നിരിക്കുന്നു എന്നുറക്കെ പറയണമെന്ന് തോന്നി. അതും വിചാരിച്ച് അങ്ങനെ നടക്കുമ്പോഴാണ് എതിരെ നിന്നും ഷര്‍ട്ടിടാത്ത, കഴുത്തില്‍ കറുത്തുരുണ്ട മണികളുള്ള കൊന്തയിട്ട ഒരാള്‍ തന്‍റെ നേരെ വരുന്നത് കണ്ടത്. കടന്നുപോകാന്‍ നില്ക്കും നേരം അയാള്‍ തടഞ്ഞു.  

‘‘അവിടെ നിന്നേ, എങ്ങോട്ടാ നീ പോകുന്നേ...?’’

 

തോമുട്ടി കാര്യമറിയാതെ ആളെ പകച്ചുനോക്കി. ഇന്നേവരെ എവിടേയും കണ്ടുപരിചയമൊന്നും തോന്നുന്നില്ല. ഇനി എവിടേയെങ്കിലും വെച്ച് കിടയ്ക്കയോ മിക്സിയോ താന്‍ കൊടുത്തിട്ടുണ്ടാകുമോ? എത്ര ആള്‍ക്കാരെ ദിവസവും കണ്ടുകടന്നുപോകുന്നതാണ്. അതില്‍ ഒരാളെ കണ്ടാല്‍ പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചറിയുന്നതെങ്ങനെ?

‘‘എന്തേ ചേട്ടാ, ഞാന്‍ കിടയ്ക്കേം സോഫേം വിക്കണ ആളാണ്.’’

‘‘നെന്‍റെയൊരു കിടക്കേം സോഫേം. നിനക്ക് എന്നെ അറിയില്ല അല്ലേ. നോക്കഡാ എന്‍റെ മൊഖത്തേക്ക്...’’

 

അയാളുടെ മുഖമപ്പോള്‍ കത്തുകയാണെന്ന് തോന്നി. ജീവനോടെയുള്ള ഒരു പിസര്‍ തന്‍റെ മുന്നില്‍ നില്ക്കുകയാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ഏതു നിമിഷവും അയാള്‍ തല്ലിയേക്കുമെന്ന് തോന്നി.  

 

‘‘നീയ്യിവിടെ തന്നെ ഉണ്ടാവില്ലേ. നിനക്ക് ഉള്ളത് ഞാന്‍ തരാമെടാ....’’

അത്രയും പറഞ്ഞ് അയാള്‍ വന്നവഴിക്ക് തിരിച്ചുവിട്ടു. തോമുട്ടിയുടെ ചങ്കുകത്തിപ്പോയി, വയറ്റിനുള്ളില്‍ നിന്നുയര്‍ന്ന ഒരാളലില്‍. അയാള്‍ ആളെ വിളിക്കാന്‍ പോകുകയാണെന്നതില്‍ സംശയമില്ലായിരുന്നു. ആളെ വിളിച്ചു കൂട്ടിയാല്‍ എല്ലാവരും കൂടി വളഞ്ഞിട്ട് തല്ലും. ശേഷം സ്റ്റേഷനില്‍ ഏല്പിക്കുകയും ചെയ്യും. അവസാനം കയ്യിലുള്ളതെല്ലാം കൊടുത്തുള്ള ഒത്തുതീര്‍പ്പ്. വാങ്ങിയവനും വാങ്ങാത്തവനും ഒക്കെ അക്കൂട്ടത്തില്‍ വന്നു നില്ക്കും. തോമുട്ടി ചുറ്റും നോക്കി. ലോനുവിനേയും കൂട്ടരേയും കാണാനില്ല. വിളി കേള്‍ക്കുന്നതിനുമൊക്കെ അകലെ കുഞ്ഞാലി ഇരുതോളിലും പാരയേറ്റി നടക്കുന്നുണ്ട്. പാരയും താങ്ങിപ്പിടിച്ച് അവനെത്തുമ്പോഴേക്കും ആള്‍ക്കാര്‍ വന്ന് വണ്ടി വളയും. ഹാര്‍ട്ട് അറ്റാക്ക് വന്നപോലെ തോമുട്ടിയാകെ നിന്ന് വിയര്‍ത്തു. കയ്യും കാലും വിറക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഒരു വിധത്തല്‍ തോമുട്ടി ക്രിസ്തുരാജനടുത്തെത്തി. തൊണ്ടയാകെ വറ്റിപോയിരിക്കുന്നു. നാവൊന്നും പേരുന്നില്ല. എങ്കിലും ഒരു വിധത്തില്‍ ഡ്രൈവര്‍ സീറ്റിലിരുന്ന് മയങ്ങുന്ന ലോനപ്പേട്ടനോട് പറഞ്ഞു:

