‘ആ പെൺകുട്ടിക്ക് കാലു താഴ്ത്തി ഇടേണ്ടി വന്നു; രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് അനുഭവിച്ചത് ഞങ്ങളുടെ തലമുറയ്ക്ക് സംഭവിച്ചില്ല’

‘‘കാക്കയുടെ നിറം, കണ്ടാൽ പെറ്റ തള്ള സഹിക്കില്ല’’ ആർഎൽവി രാമകൃഷ്ണനെ അധിക്ഷേപിക്കാൻ കലാമണ്ഡലം സത്യഭാമ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ. മോഹിനിയാട്ടം ആർക്കൊക്കെ അവതരിപ്പിക്കാം? എന്താണ് നൃത്തം അവതരിപ്പിക്കാൻ വേണ്ട സൗന്ദര്യം? തുടങ്ങിയ ചോദ്യങ്ങളൊക്കെ തൊട്ടടുത്ത ദിവസങ്ങളിൽ വൻ വിവാദമായി കത്തിപ്പടർന്നു. ഇതിനിടയിൽ തന്നെയാണ് മദ്രാസ് മ്യൂസിക് അക്കാദമിയുടെ സംഗീത കലാനിധി പുരസ്കാരം ടി.എം.കൃഷ്ണ ഏറ്റുവാങ്ങിയതിനെതിരെ ഗായികമാരായ രഞ്ജിനി- ഗായത്രിമാർ രംഗത്തുവന്നത്. കർണാടിക് സംഗീതത്തിന്റെ ആഭിജാത്യം നശിപ്പിച്ച ബ്രാഹ്മണ വിരോധിയായ കൃഷ്ണ പുരസ്കാരത്തിന് അയോഗ്യനാണെന്നു പ്രഖ്യാപിച്ച ഇവർ പ്രതിഷേധസൂചകമായി അക്കാദമി പരിപാടികളിൽ നിന്ന് പിൻവാങ്ങുകയാണെന്നും അറിയിച്ചു.

തൊട്ടടുത്ത ദിവസങ്ങളിൽ നടന്ന സംഭവങ്ങൾ കലാരംഗത്ത് നിലനിൽക്കുന്ന ജാതീയതയുടെയും വർഗീയതയുടെയും നേർക്കാഴ്ചകളാവുകയാണ്. സത്യഭാമ വലിയ വിമർശനങ്ങൾ ഏറ്റുവാങ്ങിയപ്പോഴും ടി.എം.കൃഷ്ണയ്ക്കെതിരായ വിമർശനങ്ങൾക്ക് പൊതു പിന്തുണ കുറഞ്ഞു പോകുന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണ്? എങ്ങനെയാണ് ക്ലാസ്സിക്കൽ കലാരൂപങ്ങൾ ഇത്തരം സവർണ ബോധങ്ങളെ കൊണ്ടുനടക്കുന്നതെന്ന് പരിശോധിക്കുകയാണ് മോഹിനിയാട്ടം കലാകാരനും കാലടി ശ്രീ ശങ്കരാചാര്യ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ മലയാളം വിഭാഗം ഗവേഷക വിദ്യാർഥിയുമായ അമിത്. മോഹിനിയാട്ടത്തിലെ സവർണ വാർപ്പുമാതൃകകൾക്ക് ബദലായി പുതിയ പരീക്ഷണങ്ങൾ നടത്തുന്ന അമിത്, കടന്നുവന്ന വഴികളെക്കുറിച്ചും നൃത്തവേദികളുടെ രാഷ്ട്രീയത്തെക്കുറിച്ചും മനോരമ ഓൺലൈൻ പ്രീമിയത്തിൽ  മനസ്സു തുറക്കുന്നു..

∙ ആർഎൽവി രാമകൃഷ്ണന് എതിരായ അധിക്ഷേപം ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്നത് നിറത്തിന്റെ പേരിലാണ്. അതിനുപരി അത് ജാതീയതയുടെതല്ലേ?

