‘എന്നെ കാത്തത് അന്നത്തെ തോൽവി; ദേശീയഗാനം കേൾക്കാൻ സർവതും മറന്നോടി; മകനെയോർത്ത് ഉറങ്ങാത്ത രാത്രി'

പക്ഷേ, പിന്നീട് ഉഷയുടെ ജീവിതത്തെയാകെ പരുവപ്പെടുത്തിയതും കിട്ടാതെ പോയ ആ മെഡലായിരുന്നു. രാജ്യസഭാംഗമായും ഇന്ത്യൻ ഒളിംപിക് അസോസിയേഷൻ പ്രസിഡന്റായും കായികരംഗത്ത് ഇപ്പോഴും ഓട്ടം തുടരുന്ന ഉഷയ്ക്ക് അറുപത് തികയുകയാണ്. കായികരംഗത്തെ കൂടുതൽ ജീവസ്സുറ്റതാക്കുന്ന പദ്ധതികളുമായി ഇനിയും കുതിപ്പ് തുടരാനുള്ള ശ്രമത്തിലാണ് പി.ടി.ഉഷ. ഉഷയോട് വിവിധ മേഖലകളിലെ പ്രതിഭകൾക്ക് എന്തൊക്കെയാവും ചോദിക്കാൻ ഉണ്ടാവുക? 60–ാം ജന്മദിനത്തിൽ ‘ചോദ്യങ്ങളുടെ ഉച്ചകോടി’ക്കു മറുപടി പറയുന്നു. ഉഷയ്ക്ക് ജന്മദിനാശംസകളും ഒപ്പം ചോദ്യങ്ങളുമായി വിവിധ മേഖലകളിലെ പ്രതിഭകൾ...

∙ സംഗീതത്തിൽ ചെറുപ്പം മുതൽ ഞാൻ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നതും മാതൃകയായി കണ്ടിരുന്നതും മുഹമ്മദ് റഫിയെ ആണ്. സ്പോർട്സിൽ ഉഷയ്ക്ക് അതുപോലെ ഒരു റോൾ മോഡൽ ഉണ്ടായിരുന്നോ? ഉണ്ടെങ്കിൽ അതാരാണ്?

അങ്ങനെ പറയാൻ എനിക്കാരുമില്ല. ഓടാൻ എനിക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നു. ഞാൻ ഓടി. ഓടിയപ്പോൾ റെക്കോർഡുകൾ വന്നു. റെക്കോർഡുകൾ എനിക്കു മെഡലുകൾ നേടിത്തന്നു. നാടിനായി പിന്നെയും പിന്നെയും മെഡലുകൾ നേടണമെന്ന വാശിയിൽ, ലോകവേദികളിൽ ഇന്ത്യയുടെ ദേശീയഗാനം വീണ്ടും വീണ്ടും മുഴങ്ങിക്കേൾക്കണമെന്ന ആഗ്രഹത്തിൽ സർവതും മറന്ന് ഞാൻ ഓടുകയായിരുന്നു. ആ ഓട്ടത്തിൽ എനിക്കു മുന്നിൽ മാതൃകകൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

∙ കായികതാരമായും പരിശീലകയായും കായികസംഘാടകയായുമുള്ള ജീവിതാനുഭവങ്ങളിൽ മലയാളി എന്ന നിലയിൽ ഏറ്റവും അഭിമാനം തോന്നിയ നിമിഷം ഏതാണ്?

ഒരു അത്‌ലീറ്റ് എന്ന നിലയിൽ ആദരിക്കപ്പെട്ട ഓരോ വേദിയിലും മലയാളി എന്ന നിലയിൽ അഭിമാനത്തിന്റെ നെറുകയിലായിരുന്നു ഞാൻ. ലൊസാഞ്ചലസ് ഒളിംപിക്സിനുശേഷം രാജ്യ തലസ്ഥാനത്തു പ്രധാനമന്ത്രി ഇന്ദിരാ ഗാന്ധിയുടെ നേതൃത്വത്തിലും തിരുവനന്തപുരത്തു സംസ്ഥാന സർക്കാരിന്റെ നേതൃത്വത്തിലും ഒരുക്കിയ സ്വീകരണയോഗങ്ങളിൽ പങ്കെടുത്തപ്പോഴുണ്ടായ അഭിമാനവും ആഹ്ലാദവും പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റുന്നതല്ല. എംപി, ഐഒഎ പ്രസിഡന്റ് സ്ഥാനങ്ങൾ എന്നെ തേടിയെത്തിയതും അത്‌ലീറ്റ് എന്ന ഒരൊറ്റ ലേബലിന്റെ പുറത്താണെന്നതും അഭിമാനം നൽകുന്നു.

