അതറിയാതെ അഖില ചോദിച്ചു, ‘നിങ്ങൾക്കെന്നെ കെട്ടിക്കൂടേ?’; ‘ഒഴിവാക്കിയതാണെന്ന് ആ രാത്രി കരുതി’; സൈനികനും ‘ആർമി ഗേളി’നും ഇനി ഒറ്റ സ്വപ്നം

∙ ‘ആർമി ഗേൾ’ എന്ന അഖില

‘‘ഞാൻ ആദ്യമായി ലീവിനു വന്നപ്പോൾ ഫെയ്സ്ബുക്ക് വഴിയാണ് അഖിലയെ പരിചയപ്പെടുന്നത്. സാധാരണ ആർമിയിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നവർക്ക് ഫെയ്സ്ബുക്ക് ഉപയോഗിക്കാൻ സാധിക്കില്ല. ആശുപത്രി ജീവിതമായതിനാലാണ് എനിക്ക് അതു സാധിച്ചത്. ആർമി ഗേൾ എന്നായിരുന്നു അഖിലയുടെ ഫെയ്സ്ബുക്ക് പേര്. ആർമിയിൽ ജോലിചെയ്യുന്ന വ്യക്തിയായതിനാൽ ആ പേര് കണ്ടപ്പോൾ ഒരു കൗതുകം തോന്നി അവളെ പരിചയപ്പെടുകയായിരുന്നു. ആർമിയിൽ ജോലി ചെയ്യുന്ന വ്യക്തിയാണോ എന്നറിയാനായിരുന്നു പരിചയപ്പെട്ടത്. അങ്ങനെ മെസേജ് അയച്ചു തുടങ്ങിയതാണ്. 

ഫെയ്സ്ബുക്കിൽ ആദ്യം റിക്വസ്റ്റ് അയച്ചതും പരിചയപ്പെടാനായി മെസേജ് അയച്ചതും ഞാൻ തന്നെയായിരുന്നു. ശേഷം സൗഹൃദമാവുകയും അവള്‍ പ്രൊപ്പോസലിലേക്ക് എത്തുകയുമായിരുന്നു. അവൾ പ്രൊപ്പോസ് ചെയ്യുന്നതു വരെ എന്റെ കാര്യം അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. സൗഹൃദത്തിൽ നിന്നും പ്രണയത്തിലേക്ക് വഴിമാറിയപ്പോൾ എന്റെ കാര്യം അവളോടു പറയണം എന്നു തോന്നി. എന്റെ സ്ഥിതി അറിയാവുന്നതു കൊണ്ടുതന്നെ അവളെ സ്വന്തമാക്കണമെന്ന് ഒരിക്കലും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല. അവൾ വിവാഹാഭ്യർഥന നടത്തിയപ്പോൾ നിന്റെ സങ്കൽപത്തിലുള്ളതു പോലെ ഒരു ആർമിക്കാരനല്ല ഞാനെന്നു പറഞ്ഞു. ആർമിക്കാരനാണ് പക്ഷേ, വീൽചെയറിലാണെന്ന് പറഞ്ഞു.’’

∙ ഓർക്കാനിഷ്ടമല്ല, ആ ദിവസം

‘‘2018ല്‍ ആർമിയിൽ കയറിയ എനിക്ക് 2019ൽ പോസ്റ്റിങ്ങായി. 2021 ഫെബ്രുവരിയില്‍ പഞ്ചാബില്‍ വച്ചായിരുന്നു അപകടം. രാവിലെയും വൈകിട്ടും ഒരു പരിശീലനമുണ്ടായിരുന്നു. റൈഫിളും പിറകിൽ  ബാഗുമായാണ് ദിവസവും പരിശീലനം നടത്തുന്നത്.  കയറിലൂടെ കയറി തിരിച്ചിറങ്ങണം. തിരിച്ചിറങ്ങുമ്പോൾ കയർപൊട്ടി താഴേക്കു വീഴുകയായിരുന്നു. എന്താണു സംഭവിച്ചതെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല. വീഴുമ്പോൾ തന്നെ ബോധം നഷ്ടമായി. കണ്ണുതുറന്നപ്പോഴും എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു. കൂടെയുള്ളവരാണ് ഇക്കാര്യം പറഞ്ഞത്. വീഴ്ചയിൽ തലയ്ക്കും സാരമായി പരുക്കേറ്റിരുന്നു. ചെവിയിൽ നിന്ന് രക്തം ഒഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ശരീരം മൊത്തം സ്കാൻ ചെയ്തപ്പോഴാണ് നട്ടെല്ലിനു പരുക്കേറ്റിട്ടുണ്ടെന്ന് വ്യക്തമായത്. തുടർന്ന് ഓപ്പറേഷനു വേണ്ടി അയച്ചു.

