Kargil Vijay Diwas

പാക്ക് ചതിച്ചുവടുകളെ അങ്കമുറകൾ കൊണ്ട് ഞെട്ടിച്ച ഇന്ത്യ; കാർഗിലിലെ മലയാളിപ്പെരുമ

ജൂലൈ ആദ്യ വാരത്തിലാണു നമ്മുടെ മുന്നേറ്റം നിശ്ചയിച്ചത്. അതിനു ദിവസങ്ങൾക്കു മുന്നേ, ജൂണിൽത്തന്നെ പാക്ക് മണ്ണിൽ ഒളിച്ചുകഴിയാനുള്ള ഒരുക്കങ്ങൾ രഹസ്യമായി ആരംഭിച്ചിരുന്നു. മാളങ്ങൾ പോലെ ചെറിയ ഒളിസങ്കേതങ്ങൾ തയാറാക്കി ആയുധങ്ങളും അത്യാവശ്യം ടിൻ ഫുഡും കരുതിവച്ചു. 80 പേരെയാണ് ഓപ്പറേഷനു നിശ്ചയിച്ചിരുന്നത്.

80 പേരും ഒരുമിച്ചു നീങ്ങുന്നത് അപകടമായതിനാൽ ചെറിയ സംഘങ്ങളായി പോകാൻ തീരുമാനിച്ചു. ദിവസവും 10 പേർ വീതം കയറാമെന്നാണു ധാരണ. മലയടിവാരത്തിലൂടെയുള്ള രഹസ്യനീക്കത്തിന്റെ സൂചന കിട്ടിയാൽ പാക്ക് സൈന്യം നിർത്താതെ നിറയൊഴിക്കും. ഏതുവിധേനയും അതിർത്തി കടക്കണം എന്ന ദൃഢനിശ്ചയത്തിലാണു മുന്നോട്ടു പോയത്. രാത്രികളിൽ ഏതാനും കിലോമീറ്റർ മാത്രമാണു സഞ്ചാരം. സൂര്യനുദിച്ചാൽ പകൽ മുഴുവൻ ശത്രുവിന്റെ കണ്ണിൽപ്പെടാതെ ഒളിക്കും.

സൈന്യത്തിലെ ചുമതലകൾക്കനുസരിച്ച് 20 മുതൽ 32 വരെ കിലോ ഭാരമുള്ള ബാഗ് പുറത്തു തൂക്കിയാണ് ഞങ്ങൾ അതിർത്തി കടന്നത്. ദുർഘട പ്രദേശങ്ങളിലെ യുദ്ധമുറകളിൽ പരിശീലനം കിട്ടിയവരും പരിചയമുള്ളവരുമാണ് സംഘത്തിൽ. ഓക്സിജൻ കുറവുള്ള മഞ്ഞുമലയിലൂടെ ഒരിറ്റുവെളിച്ചം പോലുമില്ലാതെയാണ് കയറുന്നത്. തീപ്പെട്ടിക്കൊള്ളി ഉരച്ചാൽപോലും ശത്രുവിന്റെ കണ്ണിൽപെടാം. ഈ പ്രദേശത്തെക്കുറിച്ചു വിശദമായി പഠിച്ചിരുന്നു. വലത്തോട്ടോ ഇടത്തോട്ടോ തിരിഞ്ഞാലും നേരെ പോയാലും എത്ര ചുവടുകൾ വച്ചാൽ ആ പ്രദേശത്ത് എത്തും എന്നതു മുൻകൂട്ടി ഭൂപടം നോക്കി മനസ്സിലാക്കി. ഈ പാഠം മാത്രമായിരുന്നു രാത്രിയിലെ യാത്രയ്ക്കു തുണ. എലി തുരക്കുന്നതുപോലെ മലകളിൽ മാളമുണ്ടാക്കി അതിലൊളിച്ചാണു പകൽ കഴിഞ്ഞുകൂടിയത്.

