പപ്പടം ഒട്ടിച്ച പോലെ തലച്ചോർ‌, പായയിൽ ശരീരം പെറുക്കിക്കൂട്ടി, അഹങ്കാരം ഇതുവരെ!; ഇത് ദേവികയുടെ ജീവിതം

മനുഷ്യരുടെ കുടൽ പൊട്ടി ഒരിടത്തുണ്ടാകും. തലയോട്ടി പൊട്ടി തലച്ചോറ് കാണാം. പപ്പടം ഉണക്കിയൊട്ടിച്ചതു പോലെയായിരിക്കും തലച്ചോറിന്റെ ഭാഗം. അതൊക്കെ കാണുമ്പോൾ മനുഷ്യർ എന്തെല്ലാം കാര്യങ്ങൾ കൊണ്ട് അഹങ്കരിക്കുന്നു. അവസാനത്തെ അവസ്ഥ ഇത്രയേയുള്ളൂ എന്ന ചിന്തയാകും എന്റെ മനസ്സിലൂടെ കടന്നുപോവുക. കയ്യൊരിടത്ത്, കാലൊരിടത്ത്, തലയൊരിടത്ത്... ഇങ്ങനെയൊക്കെ കാണുമ്പോൾ അഹങ്കാരം കാണിക്കുന്ന മനുഷ്യന്റെ മുൻപിൽ ഒരിക്കലെങ്കിലും ഇതൊക്കെ കാണിച്ചു കൊടുക്കണം എന്നാണു തോന്നാറുള്ളത്.

കുടലൊക്കെ മൃതദേഹത്തിന്റെ ഉള്ളിലേക്കു തള്ളിവയ്ക്കാറുണ്ട്. നാളെ എന്റെ മരണം എങ്ങനെയായിരിക്കുമെന്ന് അറിയില്ലല്ലോ. എന്നെയൊക്കെ ആരാണാവോ എവിടെ നിന്നെങ്കിലും ചുരുട്ടിക്കൂട്ടി കൊണ്ടു വരികയെന്ന് അറിയില്ലെന്ന് ഞാൻ കൂടെയുള്ളവരോട് പറയും. ജാതിയും മതവും വർഗീയതയും പറഞ്ഞ് അഹങ്കരിക്കുന്ന മനുഷ്യർ ഒരിക്കലെങ്കിലും ഇതു കാണുന്നത് നല്ലതാണ്. നാളെ ഞാൻ ഇത്രയേയുള്ളൂ എന്ന് ചിന്തിക്കാൻ വേണ്ടിയുള്ള പരിശീലനം. 

∙ കിട്ടുന്നത് കഷ്ണങ്ങൾ, രൂപമാക്കുന്നത് മോർച്ചറിയിൽ

ട്രെയിൻ തട്ടി മരിക്കുമ്പോൾ മനുഷ്യശരീരം ചിന്നിച്ചിതറും. കിലോമീറ്ററുകൾക്കപ്പുറത്തുനിന്നു വരെ ഭാഗങ്ങള്‍ ലഭിക്കും. പലപ്പോഴും ചില ഭാഗങ്ങള്‍ കിട്ടുമ്പോൾ ഇത് മനുഷ്യന്റെ ശരീരം തന്നെയാണോ എന്ന സംശയമുണ്ടാകും. ട്രെയിനിന്റെ മുൻഭാഗം കൊണ്ട് ട്രാക്കിലുള്ള സാധനങ്ങൾ കോരിയെടുത്തു കളയുകയാണ് ചെയ്യുക. നല്ല വേഗത്തിലോടുന്ന വണ്ടിയാണെങ്കിൽ ഒരുപാട് ദൂരേയ്ക്കു ശരീരം തെറിച്ചു പോയേക്കാം. നുറുങ്ങിപ്പോയ ഭാഗങ്ങൾ വിവിധയിടങ്ങളിൽനിന്ന് പെറുക്കിക്കൂട്ടി ടാർപായയിലാക്കി കൊണ്ടുവരും.