 

‘‘ലോനപ്പേട്ടാ. വണ്ടി വിട്ടോ.. പിസറ്...... പിസറ്...... പിസറ്....’’

‘‘പിസറോ. അപ്പോ മറ്റവന്‍മാരോ?’’

‘‘അവരൊക്കെ തപ്പാന്‍ പോയേക്കാണ്. അവരെ കാത്തുനിന്നാ കാര്യം ശരിയാവില്ല.’’

‘‘അവരെ ഇവിടെ ഇട്ടേച്ച് പൂവ്വേ...’’

‘‘വണ്ടി തല്ലി പൊളിക്കുംന്ന് പറഞ്ഞിട്ടാ ഒരു കല്ലന്‍ പോയേക്കണത്. ലോനപ്പേട്ടന് വണ്ടി വേണോ അതോ...’’

 

തോമുട്ടിക്ക് മുഴുമിപ്പിക്കേണ്ടി വന്നില്ല. ക്രിസ്തുരാജ ഒന്നു മുരണ്ടു. ഏതു ഗിയറിലാണ് വീണതെന്ന്   എന്നൊന്നും അറിഞ്ഞില്ല. ഒരൊറ്റ കുതിക്കലാണ്. ലോനപ്പേട്ടന്‍റെ കണ്ണും മുഖവുമൊക്കെ ചുവന്നു. മുന്നില്‍ കണ്ടത് ഹൈവേയാണെന്ന് മാത്രമേ പുള്ളിക്കറിയൂ. തൃശ്ശൂര്‍ക്കോ കൊല്ലത്തേക്കോ എന്നൊന്നും നോക്കിയില്ല. ഇന്നേവരെ ഒരോട്ടോറിക്ഷയെ പോലും ഓവര്‍ടേക്ക് ചെയ്യാന്‍ ഭാഗ്യം സിദ്ധിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ക്രിസ്തുരാജ തമിഴന്‍ ലോറികളെപോലും പുച്ചിച്ചു പരിഹസിച്ചാണ് കുതിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത്. തോമുട്ടി അമ്പരന്ന് സ്പീഡോ മീറ്ററിലേക്ക് നോക്കി. എന്‍റെ ക്രിസ്തുവേ!!!  

ചലനമറ്റ് ചത്തുകിടന്ന സൂചി നില്ക്കുന്നത് നൂറിനപ്പുറത്തേക്ക്. വണ്ടിയിടിച്ചു ചത്താലും കുഴപ്പമില്ലെന്നു കരുതി തോമുട്ടി കണ്ണുകളിറുക്കിയടച്ചിരുന്നു. വണ്ടി ഓടിക്കുന്നതിനിടയില്‍ ലോനപ്പേട്ടന്‍ കിതച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു:

‘‘എങ്ക്ടാ വിടണ്ടേ....’’

‘‘നേരെ തങ്കത്തിലേക്ക്. റൂം ഒഴിഞ്ഞ് വേഗം വിടണം. അവരൊക്കെ എങ്ങനെയെങ്കിലും നാട്ടിലെത്തിക്കൊള്ളും....’’

‘‘പിസറോള് ഇനി പിന്നാലെ വന്ന് തങ്കത്തിലേക്കെത്ത്വോ?’’

‘‘ഇല്ല. തങ്കം വളേന് മുന്നേ നമുക്ക് രക്ഷപ്പെടണം.’’

