പോപ്കോൺ പോലെയാകണോ തലച്ചോർ? – ബി.എസ്.വാരിയർ എഴുതുന്നു

ശിഷ്യരായ കൗരവപാണ്ഡന്മാരുടെ അസ്ത്രവിദ്യാപാടവം പരീക്ഷിക്കാൻ ദ്രോണാചാര്യർ നടത്തിയ പരീക്ഷണത്തെപ്പറ്റി നിങ്ങൾ കേട്ടിരിക്കും. ഉയരത്തിലുള്ള മരക്കൊമ്പിലുറപ്പിച്ച കൃത്രിമപ്പക്ഷിയുടെ കണ്ണിൽ അമ്പുകൊള്ളിച്ച്, അതിനെ വീഴ്ത്തണം. ധർമ്മപുത്രരെ ആദ്യം വിളിച്ചു. വില്ലു കുലച്ച് ഉന്നം നോക്കുന്ന ധർമ്മപുത്രരോടു ചോദിച്ചു: ‘നീ എന്തു കാണുന്നു?’. പക്ഷിയെയും മരത്തെയും അങ്ങയെയും ഇവിടെയുള്ള ശിഷ്യന്മാരെയും കാണുന്നു എന്നായിരുന്നു മറുപടി. ‘ശരി, നീ മാറി നിൽക്ക്’ എന്നു ഗുരു പറഞ്ഞു. തുടർന്ന് മറ്റുള്ളവരെ ഓരോരുത്തരെയായി വിളിച്ചു വരുത്തി. ഉന്നം നോക്കുമ്പോൾ ഇതേ ചോദ്യം ആവർത്തിച്ചു. എല്ലാവരും ധർമ്മപുത്രരുടേതു പോലുള്ള ഉത്തരം പറഞ്ഞു. പക്ഷിയെ കാണുന്നുവെന്നു പറഞ്ഞവരും ഉണ്ടായിരുന്നു. ആരെയും അമ്പെയ്യാൻ അനുവദിച്ചില്ല.

പ്രിയശിഷ്യൻ അർജുനനെ ഒടുവിൽ വിളിച്ചു. ഉന്നം നോക്കുന്ന അർജുനനോട് ഗുരു ചോദിച്ചു, ‘‘നീ എന്താണു കാണുന്നത്?’’ പക്ഷിയുടെ കണ്ണു മാത്രം കാണുന്നെന്നു മറുപടി. നീ ഞങ്ങളെ കാണുന്നുണ്ടോ, മരം കാണുന്നുണ്ടോ, പക്ഷിയെ കാണുന്നുണ്ടോ എന്നെല്ലാം മുറയ്ക്കു ചോദിച്ചു. എല്ലാത്തിനും ഇല്ല, ഇല്ല എന്ന രീതിയിൽ അർജുനൻ മറുപടി നൽകി. അർജുനന്റെ അനന്യമായ ഏകാഗ്രതയിൽ സന്തുഷ്ടനായ ദ്രോണർ അമ്പെയ്യാൻ അനുവാദം കൊടുക്കുകയും അർജുനൻ പക്ഷിയെ ഉടൻ അമ്പെയ്തു വീഴ്ത്തി. വിജയിയാകുകയും ചെയ്തു. ഏകാഗ്രതയുടെ ഇക്കഥയിൽ വിവേകം ഏറെയുണ്ട്.

വിവിധ സ്രോതസ്സുകളിൽ നിന്ന് അറിവുകൾ മലവെള്ളച്ചാട്ടംപോലെ വന്നുചേരുമ്പോൾ നാം ബുദ്ധിപൂർവം ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ടവ തിരിഞ്ഞെടുത്തില്ലെങ്കിൽ പൊരിയുന്ന മലരുപോലെയാകും മനസ്സ്. ചെയ്യുന്നതൊന്നും വേണ്ടവിധമാവില്ല. പ്രവർത്തനങ്ങൾ തൊലിപ്പുറത്ത് ഒതുങ്ങിനിൽക്കും; ആഴത്തിൽ ചിന്തയെത്തില്ല. പോപ്കോൺ–തലച്ചോറുമായി പുറപ്പെട്ടാൽ പല കാര്യങ്ങളും ഒറ്റയടിക്കു ചെയ്തുതീർക്കാനുള്ള വ്യഗ്രതയുണ്ടാകും. കാര്യക്ഷമത കുറയും. ഉൽപാദനക്ഷമത ഇടിയും. ഏകാഗ്രത പുലർത്താനുള്ള ശേഷി ക്രമേണ നഷ്ടപ്പെടും. 

ബിസിനസ്സിലൂടെ ലോകത്തിലെ കോടീശ്വരന്മാരിൽ മുൻനിരയിലെത്തിയ വാറൻ ബഫറ്റ് പറഞ്ഞു, ‘‘ഏറെക്കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കാതിരുന്നാൽ, വളരെ കുറച്ചേ നിങ്ങൾക്കു ചെയ്യേണ്ടിവരൂ. ഒട്ടുമിക്ക കാര്യങ്ങളോടും ‘വേണ്ട’ എന്നു പറയുന്നതാണ് വിജയികളും മഹാവിജയികളും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം’’. ആഹ്ലാദം പകർന്നുതരുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ നാം മനം പതറാതെ ചിന്തിക്കും. പക്ഷേ ചുമതലകളിൽപ്പെടുന്ന മറ്റു കാര്യങ്ങളിലും അതേ സമീപനം പുലർത്തിയേ പറ്റൂ. അദമ്യമായ ആഗ്രഹവും ആത്മവിശ്വാസവും ചേരുമ്പോൾ, ഏകാഗ്രത കൈവരും.

രാഷ്ട്രീയപ്രവർത്തനം, യുദ്ധം, വാണിജ്യം, എന്നല്ല മനുഷ്യരുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സമസ്തപ്രവർത്തങ്ങളിലെയും ശക്തിയുടെ രഹസ്യം ഏകാഗ്രതയെന്ന് എമേഴ്സൺ. അതായത്, അലയുംമനസ്സുകൾക്കു നേടാനാവാത്ത പലതും നേടാൻ പതറാത്ത ശ്രദ്ധ സഹായിക്കും. വിജയത്തിന്റെ പര്യായം തന്നെയാണ് ഏകാഗ്രതയെന്നും പറയാം. ഇതു നമുക്കു നിയന്ത്രണത്തിലുള്ള ചുരുക്കം കാര്യങ്ങളിലൊന്നാണ്. അതു വേണ്ടപോലെ കൈകാര്യം ചെയ്യാം, ‘വേണ്ട’ എന്നു പറയാനുള്ള കഴിവാണ് ഏകാഗ്രതയെന്നു സ്റ്റീവ് ജോബ്സ്.