അത്രമേലാഴത്തിൽ 

നീയെന്നിൽ വേരൂന്നിയതിനാലാവാം,

യുഗങ്ങൾക്കിപ്പുറവും

കൊഴിഞ്ഞുവീഴുന്ന ഓരോരോയിലകളിലും 

നിന്റെ ഹൃദയത്തുടിപ്പുകൾ പിടഞ്ഞുണരുന്നത്.


അത്രമേൽ നീയെൻസിരകളിൽ 

സാഗരമായി അലയടിക്കുന്നതിനാലാവാം, 

കൈനീട്ടി, തൊടാനെത്തുന്ന തിരകളെല്ലാം

നിന്റെ രേഖാചിത്രം വരച്ചുമടങ്ങുന്നത് 


അത്രമേൽ വസന്തമായ്

നീയെന്നിൽ പൂത്തുലഞ്ഞതിനാലാവാം,

മധു നുകരുന്ന മകരന്ദമോരോന്നും 

നിന്റെ ചുണ്ടിണകളെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നത് 


അത്രമേൽ നീയെന്നാകാശസീമകളെ 

തൊട്ടുണർത്തിയതിനാലാവാം,

പെയ്യുന്ന ഓരോ മഴനീർപ്പളുങ്കിലും 

നിന്റെ കൺപീലിക്കറുപ്പൊന്നു 

കാണാൻ കഴിയുന്നത്.


അത്രമേൽ നിന്നെയെന്നാത്മാവിൽ 

വഹിക്കുന്നതിനാലാവാം, 

ഒരു ചെറുകാറ്റിൽപ്പോലും 

നീയൊരു ചുടുനിശ്വാസഗന്ധമായെന്നെ 

ചൂഴ്ന്നുനിൽക്കുന്നതും.