വല്ലാത്തൊരു ഇരമ്പലോടെ പാര്‍ക്കിങ്ങ് ഏരിയയില്‍ ഒരു വണ്ടി വന്നുനില്ക്കുന്നത് കേട്ട് തങ്കത്തിന്‍റെ മാനേജര്‍ പുറത്തിറങ്ങി നോക്കി. തോമുട്ടിയേയും ലോനപ്പേട്ടനേയും കണ്ടപ്പോള്‍ നാവിന്‍തുമ്പില്‍ വന്ന ചീത്തയൊതുക്കി. റൂമിന്‍റെ ചാവി വാങ്ങി തോമുട്ടി നേരെ ഓടി. പിറകെ ലോനപ്പേട്ടനും. വാതില്‍ തുറന്ന പാടെ തോമുട്ടി നേരെ ബാത്ത് റൂമില്‍ക്കയറി. വല്ലാത്തൊരു പൊട്ടിത്തെറിയോടെ വയറിലുള്ളതെല്ലാം കുത്തിയൊലിച്ചുപോയി. അടുപ്പിച്ചടുപ്പിച്ച് മൂന്നാല് ഉരുള്‍പൊട്ടല്‍. പത്തിരുപത് മിനിട്ട് കഴിഞ്ഞാണ് ആശ്വാസത്തോടെ പുറത്ത് വന്നത്. മുറിയിലപ്പോള്‍ എല്ലാവരുടേയും ബാഗില്‍ സാധനങ്ങള്‍ നിറച്ച് കഴിഞ്ഞ്   ലോനപ്പേട്ടന്‍ എരിപൊരികൊണ്ട് നടക്കുകയായിരുന്നു. തോമുട്ടി ഇറങ്ങിയ ഉടനെ, ജാലകത്തിനരികില്‍ നിന്ന് റോഡിലേക്ക് ഒന്നെത്തിനോക്കി ലോനപ്പേട്ടന്‍ ബാത്ത് റൂമില്‍ കയറി. ചില്ലു ജാലകത്തിനപ്പുറം നിന്ന് തോമുട്ടി റോഡിലേക്ക് നോക്കി. റോഡ് പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും സംഭവിക്കാത്തതുപോലെ പഴയപടി ഒഴുകുന്നു. പിന്നേയും പതിനഞ്ചു മിനിട്ട് കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് ലോനപ്പേട്ടന്‍ ഇറങ്ങിയത്. അപ്പോഴേക്കും തോമുട്ടി ഒന്നു തണുത്തിരുന്നു. ശ്വാസമെല്ലാം നേരെയായിരിക്കുന്നു. ചെമന്ന തോര്‍ത്തുകൊണ്ട് മുഖം തുടച്ചു വന്ന ലോനപ്പേട്ടന്‍ ചോദിച്ചു:  

 

‘‘എന്താ ഇനി പരിപാടി?’’

‘‘എന്താ സംശയം. പൂവ്വാന്നെ...’’

‘‘കാലത്ത് കൊടുത്തേന്‍റെ ഒന്നും കാശ് കിട്ടീട്ടില്ല’’

‘‘എട്ട് കിടക്കേം നാലു മിക്സീം അല്ലേ. പിന്നെ രണ്ടു പാരേം...’’ തോമുട്ടി   കണക്കുകൂട്ടി

 

‘‘മാക്സിമം ഒരെട്ടായിരം ഉറുപ്പ്യ വരും. ലോനപ്പേട്ടന്‍റെ വണ്ടി തല്ലിപ്പൊളിച്ചാ എട്ടായിരം ഉറുപ്പ്യോണ്ട് തീര്വോ..’’ അതുകേട്ടതോടെ ലോനപ്പേട്ടന്‍റെ സകല നാഡികളും തളര്‍ന്നു. വേഗം തന്നെ എല്ലാ ബാഗുകളും ഒന്നിച്ചു കൂട്ടിയെടുത്തു. റൂം ബില്ലടച്ച് വീണ്ടും ക്രിസ്തുരാജ ഗിയറുമാറി കുതിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. തോമുട്ടി നോക്കിയപ്പോള്‍ സൂചി എണ്‍പതിനും തൊണ്ണൂറിനും   ഇടയില്‍ കിടന്ന് പുളക്കുന്നു.  