കിട്ടിയ ശരീരഭാഗങ്ങൾ മോർച്ചറിയിൽ കൊണ്ടുപോയി പരമാവധി ഒരു മനുഷ്യ ശരീരത്തിന്റെ ആകൃതിയിൽ ചേർത്തുവച്ച് പായ്ക്ക് ചെയ്തു കൊടുക്കും. ഇൻക്വസ്റ്റ് തയാറാക്കിയാണ് പോസ്റ്റുമോർട്ടത്തിനു കൊണ്ടുപോകുക. ഇവിടെ തന്നെയുള്ളവരാണെങ്കിൽ ആ ആശുപത്രിയിൽ തന്നെ പോസ്റ്റ് മോർട്ടം നടത്തും. അല്ലെങ്കിൽ പായ്ക്ക് ചെയ്ത ശരീരഭാഗങ്ങൾ പാലക്കാട് ജില്ലാ ആശുപത്രിയിലേക്ക് അയയ്ക്കും. അഞ്ചോ ആറോ ദിവസങ്ങൾക്കകം ബന്ധുക്കളാരും അന്വേഷിച്ചു വന്നില്ലെങ്കിൽ യാക്കര പൊതുശ്മശാനത്തിൽ സംസ്കരിക്കും.

∙ വാളുകൊണ്ട് അറുത്തപോലെ ട്രാക്കിൽ തല

15–16 വർഷംമുൻപ് ഞാനും ഭർത്താവ് ജയദേവനും റെയിൽവേ പാളം മുറിച്ചു കടക്കുമ്പോൾ ഒരു മൃതദേഹം കാണുകയും എടുത്തുകൊടുക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. അന്നു ട്രെയിൻ തട്ടിയുള്ള മരണങ്ങൾ കുറവാണ്. എന്റെ ഭർത്താവിനു പൊലീസുകാരുമായി നല്ല പരിചയമുണ്ടായിരുന്നു. അന്നത്തെ സംഭവത്തിനുശേഷം, ഇത്തരം അപകടങ്ങൾ കണ്ടാൽ മൃതദേഹം എടുക്കാൻ പൊലീസുകാരെ ഞങ്ങൾ സഹായിക്കുന്നതു പതിവായി. പിന്നെ അവർ ഞങ്ങളെ വിളിക്കാൻ തുടങ്ങി. ബിസിനസുകാരനായ ജയദേവൻ 2010ൽ മരിച്ചെങ്കിലും ഞാൻ ഇതു തുടർന്നു. ഇപ്പോള്‍ മിക്ക ദിവസങ്ങളിലും ഇത്തരത്തിലുള്ള അപകടങ്ങൾ ഉണ്ടാകാറുണ്ട്. റെയിൽവേ പാളത്തിൽ പോയി ജീവനൊടുക്കുന്നത് ആളുകൾക്ക് ‘ഹോബി’ ആയെന്നു തോന്നുന്നു.

ഒന്നരമാസം മുൻപ്, ഒരു പതിനേഴു വയസ്സുകാരൻ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ പിതാവുമായി വഴക്കിട്ടു, വീട്ടിൽനിന്നു നോക്കിയാല്‍ കാണുന്നതു റെയിൽവേ പാളമാണ്. നേരെ ട്രാക്കിൽ പോയി, ട്രെയിനിടിച്ചു മരിച്ചു. അവന്റെ പിതാവ് ഭക്ഷണം കഴിച്ച് വന്നപ്പോഴേക്കും ആ കുട്ടി മരിച്ചിരുന്നു. ആ പതിനേഴുകാരന്റെ തലകിട്ടിയത് ഉടലുണ്ടായിരുന്ന സ്ഥലത്തുനിന്നു മീറ്ററുകൾ അകലെയാണ്. കഴുത്തില്‍നിന്നു തല വാളുകൊണ്ട് അറുത്തപോലെയായിരുന്നു. അതെടുത്തു വീട്ടുകാർക്ക് മുഖം മാത്രം കാണുന്ന രീതിയിലേക്കു മാറ്റി. കാരണം അവർക്ക് മറ്റൊരു രീതിയിൽ കാണേണ്ടി വരരുതല്ലോ’’– മരണവേദനകൾ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ ദേവിക വിവരിച്ചു.