ബ്രിട്ടിഷ് ഇന്ത്യയിലും സ്വതന്ത്ര ഇന്ത്യയിലും സൈനികന്‍; ഓർമകളിൽ മാർച്ച് ചെയ്ത് കുഞ്ചു

ഇന്ത്യ എന്റെ രാജ്യം

രാജ്യം സ്വതന്ത്രമായപ്പോൾ സേനായൂണിറ്റ് കമാൻഡർ ഞങ്ങൾക്കൊപ്പമുള്ള മുസ്‍ലിംകളായ സേനാംഗങ്ങളെ വിളിച്ചുകൂട്ടി ചോദിച്ചു. ‘നിങ്ങൾക്ക് എവിടെ പോകാനാണ് ആഗ്രഹം; ഇന്ത്യയിൽ നിൽക്കണോ പാക്കിസ്ഥാനിലേക്കു പോകണോ?’ പാക്കിസ്ഥാനിൽ വീടുള്ളവരെല്ലാം അവിടേക്കു പോകണമെന്നു പറഞ്ഞു. പാക്ക് മുസ്‍ലിംകൾ മാത്രമുള്ള ചില സേനാ യൂണിറ്റുകൾ അപ്പാടെ അവിടേക്കു പോയി. ഹിന്ദുക്കളും മുസ്‍ലിംകളും അടങ്ങുന്നതായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ യൂണിറ്റ്. അക്കൂട്ടത്തിൽ മലയാളിയായ ഖാദർ എന്നയാളുമുണ്ടായിരുന്നു.

യൂണിറ്റ് കമാൻഡറെ കണ്ടു, മടങ്ങിയെത്തിയ ഖാദറിനോടു ഞങ്ങൾചോദിച്ചു. ‘എന്തു തീരുമാനിച്ചു?’ ഞാൻ എന്റെ രാജ്യത്തു പോകാൻ തീരുമാനിച്ചു; ഖാദർ മറുപടി നൽകി

ഏതാണു താങ്കളുടെ രാജ്യം?

ഇതു തന്നെ; ഇന്ത്യ! – 

ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ ഖാദർ പറഞ്ഞു.

ഖാദറിനെപ്പോലെ ഇന്ത്യയിൽ താമസിക്കുന്നവരെല്ലാം ഇവിടെത്തന്നെ നിൽക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു.

ആഘോഷമില്ലാതെ സ്വാതന്ത്ര്യ ദിനം

കര, നാവിക, വ്യോമ സേനാംഗങ്ങൾക്കിടയിൽ ബ്രിട്ടിഷുകാർക്കെതിരെ വികാരം ശക്തമായിരുന്നു. ബ്രിട്ടിഷ് നേതൃത്വത്തിനെതിരെ കലാപമുയർത്തിയ സേനാംഗങ്ങളെ അവർ പുറത്താക്കി. അതിനെതിരെ വ്യാപക പ്രതിഷേധമുയർന്നു. സേനകൾക്കുമേൽ തങ്ങൾക്കുള്ള നിയന്ത്രണം നഷ്ടമാകുന്നുവെന്ന തിരിച്ചറിവും ഇന്ത്യയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം അംഗീകരിക്കാൻ ബ്രിട്ടിഷുകാരെ പ്രേരിപ്പിച്ചു. രാജ്യം സ്വതന്ത്രമായ ഓഗസ്റ്റ് 15ന് ഞങ്ങളടക്കമുള്ളവരുടെ സേനാ ക്യാംപുകളിൽ ആഘോഷങ്ങളില്ലായിരുന്നു. 

   പ്രതിരോധസേനാ മേധാവികൾ അപ്പോഴും ബ്രിട്ടിഷുകാരായിരുന്നതിനാൽ ആഘോഷമുണ്ടായില്ല.    രാജ്യം സ്വാതന്ത്ര്യം നേടിയതിന്റെയും ജവാഹർലാൽ നെഹ്റുവിന്റെ പ്രസംഗത്തിന്റെയും തുടർന്നുള്ള ആഘോഷങ്ങളുടെയും വിവരങ്ങൾ പത്രത്തിലൂടെ ഞങ്ങൾ വായിച്ചു. അതിലൂടെ ഞങ്ങളറിഞ്ഞു; ഇന്ത്യയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം!

English Summary: N Kunju's memoir on Indian army