പാക്ക് മണ്ണിലെത്തിയ 70 പേരുടെ സംഘം ബാക്കിയുള്ള 10 അംഗ സംഘത്തെ കാത്തിരിക്കുകയാണ്. രാത്രിയിലെ യാത്രയായതിനാൽ ചിലപ്പോൾ വിചാരിച്ചത്ര വേഗത്തിൽ മുന്നോട്ടു പോകില്ല. സൂര്യോദയത്തിനു മുൻപേ എത്തണമെന്നാണ് കരുതിയതെങ്കിലും അവർ വൈകി. പാക്ക് പട്ടാളത്തിന്റെ കണ്ണിൽപെട്ടതും വെടിവയ്പ് ആരംഭിച്ചു. നമ്മുടെ രണ്ടു സൈനികരുടെ ജീവൻ നഷ്ടമായി. പാക്കിസ്ഥാനിൽ രഹസ്യ ഓപ്പറേഷന് എത്തിയതിനാൽ അവരുടെ മണ്ണിൽവച്ച് വലിയ തിരിച്ചടി സാധ്യമല്ലായിരുന്നു. നമ്മുടെ കയ്യിൽ ചെറിയ ആയുധങ്ങൾ മാത്രമേയുള്ളൂ. ഇന്ത്യയുടെ ഭാഗത്ത് 120 ബൊഫോഴ്സ് തോക്കുകളുടെ സുരക്ഷയുണ്ടെങ്കിലും അവർ വെടിയുതിർക്കുന്നതിന്റെ മറവിലൂടെ വേണം തിരിച്ചുവരാൻ. ഇതുപോലെ ശത്രുപാളയത്തിൽ കയറിയുള്ള ഓപ്പറേഷൻ മുൻപ് ഇസ്രയേൽ മാത്രമാണ് ചെയ്തിട്ടുള്ളത്.

∙ പിന്നിൽനിന്നു തുരത്തി ഇന്ത്യൻ മുന്നേറ്റം

നമ്മളെത്തിയ വിവരം പാക്കിസ്ഥാൻ അറിഞ്ഞതിനാലും സേനാംഗങ്ങൾ കൊല്ലപ്പെട്ടതിനാലും, വിജയത്തിനടുത്തെത്തിയ ഓപ്പറേഷൻ പൂർത്തിയാക്കാതെ മടങ്ങാനൊരുങ്ങി. ഇതിനിടെ, ഓപ്പറേഷന്റെ ലക്ഷ്യം മാറ്റി നിശ്ചയിച്ചു. 18,000 അടി ഉയരമുള്ള സാൻഡോ ടോപ് പിടിച്ചെടുക്കുകയായിരുന്നു പുതിയ ലക്ഷ്യം. പാക്ക് അതിർത്തിയോടു ചേർന്നു കിടക്കുന്ന മലനിരയാണിത്. മുന്നിൽനിന്നുള്ള ആക്രമണം പ്രതീക്ഷിച്ച ശത്രുവിനെ പിന്നിൽനിന്നു തുരത്തി ഇന്ത്യൻ സേന അമ്പരപ്പിച്ചു. ‘ഓപ്പറേഷൻ വിജയ്’ അനുകൂലമാക്കിയതിൽ പ്രധാന പങ്കുണ്ട് ആദ്യമായി തിരിച്ചുപിടിച്ച സാൻഡോ ടോപ്പിന്. വേനൽക്കാലത്തു മൈനസ് 5 മുതൽ മൈനസ് 9 വരെയാണു താപനില. കാലാവസ്ഥ ഇതിനേക്കാൾ രൂക്ഷമായ ശീതകാലത്തായിരുന്നു നമ്മുടെ മുന്നേറ്റം.