 

ഈ സമയം പാവം ലോനുവും സ്റ്റീഫനും കുഞ്ഞാലിയും ഇതൊന്നുമറിയാതെ ഓര്‍ഡറുകള്‍ എടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു. മൂന്നുപേര്‍ക്കും ഓരോ ടിവി ഓര്‍ഡര്‍ കിട്ടി. മിക്സിയെടുക്കാന്‍   വന്നപ്പോള്‍ വണ്ടി എവിടെ. ആ സമയത്ത് ക്രിസ്തുരാജ എണ്‍പതില്‍ കിടന്ന് കിടയ്ക്കാടിനെ ലക്ഷ്യംവെച്ച് കുതിക്കുകയായിരുന്നു. സന്ധ്യയായപ്പോഴാണ് അവര്‍ക്ക് സംഗതിയുടെ കിടപ്പ് ഏകദേശം മനസ്സിലായത്. കാലത്ത് കൊടുത്തതിന്‍റെ കിട്ടാനുള്ള കാശ് അവര്‍ പിരിച്ചെടുത്തു. ഭാഗ്യത്തിന് പറഞ്ഞവര്‍ എല്ലാവരും കാശ് തയ്യാറാക്കി വെച്ചിരുന്നു. സന്ധ്യയായപ്പോള്‍ ഒരു ബൂത്തില്‍ കയറി ലോനു എല്‍ദോയുടെ കമ്പനിയിലേക്കു വിളിച്ചു. തോമുട്ടിയപ്പോള്‍ എല്‍ദോക്കടുത്തെത്തി കഥകളെല്ലാം പറഞ്ഞ് എല്‍ദോയേയും പേടിപ്പിച്ചു കളഞ്ഞിരുന്നു. എല്‍ദോ കരുതിയത്, ലോനു വിളിക്കുന്നത് സ്റ്റേഷനില്‍ നിന്നാണ്. എന്നാണ്. എന്നാല്‍ എല്‍ദോ കഥ പറഞ്ഞപ്പോഴേ പിസറിന്‍റെ നാട്ടില്‍ നില്ക്കുന്ന ലോനു സംഗതി അറിയുന്നതു തന്നെ. സമയം കളയാതെ ബസ് കയറി പോന്നുകൊള്ളാന്‍ എല്‍ദോ പറഞ്ഞു. ലോനുവും കൂട്ടരും തോമുട്ടിയെ കയ്യില്‍ കിട്ടിയാല്‍ അരച്ചു കുടിക്കുമായിരുന്നു. അവര്‍ തോമുട്ടിക്കിട്ടും കൊടുത്തു ഒരു പണി. ചേരാനെല്ലൂരില്‍ നിന്നും   കയറുന്നതിനു മുന്‍പേ കയ്യില്‍ കിട്ടിയ എണ്ണായിരം രൂപ അവര്‍ പങ്കിട്ടെടുത്തു. അപ്പോഴാണ് അവരുടെ കോപം അല്പമൊന്നു തണുത്തത്. ഇനി ഒരിക്കലും തോമുട്ടിയുടെ കൂടെ കച്ചവടത്തിനില്ലെന്ന് അവര്‍ തീര്‍ച്ചപ്പെടുത്തി. അവര്‍ തയ്യാറായാലും മേട്ടയായി തോമുട്ടി വരില്ലെന്നത് വേറെ കാര്യം.  

 

രണ്ടുദിനം കഴിഞ്ഞ് കിടയ്ക്കാട്ടെ ഷാപ്പില്‍വെച്ച് ലോനുവിനെയും സ്റ്റീഫനേയും കണ്ടപ്പോള്‍ സംസാരിക്കുന്ന കൂട്ടത്തില്‍ തോമുട്ടി കിട്ടാനുള്ള കാശിനെക്കുറിച്ച് തിരക്കി. അവര്‍ കൈമലര്‍ത്തി. തോമുട്ടിയോട് പോയി വാങ്ങിക്കൊള്ളാന്‍ പറഞ്ഞു. കാശുവാങ്ങാന്‍ പോയിട്ട്, ചേരാനെല്ലൂര്‍ എന്ന് കേക്കുമ്പോഴേ ഒരു വിറ തോമുട്ടിയിലൂടെ പാഞ്ഞു കയറിപോയി. ആ കാശ് പോട്ടെ എന്ന് തോമുട്ടി കരുതി. നഷ്ടം കുറേശ്ശെയായി എല്‍ദോക്ക് കൊടുത്തു തീര്‍ക്കാമെന്നുവെച്ചു. അവസാനം കണക്കുനോക്കി കിഴിച്ചെന്നു പറഞ്ഞ് തോമുട്ടി നൂറ് രൂപവീതം ലോനുവിനും സ്റ്റീഫനും നല്കി. അവരത് വാങ്ങാതിരുന്നുമില്ല.  