∙ എപ്പോഴും ശിഷ്യർക്കൊപ്പം ട്രാക്കിൽ നിൽക്കുന്ന അമ്മയെയാണു കുട്ടിക്കാലം മുതൽ ഞാൻ കാണുന്നത്. അവർക്കു കൂടുതൽ പരിഗണന കൊടുക്കുമ്പോൾ, അവരോടു കൂടുതൽ സ്നേഹം കാട്ടുമ്പോൾ മകനെന്ന നിലയിൽ എനിക്കു വന്നിട്ടുള്ള സങ്കടം അമ്മ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നോ?

പ്രിയ ഉജ്വൽ, നിന്റെ സങ്കടം എന്നെ ശരിക്കും വേദനിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. നീ പിറന്നശേഷം ട്രാക്കിലേക്കു മടങ്ങിപ്പോയ കാലത്തെ ഒരു അനുഭവം ഞാൻ പറയാം. അന്നു ഡൽഹിയിൽ ക്യാംപിലായിരുന്നു ഞാൻ. നിന്നെ ശ്രീനിയേട്ടന്റെ (ഭർത്താവ് ശ്രീനിവാസൻ) കൈയിൽ ഏൽപിച്ചാണു ഞാൻ പോയത്. പക്ഷേ, അക്കാലത്ത് ഒരു രാത്രിയിൽ നിന്നെക്കുറിച്ചോർത്ത് എനിക്ക് ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഞാൻ ഒട്ടും മടിച്ചില്ല. തൊട്ടടുത്ത ദിവസം വിമാനത്തിൽ കോഴിക്കോട്ടേക്കു വന്നു. കുറച്ചുദിവസം നിന്റെകൂടെ നിന്നശേഷമാണു മടങ്ങിപ്പോയത്. നിനക്കൊപ്പം സമയം ചെലവഴിക്കാൻ എന്നെക്കൊണ്ടു പറ്റുന്ന രീതിയിൽ ഞാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്. നിന്റെ കുട്ടിക്കാലത്തു ശ്രീനിയേട്ടനാണ് ഏറെ ശ്രദ്ധിച്ചതെങ്കിലും നിന്റെ എംബിബിഎസ് പഠനകാലത്തൊക്കെ ഒപ്പം യാത്ര ചെയ്യാനും പഠിക്കുമ്പോൾ കൂട്ടിരിക്കാൻ ഞാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നല്ലോ...

∙ അനാവശ്യകാര്യങ്ങൾക്കു പഴി കേൾക്കേണ്ടി വന്നിട്ടും പതറാതെ, ഉയരങ്ങളിലേക്കു നടക്കുമ്പോൾ മനസ്സിലെന്താണ് ആലോചിക്കാറുള്ളത്? ഒരിക്കലും തോൽക്കാത്തൊരു മനസ്സ് ഉണ്ടാക്കിയെടുത്തത് എങ്ങനെയാണ്?

ഞാൻ ഒരു നാട്ടിൻപുറത്തുകാരിയാണ്; അന്നും ഇന്നും. ജീവിതപ്രതിസന്ധികൾ തളർത്തുമ്പോഴും മനസ്സു മടുക്കാതെ മക്കൾക്കായും വീട്ടുകാർക്കായും ജീവിതം ഉഴിഞ്ഞുവച്ച അമ്മമാരെ ഏറെ കണ്ടിട്ടുണ്ട് ഞാൻ. അവരിൽനിന്നു പ്രവഹിച്ച കരുത്താകും തോൽവികളിൽ വീണുപോകാതിരിക്കാൻ എനിക്കു കൈത്താങ്ങായത്. ഒളിംപിക്സ് മെഡൽ നഷ്ടം ഈ നിമിഷവും എന്നെ ദുഃഖിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ ആ മെഡൽ നേടിയിരുന്നുവെങ്കിൽ എനിക്കു മുന്നിൽ പിന്നീടു വലിയ ലക്ഷ്യങ്ങൾ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നില്ല. എന്നാൽ, ആ തോൽവിയുടെ നിരാശയിൽ നിന്നു കരകയറാൻ പുതിയ ഉയരങ്ങളിലേക്കു പറക്കേണ്ടത് എനിക്ക് അത്യാവശ്യമായിരുന്നു. നല്ല കാര്യങ്ങൾക്കു വേണ്ടി പ്രവർത്തിക്കുമ്പോൾ കുറ്റാരോപണം നേരിടേണ്ടി വന്നാലും ഞാൻ തളരില്ല. കാരണം, എന്റെ പക്ഷത്താണു ശരി എന്ന ബോധ്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ പിന്നെ ഞാനെന്തിനു മറ്റുള്ളവരെ ഭയക്കണം.