മലയാളി ക്യാപ്റ്റൻ പ്രിൻസ് ജോസ് ഉൾപ്പെടെയുള്ളവരുടെ സാഹസികതയുടെ ഫലമായാണു സാൻഡോ ടോപ് പിടിച്ചത്. അപ്പോഴേക്കും നേരം വെളുത്തു. സമീപത്തെ പർവതപ്രദേശത്തുകൂടി സാൻഡോ ടോപ്പിലേക്ക് പാക്ക് സൈന്യവും കയറി വരുന്നുണ്ട്. സാൻഡോ ടോപ്പും 5368 പോയിന്റും ബന്ധിക്കുന്ന പർവതത്തിട്ടയിലൂടെ ഇരുരാജ്യത്തിലെയും സൈന്യം പരസ്പരം മിന്നായം പോലെ കണ്ടു. അവർ സഹായത്തിനായി അവരുടെ പട്ടാളപ്പടയെ അലറിവിളിച്ചു. അടുത്ത നിമിഷം പാക്ക് പട്ടാളമെത്തി, വെടിവയ്പും ബോംബാക്രമണവും തുടങ്ങി. അംഗബലം കുറവായിട്ടും നമ്മൾ തിരിച്ചടിച്ചു. പാക്ക് മോർട്ടാർ ഷെല്ലുകൾ പൊട്ടിത്തെറിച്ചു. മഞ്ഞും സ്ഫോടനങ്ങളുടെ പൊടിയും മൂലം അന്തരീക്ഷമാകെ കറുത്ത പുക നിറഞ്ഞു. ‌ഷെല്ലാക്രമണത്തിൽ ആലപ്പുഴ സ്വദേശി രാധാകുമാർ ഉൾപ്പെടെ 8 ഇന്ത്യൻ സൈനികർ കൊല്ലപ്പെട്ടു; നിരവധി പേർക്കു പരുക്കേറ്റു.

കമാൻഡിങ് ഓഫിസർ കേണൽ ജോൺ ഡി. ബ്രിട്ടോയുടെ ഉത്തരവ് ഞങ്ങളുടെ തലയ്ക്കു മുകളിലുണ്ട്. പോയത് 80 പേരാണ്, തിരിച്ചുവരുന്നതും 80 പേരായിരിക്കണം. ആരെങ്കിലും കൊല്ലപ്പെട്ടാൽപോലും മൃതദേഹം ശത്രുവിന്റെ കയ്യിൽ കിട്ടരുത് എന്നായിരുന്നു ബ്രിട്ടോ സാബിന്റെ വാക്കുകൾ. 8 പേരുടെ മൃതദേഹങ്ങളും ഗുരുതരമായി പരുക്കേറ്റ 17 പേരെയും കൊണ്ടാണു ഞങ്ങൾ മടങ്ങുന്നത്. ശത്രുവിന്റെ കണ്ണിൽപെടാതിരിക്കാൻ രാത്രി 9 വരെ കാത്തിരുന്ന ശേഷമാണു നടത്തം. മൃതദേഹങ്ങൾ സ്ലീപ്പിങ് ബാഗുകളിൽ പൊതിഞ്ഞ് മഞ്ഞിലൂടെ വലിച്ചാണു നീങ്ങിയത്. മലകളിൽ പലയിടങ്ങളിലായി പാക്കിസ്ഥാൻ കുഴിബോംബുകൾ സ്ഥാപിച്ചിരുന്നു. സ്ലീപ്പിങ് ബാഗുകൾ വലിച്ചു നീങ്ങുമ്പോൾ കുഴിബോംബുകൾ പൊട്ടി; നിമിഷാർധങ്ങളുടെ ഭാഗ്യം കൊണ്ടാണു ഞങ്ങൾ രക്ഷപ്പെട്ടത്.

∙ മലയാളികളായിരുന്നു ‘മാസ്റ്റർമൈൻഡ്’