 

പിന്നെ കുറേക്കാലം തോമുട്ടി കച്ചവടത്തിനു പോയില്ല. ഓട്ടോയെടുത്ത് നാട്ടില്‍ തന്നെ കറങ്ങി. സാവകാശം പിസറിന്‍റെ കഥ മറന്നപ്പോള്‍, ഓട്ടോയില്‍ തന്നെ ഷോര്‍ട്ട് പോയി നഷ്ടപ്പെട്ട ധൈര്യം തിരിച്ചെടുത്തു. ധൈര്യം സംഭരിച്ച് മേട്ടയായി കച്ചവടത്തിനു പോകാനായി ആരെയെങ്കിലും വിളിക്കാന്‍ ചെന്നാല്‍ ഉടനെ അവര്‍ പറയും:

 

‘‘തങ്കം വളഞ്ഞു. എസ്കേപ്പ്...’’

അതോടെ മേട്ടയാകാനുള്ള ആഗ്രഹം തല്‍ക്കാലം തോമുട്ടി ഒതുക്കിവെക്കും. അപ്പോഴെല്ലാം ഒരിക്കല്‍കൂടി താന്‍ മേട്ടയായി വിലസുമെന്ന് തോമുട്ടി മനസ്സിലുറപ്പിക്കുമായിരുന്നു. അവന്റെ പ്രതീക്ഷ സിദ്ദുവിലായിരുന്നു.

തങ്കം വളഞ്ഞ് തോമുട്ടി എസ്കേപ്പു ചെയ്തെങ്കിലും എല്‍ദോയുടെ നഷ്ടത്തിലേക്ക് കാര്യമായൊന്നും തോമുട്ടി കൊടുത്തില്ല. എവിടെ നിന്ന് കൊടുക്കാനാണ്? ഇടയ്ക്കിടെ കുടിക്കാന്‍ കാശില്ലാതാകുമ്പോള്‍ എല്‍ദോ കച്ചവടക്കാര്‍ക്കു മുന്നില്‍ കൈനീട്ടും. ഒരിക്കലും ആരും കടമായി എല്‍ദോക്ക് ഒന്നും കൊടുത്തില്ല. എല്ലാവരും എല്‍ദോയുടെ കടക്കാരായിരുന്നല്ലോ. അവരൊക്കെ നൂറും അമ്പതുമായി എല്‍ദോക്ക് കൊടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു. തോമുട്ടിയുടെ ആ നഷ്ട ലോഡിനു ശേഷം എല്‍ദോ പിന്നെ കാര്യമായൊന്നും കമ്പനി തുറന്നില്ല. തമിഴന്‍ കടംകൊടുക്കുന്നത് നിര്‍ത്തി. എല്‍ദോ മിക്സിയിറക്കലും. എല്‍ദോ ഇല്ലെങ്കിലും കിടയ്ക്കാട് അപ്പോഴേക്കും ഇഷ്ടംപോലെ മിക്സി കച്ചവടക്കാര്‍ ആയിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ആര്‍ക്കും തന്നെ മിക്സിയും മറ്റും കിട്ടാതെ കച്ചവടത്തിന് പോകാതെ ഇരിക്കേണ്ടി വന്നില്ല. കടം വാങ്ങി മടുത്താല്‍, ആരെങ്കിലും തരാന്‍ മടിച്ചാല്‍ എല്‍ദോയും ഓര്‍ഡര്‍മാനായി ഏതെങ്കിലും വണ്ടിയില്‍ കയറിപ്പോകും. മിക്കപ്പോഴും എല്‍ദോ പോയിരുന്നത് ചക്കരക്കൊപ്പമായിരുന്നു. ആരുടെ കൂടെ പോയാലും ഏല്യാസിന്‍റെ കമ്പനിയില്‍ നിന്നുള്ള ലോഡില്‍ ഒരിക്കലും എല്‍ദോ പോയില്ല. കച്ചവടത്തിനു പോയപ്പോഴും പോകാത്തപ്പോഴും ഒക്കെ എല്‍ദോ കുടിച്ചുകൊണ്ടുതന്നെ നടന്നു. കുടിച്ചു വലിമുട്ടി വയ്യാതാകുമ്പോള്‍, ഇടയ്ക്ക് ഒരു ബോധോദയം ഉണ്ടാകുന്നതുപോലെ മുരിങ്ങൂര് ധ്യാനത്തിന് പോകും. പോയി വന്നാല്‍ ഒരു പത്തു ദിവസത്തേക്ക് ഒരു തുള്ളി തൊടാതെ കുടിക്കുന്നവരെയൊക്കെ ഉപദേശിച്ചു നേരെയാക്കാന്‍ നടക്കും. കൃത്യം പതിനൊന്നാം ദിനം ധ്യാനത്തില്‍ നിന്നു നേടിയ ശക്തിയൊക്കെ വറ്റിതീര്‍ന്ന് വീണ്ടും കുപ്പിക്കടിയില്‍ കിടക്കും. ഇങ്ങനെ ഏറെ കുടിച്ചും ഇടയ്ക്കൊക്കെ നിര്‍ത്തിയും എല്‍ദോ അങ്ങനെ കിടയ്ക്കാട് ജീവിച്ചു പോന്നു.  