തീർച്ചയായും. പൊതുവേ ക്ലാസിക്കൽ ഡാൻസിൽ മാത്രമല്ല ഇത് സമസ്ത മേഖലകളിലും സംഭവിക്കുന്നതാണ്. സമൂഹ മാധ്യമങ്ങളിലും അല്ലാതെയും നടക്കുന്ന പൊതു ചർച്ചകളിൽ ഒക്കെ ഇത്തരം വിഷയങ്ങളിൽ കൂടുതൽ ബഹളങ്ങൾ ഉണ്ടാവുക എളുപ്പത്തിൽ, വളരെ ‘സുരക്ഷിതമായി’ പ്രതികരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പ്രശ്നങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ആയിരിക്കും. അതിന്റെ വേരിൽ കൊള്ളേണ്ട ചർച്ചകളെ ഇല്ലാതാക്കുന്ന തരത്തിലാണ് ഇത്തരം ഉപരിപ്ലവമായ ചർച്ചകൾ ഉണ്ടാവുന്നത്. ആ ബഹളങ്ങളുടെ ഭാഗമാണ് ഇതൊക്കെ. നിറമെന്നൊക്കെ പറയുമ്പോൾ, അതിലെ യഥാർഥ രാഷ്ട്രീയത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കാതെ എളുപ്പം പ്രതികരിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലേക്ക് മാറ്റും.

തൊണ്ണൂറു ശതമാനം ‘ക്ലാസ്സിക്കൽ ഡാൻസ്’കാരുടെയും മനസ്സിലിരിപ്പ് യഥാർഥത്തിൽ ഇത് തന്നെയാണ്. ഇടയ്ക്ക് അതിങ്ങനെ പുറത്ത് വരും. ഒരു ഒറ്റപ്പെട്ട വിഷയത്തോട് പ്രതികരിക്കുന്നതിന് പകരം ഇതിന്റെയൊക്കെ കാരണങ്ങളോട് പ്രതികരിക്കുക എന്നത് നടക്കാൻ പോകുന്നില്ല. സത്യഭാമ ടീച്ചർ ഇത് പറയുമ്പോൾ, അവർ എളുപ്പം ആക്രമിക്കാൻ സാധിക്കുന്ന ഇരയാണ്. പക്ഷേ കലാ ചരിത്രകാരന്മാരോ കലാ നിരൂപകരോ പ്രസിദ്ധി നേടിയ പല കലാകാരന്മാരോ ഒക്കെ പറയുന്നതിന്റെ മറ്റൊരു വശം അവർ പ്രകടിപ്പിച്ചു എന്നേയുള്ളൂ. ബാക്കിയുള്ളവർ പറയുന്നത് കേൾക്കുകയും ഇവരെ ആക്രമിക്കാൻ പറ്റുന്നത് കൊണ്ട് വലിയ ബഹളങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു എന്നേയുള്ളൂ.

∙ മദ്രാസ് മ്യൂസിക് അക്കാദമിയിൽ ടി.എം.കൃഷ്ണയ്ക്കെതിരെ, രഞ്ജിനി ഗായത്രി സഹോദരിമാർ നടത്തിയതും സമാനമായ പ്രസ്താവനതന്നെയല്ലേ?

അതേ. ഇതിന്റെയൊന്നും കാരണങ്ങൾ ഇപ്പോൾ ഉണ്ടായതല്ല. സംഗീത-നൃത്ത ശാഖകളുടെ ആധുനികവൽക്കരണ കാലഘട്ടത്തിൽ തന്നെ അത് സംഭവിക്കുന്നുണ്ട്. വളരെ ബ്രാഹ്മണിക്കലായിട്ടാണ് ഈ കലാരൂപങ്ങളൊക്കെ സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തര കാലഘട്ടത്തിൽ പുനർനിർമിക്കപ്പെടുന്നതും. ഇപ്പോൾ വളരെ പ്രകടമായി, മറയില്ലാതെ ഇവർക്കിത് പറയാം എന്നായിട്ടുണ്ട്. എല്ലാ പ്രധാന സംഗീതജ്ഞരും റാം മന്ദിറിൽ പോയി പാട്ടു പാടുന്നു, അവർക്ക് പ്രത്യക്ഷത്തിൽ തന്നെ അതിന്റെ ഗുണങ്ങൾ ലഭിക്കുന്നു എന്ന് വരുമ്പോൾ സ്വാഭാവികമായും അവർ ഇങ്ങനെ തന്നെ പ്രതികരിക്കും. രഞ്ജിനി ഗായത്രിമാരുടെ ഒരു ടിക് ടോക് വിഡിയോയിൽ ‘ബ്രാഹ്മണരെ വളരെ എളുപ്പം ആർക്കും ആക്രമിക്കാനാവും’ എന്നൊക്കെയാണ് അവർ പറയുന്നത്. അതിനൊക്കെ ലഭിക്കുന്ന സ്വീകാര്യത ഭീകരമാണ്.