ജീവൻ കയ്യിൽപിടിച്ചുള്ള അതീവ ദുഷ്കര ഓപ്പറേഷനു ചുക്കാൻ പിടിച്ചത് ലഫ്. കേണൽ കെ.എ.മോഹൻ, കേണൽ ജോൺ ബ്രിട്ടോ എന്നീ മലയാളികളാണ്. യുദ്ധസേവാമെഡൽ ജേതാവാണ് ബ്രിട്ടോ. വീരചക്രയും സേനാമെഡലും മോഹനെത്തേടിയെത്തി. കമാൻഡോകളായ വി.കെ.പ്രകാശൻ, ആർ.രമേശൻ, സന്തോഷ് കുമാർ, എം.ടി.സാജൻ, ആർ.സനൽ, ബഷീർ, ജയപ്രകാശ് എന്നിവരായിരുന്നു 80 അംഗ സംഘത്തിലെ മറ്റു മലയാളികൾ. നമ്മൾ പാക്കിസ്ഥാനിൽ ഒളിവിൽ കഴിഞ്ഞതിന്റെയോ രഹസ്യയാത്ര നടത്തിയതിന്റെയോ യാതൊരു തെളിവും അവശേഷിപ്പിക്കാതെയായിരുന്നു മടക്കയാത്ര.

ചോക്ലേറ്റ് ബാറുകൾ പോലുള്ള ഭക്ഷണമാണു കഴിച്ചിരുന്നത്. ഭാരം കൂടുമെന്നതിനാൽ ഇവ തിരികെ കൊണ്ടുവരാനാവില്ല. ബാക്കി വന്ന ആഹാരങ്ങളും മറ്റും കുഴിയെടുത്തു മൂടുകയോ കത്തിക്കുകയോ ചെയ്തു. കാൽ തെറ്റിയാൽ 150–200 അടി താഴ്ചയിലേക്കു തെന്നിവീഴുന്ന വഴിയിലൂടെ, വലിയ ഭാരമെടുത്ത് കരഞ്ഞാണു പലരും മഞ്ഞിലൂടെ നീങ്ങിയത്. നിലയ്ക്കാതെ മുഴങ്ങുന്ന വെടിയൊച്ച, വലിയ ഭാരമെടുത്തുള്ള നടപ്പും മടുപ്പും, പിന്നെ വിശപ്പും. 22 കിലോയാണ് ഒരു ബാഗിന്റെ ഭാരം. റേഡിയോ ഓപ്പറേറ്റർമാർക്ക് 10 കിലോ തൂക്കം കൂടി അധികമുണ്ടായിരുന്നു.

അതിനേക്കാളൊക്കെയേറെ വേദനിപ്പിച്ചത് കൂടെയുണ്ടായിരുന്നവരുടെ മരണമാണ്. നമ്മുടെ വലിയ സൈന്യസംഘമെത്തിയപ്പോൾ അവർക്ക് ഈ സ്ഥലത്തിന്റെ നിയന്ത്രണം കൈമാറിയ ശേഷം ഞങ്ങൾ അടുത്ത മലനിരകൾ തിരിച്ചുപിടിക്കാൻ ദൗത്യയാത്ര തുടർന്നു. സുലു ടോപ് ആയിരുന്നു അടുത്തത്. അവിടെയും ശക്തമായ ആക്രമണമായിരുന്നു. ഒടുവിൽ സുലു ടോപ്പും പിടിച്ചെടുത്തു. സാൻഡോ ടോപ്പിലെയും മറ്റും നമ്മുടെ മുന്നേറ്റമറിഞ്ഞ്, ഇന്ത്യയോടു ചേർന്നുള്ള ടൈഗൽ ഹില്ലിലെ പാക്ക് പട്ടാളം വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി. ഇന്ത്യൻ സേന ഇത്രയേറെ ഉള്ളിൽ പോയതെങ്ങനെയെന്ന് ആലോചിച്ച് അവർ ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു; ഭയചകിതരായി. പാക്കിസ്ഥാൻ പതറിയപ്പോൾ കടന്നാക്രമിച്ച ഇന്ത്യ അവരെ നമ്മുടെ രാജ്യത്തുനിന്നു തുരത്തിയോടിച്ചു. ദിവസങ്ങൾക്കകം ടൈഗർ ഹില്ലും പിടിച്ചതോടെ കാർഗിലിൽ ഇന്ത്യയുടെ അഭിമാനം വാനോളമുയർന്നു’’– ഇരുവരും പറഞ്ഞുനിർത്തി.

∙ അഭിമാനം, ഈ ജീവിതം