മൂന്നുമണിക്കൂറിനുള്ളിൽ ചെയ്യേണ്ട ശസ്ത്രക്രിയയാണ്. പക്ഷേ, ആദ്യം അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. പിന്നീട് പഞ്ചാബിൽ തന്നെയുള്ള കമാൻഡോ ആശുപത്രിയിലേക്കു മാറ്റി. അവിടെ നിന്ന് ശസ്ത്രക്രിയ നടത്തി. വീണ ഷോക്കിലെ തരിപ്പാണെന്നാണ് ഞാൻ കരുതിയത്. കാൽ ഒരിക്കലും പൊക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് അപ്പോള്‍ അറിയില്ലായിരുന്നു. കുറച്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവന് അരയ്ക്ക് താഴെ തളർന്നു പോയെന്നും ഇനി നടക്കാൻ സാധിക്കില്ലെന്നും ഒരു നഴ്സ് പറയുന്നത് ഞാൻ കേട്ടു. പെട്ടെന്നു കേട്ടപ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു അവസ്ഥയായിരുന്നു. ഞാൻ ഓർക്കാൻ ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത അനുഭവമാണ്. വേദന സഹിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദിവസങ്ങളായിരുന്നു പിന്നീട്. രാത്രി ഉറങ്ങാൻ സാധിച്ചിരുന്നില്ല. പാറിപ്പറന്നു നടന്നിരുന്ന  എന്നെ ഇങ്ങനെ കാണുന്നത് വീട്ടുകാർക്ക് താങ്ങാനായില്ല. മാസങ്ങൾക്കു ശേഷമാണ് ഞാനും അത് ഉൾക്കൊണ്ടത്. കടുത്ത നിരാശയും വിഷാദവും അലട്ടിയിരുന്നു.

പിന്നീട് പഞ്ചാബിൽ നിന്ന് പുണെയിലെ മിലിട്ടറി ആശുപത്രിയിലേക്ക് എന്നെ മാറ്റി. അവിടെ നിന്നാണ് എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്നതു സംബന്ധിച്ച് ഞാൻ പഠിച്ചത്.  ഇതുപോലെ അപകടം പറ്റിയ ഒട്ടേറെ സൈനികര്‍ പുണെയിലെ ആശുപത്രിയിലുണ്ടായിരുന്നു. അക്കൂട്ടത്തിൽ കൈ പോലും അനക്കാൻ സാധിക്കാത്തവരുണ്ടായിരുന്നു. അവരെ കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ സ്വയം മോട്ടിവേറ്റഡായി. എനിക്ക് രണ്ടു കൈ എങ്കിലും ദൈവം ശക്തിയോടെ തന്നു. അവിടെ എത്തുന്നതു വരെ വളരെ ഡിപ്രഷനിലായിരുന്നു. കൈകൾകൊണ്ട് ഇനി ഗംഭീരമായി മുന്നോട്ടു പോകാമെന്ന് ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു. 

∙ വീൽചെയറിൽ വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ...!

‘‘അപകടം നടന്ന കാര്യം വീട്ടിൽ ആദ്യം അറിയിച്ചിരുന്നില്ല. ചേച്ചിമാരും അമ്മയും എല്ലാം കരുതിയത്‌ തുടയുടെ എല്ലുപൊട്ടി ആശുപത്രിയിലാണെന്നായിരുന്നു. ഒറ്റയടിക്ക് അമ്മയോട് ഞാൻ വീൽചെയറിലാണെന്നു പറഞ്ഞാൽ അവർ എങ്ങനെ ഉൾക്കൊള്ളുമെന്ന പേടിയുണ്ടായിരുന്നു. എന്നെക്കുറിച്ച് ഒരുപാട് പ്രതീക്ഷയുള്ള ആളായിരുന്നു അച്ഛന്‍. അദ്ദേഹം പഞ്ചാബിൽ വന്ന് എന്റെ അവസ്ഥകണ്ടപ്പോൾ ആകെ തകർന്നു. ഭക്ഷണം പോലും  കഴിക്കാൻ അച്ഛനു സാധിച്ചിരുന്നില്ല. അത്രയേറെ തകര്‍ന്നു പോയി. അമ്മ പെട്ടെന്ന് എന്നെ കണ്ടു വിഷമിക്കരുത്,  ചെറുതായി ഇക്കാര്യം അമ്മയോട് സൂചിപ്പിക്കണമെന്ന് വീട്ടിലേക്കു വരാൻ നേരം അച്ഛനോട് ഞാൻ പറഞ്ഞു. വിമാനത്താവളത്തിലേക്ക് എന്നെ കൂട്ടാൻ വീട്ടിൽ നിന്ന് എല്ലാവരും വന്നു.