∙ ആർഎൽവി രാമകൃഷ്ണൻ കടന്നുപോയ സാഹചര്യങ്ങളിലൂടെ അമിത്തിന് കടന്നുപോവേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ടോ?

ഞാൻ ഒരു ക്ലാസിക്കൽ ഡാൻസ് പശ്ചാത്തലം ഉള്ള ആളല്ല. വളരെ വൈകി ഇതിലേക്ക് കടന്നു വന്നയാളാണ്. അപ്പോൾ അതിന്റെ ഒരു സാമ്പത്തിക-സാമൂഹിക സാഹചര്യങ്ങൾ എന്താണ്, ആരൊക്കെയാണ് ഇതിന് പിന്നിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നത് എന്ന തരം കാര്യങ്ങളിൽ എനിക്ക് അറിവില്ലായ്മയുണ്ട്‌. രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു സാഹചര്യത്തിൽ നിന്നൊക്കെ മാറ്റം ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് എന്ന് പറയാനാവും. രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് ആ കാലഘട്ടത്തിൽ തന്നെ, ആർഎൽവിയിൽ പഠിക്കുന്നു, കലാമണ്ഡലത്തിൽ പിഎച്ച്ഡി വരെ ചെയ്യുന്നു. ആ തലമുറ അന്ന് അനുഭവിച്ച കാര്യങ്ങളൊന്നും ഞങ്ങളുടെ തലമുറയ്ക്ക് അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്നിട്ടില്ല.

ഇന്നിപ്പോൾ മോഹിനിയാട്ടം ചെയ്യുന്ന പല കലാകാരന്മാരുമുണ്ട്. ആർഎൽവി രാമകൃഷ്ണൻ മാഷിനു പുറമെ ആർഎൽവി അബുവൊക്കെയാണ് ആ സമയത്ത് തന്നെ അക്കാദമിക് ആയും പുറത്തും ഒക്കെ ഇതിനു വേണ്ടി പോരാടിയിരുന്നത്. അത്രയും പ്രശ്നങ്ങൾ ഒരു പക്ഷെ ഇപ്പോൾ ഇല്ല. ‘ജൻഡർ’ എന്നതിനെ പറ്റിയൊക്കെ കുറച്ചുകൂടെ അവബോധമുണ്ട്. അത്തരം ചർച്ചകളൊക്കെ, പല സാഹചര്യങ്ങളിലായി രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് തന്നെ മുന്നോട്ട് വയ്ക്കുകയും അതിന് മുതിർന്ന കലാകാരന്മാർ പോലും ഐക്യദാർഢ്യം പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന തരത്തിലേക്ക് മാറിയിരുന്നു.

ഇവിടെ നിലനിൽക്കുന്ന ലൈംഗിക വേർതിരിവ് കാരണം, എനിക്ക് കുട്ടിയായിരിക്കുമ്പോൾ മുതൽ ഡാൻസ് പഠിക്കാൻ സാധിച്ചിട്ടില്ല. സ്വന്തമായി സമ്പാദിക്കാൻ തുടങ്ങിയതിന് ശേഷമാണ്  പരിശീലനം ആരംഭിക്കുന്നത്. അതിന്റെ മറ്റൊരു ദുരനുഭവമൊക്കെയാണ് എനിക്ക് നേരിടേണ്ടി വന്നിട്ടുള്ളത്. ഞാൻ നൃത്തം അവതരിപ്പിച്ചത് കോളജ് വേദികളിലും യൂണിവേഴ്സിറ്റികളിലും മറ്റുമായാണ്. ആർഎൽവി മാഷിന്റെ സാഹചര്യമല്ല എന്റേത്.