ഉരുൾപൊട്ടൽ – ഡോ. യൂസഫ് പേരാമ്പ്ര എഴുതിയ കവിത
ചേർത്തുനിർത്താനാവില്ലല്ലോ നിന്നെ നീയെന്നെ ചേർത്ത പോൽ പകുത്തു നൽകാനാവില്ലയൊന്നും നിനക്കിനി എനിക്ക് നീ നൽകിയ പോൽ. ഓർമയുടെ അറകൾ നിറഞ്ഞു, കണ്ണീർപ്പൂവിനും കനൽവഴിക്കും വിട ഉണ്ടതും ഉറങ്ങിയതും നിന്നോടൊപ്പം ഉയർന്നതും പടർന്നതും നാമൊന്നായ് ഈ യുദ്ധഭൂവിൽ വളർന്നതുമൊന്നായ് തലമുറകളിലൂടവിരാമം തുടർന്ന സൗഹൃദം ഒരു
ചേർത്തുനിർത്താനാവില്ലല്ലോ നിന്നെ നീയെന്നെ ചേർത്ത പോൽ പകുത്തു നൽകാനാവില്ലയൊന്നും നിനക്കിനി എനിക്ക് നീ നൽകിയ പോൽ. ഓർമയുടെ അറകൾ നിറഞ്ഞു, കണ്ണീർപ്പൂവിനും കനൽവഴിക്കും വിട ഉണ്ടതും ഉറങ്ങിയതും നിന്നോടൊപ്പം ഉയർന്നതും പടർന്നതും നാമൊന്നായ് ഈ യുദ്ധഭൂവിൽ വളർന്നതുമൊന്നായ് തലമുറകളിലൂടവിരാമം തുടർന്ന സൗഹൃദം ഒരു
ചേർത്തുനിർത്താനാവില്ലല്ലോ നിന്നെ നീയെന്നെ ചേർത്ത പോൽ പകുത്തു നൽകാനാവില്ലയൊന്നും നിനക്കിനി എനിക്ക് നീ നൽകിയ പോൽ. ഓർമയുടെ അറകൾ നിറഞ്ഞു, കണ്ണീർപ്പൂവിനും കനൽവഴിക്കും വിട ഉണ്ടതും ഉറങ്ങിയതും നിന്നോടൊപ്പം ഉയർന്നതും പടർന്നതും നാമൊന്നായ് ഈ യുദ്ധഭൂവിൽ വളർന്നതുമൊന്നായ് തലമുറകളിലൂടവിരാമം തുടർന്ന സൗഹൃദം ഒരു
ചേർത്തുനിർത്താനാവില്ലല്ലോ നിന്നെ
നീയെന്നെ ചേർത്ത പോൽ
പകുത്തു നൽകാനാവില്ലയൊന്നും നിനക്കിനി
എനിക്ക് നീ നൽകിയ പോൽ.
ഓർമയുടെ അറകൾ നിറഞ്ഞു,
കണ്ണീർപ്പൂവിനും കനൽവഴിക്കും വിട
ഉണ്ടതും ഉറങ്ങിയതും നിന്നോടൊപ്പം
ഉയർന്നതും പടർന്നതും നാമൊന്നായ്
ഈ യുദ്ധഭൂവിൽ വളർന്നതുമൊന്നായ്
തലമുറകളിലൂടവിരാമം തുടർന്ന സൗഹൃദം
ഒരു മഴപ്പെയ്ത്തിൽ, മലവെള്ളത്തിൽ പുതഞ്ഞു.
യുദ്ധമാമുരുൾപൊട്ടലിൽ
കുത്തിയൊലിക്കുന്നതാരെന്നോ,
എന്തെന്നോ നിശ്ചയമേതുമില്ല;
എന്നു തുടങ്ങിയെന്നു തീരുമെന്നും.
ഉരുളിനു മുൻപുള്ള ലോകം
തിരികെയെത്തില്ലൊരിക്കലും,
യുദ്ധത്തിലുമെന്നതു പോൽ.
ഉറ്റവർക്കുമുടയോർക്കുമേറ്റ നാശം
നികത്താവുന്നതല്ലൊരിക്കലും ബോംബിനാൽ,
എന്നെ തനിച്ചാക്കി നീ ഇരുളിൽ മറഞ്ഞതിനാൽ.
പുതിയ യുദ്ധങ്ങൾ, മഴവെള്ളപ്പാച്ചിൽ,
തുടങ്ങുമേത് നിമിഷവും മുന്നറിയിപ്പേതുമില്ലാതെ.