 

‘‘കച്ചോടത്തിനോ നീ വര്ണില്ല്യാ, വാ നമുക്ക് ചീട്ടുകളി ഒന്നു കാണാം. കളിക്കാനല്ല വെറുതെ ഒരു തമാശക്ക്. അപ്പൊ നിനക്ക് മനസ്സിലാവും ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് കാര്യംള്ളതാര്‍ന്നോന്ന്...’’ ഒരു ദിവസം ഷാപ്പില്‍ ഒന്നിച്ചിരുന്ന് കുടിച്ചിറങ്ങും നേരം തോമുട്ടി സിദ്ദുവിനെ വിളിച്ചു.  

താല്പര്യമില്ലാതിരുന്നിട്ടും തോമ നിര്‍ബന്ധിച്ചപ്പോള്‍ അവന് ഒഴിഞ്ഞുമാറാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.  

 

അവര്‍ രുധിരാഴിയുടെ പടിഞ്ഞാറു ഭാഗത്തേക്ക് നടന്നു. കാട്ടിലൂടെ, മൊന്തക്കിടയിലൂടെ, കഷ്ടിച്ച് ഒരാള്‍ക്ക് നൂഴ്ന്നു പോകാന്‍ മാത്രം ഉള്ള വഴികളിലൂടെ അവര്‍ നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവസാനം പെരുംകാടിനു നടുക്കു തന്നെ അഞ്ചുപത്തുപേര്‍ക്ക് വിശാലമായി ഇരുന്നു നിരങ്ങാന്‍ പാകത്തില്‍ വെളിവാക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഒരിടത്തെത്തി. അവിടെ അടുപ്പു കൂട്ടുന്നതിന്‍റെ അടയാളങ്ങളും ചില പാത്രങ്ങളും പരന്നു കിടന്നിരുന്നു. ഒരുമരത്തിനു കീഴെ ഒളിച്ചുവെച്ച വിധത്തില്‍ ഒരു പെട്രോ മാക്സ് കിടന്നിരുന്നു. ആരൊക്കെയോ മൂന്നാല് പേരിരുന്ന് കളിക്കുന്നുണ്ട്. തോമാ അവനെ ഒരു കൈകൊണ്ട് തടഞ്ഞ് മറഞ്ഞ് നിന്നുനോക്കി.