അലക്സാൻ‍ഡ്രിയ, നിന്നെ ഞാൻ പ്രണയിക്കുന്നു...

ദിനങ്ങളുടെ പരിചയമേയുള്ളുവെങ്കിലും അലക്സാൻഡ്രിയയെന്ന പുരാതന നഗരത്തോട് അനിർവചനീയമായ അനുരാഗം. മനോഹരമായ ക്ലാസിക് കെട്ടിടങ്ങളുടെ നിരയും ചുവന്ന ഇഷ്ടിക പാകിയ നിരത്തുകളും അവയുടെ വശങ്ങളിലെ മരങ്ങളുമൊക്കെ വിർജീനിയയിൽത്തന്നെ ചാർലോട്‌സ് വിലിലെ ചില പ്രദേശങ്ങളിലും കണ്ടെത്താം. എന്നാൽ അലക്സാൻഡ്രിയുടെ ചാരുതയും പഴമയും മറ്റൊരിടത്തിനുമില്ലെന്നു തോന്നി. പൊതുവെ ശാന്തതയോടും പഴമയോടും യൂറോപ്യൻ ക്ലാസിക് വാസ്തുവിദ്യയോടും അഭിനിവേശമുള്ളതിനാലാവാം തിരിച്ചു പോകാൻ മടി. ഒരു ദിനം കൂടി തങ്ങി നഗരത്തിലൂടെ വെറുതെ ചുറ്റിയടിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു.

 

അഞ്ചിലൊരുവൾ 

അലക്സാൻഡ്രിയയോടുള്ള അനുരാഗം സ്വാഭാവികമാണെന്ന് ഗൂഗിളിലൊന്നു പരതിയപ്പോഴേ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. കാരണം അമേരിക്കയിലെ ഏറ്റവും മികച്ച അഞ്ചു ചെറു നഗരങ്ങളേതെന്ന കോണ്ടനാസ്റ്റ് ട്രാവൽ മാസികയുടെ അഭിപ്രായവോട്ടെടുപ്പിൽ ആദ്യ അഞ്ചു സ്ഥാനങ്ങളിൽ അലക്സാൻഡ്രിയയുണ്ട്. നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ ചരിത്രമുള്ള, ഗതകാലസ്മരണ വിടാത്ത നിരത്തുകളും ക്ലാസിക് കെട്ടിടങ്ങളുമുള്ള വ്യത്യസ്തമായ ഒരു ചെറു നഗരമാണ് അലക്സാൻഡ്രിയ. 

 

ആദ്യ കാല കുടിയേറ്റം

അമേരിക്കയിലെ ആദ്യകാല യൂറോപ്യൻ കുടിയേറ്റകഥകളിൽ മുഖ്യസ്ഥാനീയയാണ് അലക്സാൻഡ്രിയ. അമേരിക്കൻ ഇന്ത്യൻ വംശജരുടെ ഇടയിലേക്ക് ആദ്യം കടന്നു കയറിയ യൂറോപ്പ് വംശജൻ ഇംഗ്ലിഷുകാരനായ ജോൺ സ്മിത്താണ്. 1608 ൽ സ്മിത്ത് തുടങ്ങിവച്ച പാരമ്പര്യത്തിൽ പുകയിലയുടെ ഉൽപാദനത്തിലും വിപണനത്തിലുമൂന്നി അലക്സാൻഡ്രിയ വളർന്നു. പോട്ടോമാക് നദിക്കരയിലെ സ്ഥാനം കപ്പലുകൾ നിരന്തരം അടുക്കാനും വ്യാപാരം കൊഴുക്കാനും ഇടയാക്കി. അമേരിക്കയുടെ ആദ്യ പ്രസിഡന്റ് ജോർജ് വാഷിങ്ടന്റെ പാദസ്പർശം കൊണ്ടു ധന്യമായ നഗരം പരുത്തി, പഞ്ചസാര, വീഞ്ഞ് എന്നിവയുടെ വിതരണകേന്ദ്രമായി പെട്ടെന്നു പേരെടുത്തു.

 

അടിമത്താവളം

പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ബ്രിട്ടിഷ് അധീനതയിലായിരുന്ന അലക്സാൻഡ്രിയ അമേരിക്കയിലെ ഏറ്റവും വലിയ അടിമവ്യാപാര കേന്ദ്രമായിരുന്നു. അക്കാലത്തെ വൻകിട അടിമ വ്യാപാരികളായിരുന്ന ഫ്രാങ്ക്ളിൻ ആൻഡ് ആംഫീൽഡ് എന്ന സ്ഥാപനത്തിന്റെ ഹെഡ് ഓഫിസ് കെട്ടിടം ഇപ്പോഴും അടിമ കാലഘട്ടത്തിന്റെ ജീവിക്കുന്ന ഓർമയായി നിലകൊള്ളുന്നു. അടിമചരിത്രത്തിലേക്കു വെളിച്ചമേകുന്ന ഫ്രീഡം മ്യൂസിയമാണ് ഈ കെട്ടിടം എന്നത് കാലത്തിന്റെ മറുപടി. മൃഗങ്ങളെപ്പോലെ ആഫ്രിക്കയിൽനിന്നു വേട്ടയാടിപ്പിടിച്ച് കപ്പൽ കയറ്റിയെത്തിച്ച്, വർഷം കുറഞ്ഞത് ആയിരം അടിമകളെ അമേരിക്കയുടെ അങ്ങേക്കരയായ ടെക്സസിൽ വരെ എത്തിച്ചിരുന്ന സ്ഥാപനം ഇന്ന് അടിമകൾക്കൊരു സ്മരണിക.

 

രക്തപങ്കില കഥകൾ

അമേരിക്കൻ ആഭ്യന്തര കലാപ നാളുകളിൽ യൂണിയൻ പട അലക്സാൻ‍ഡ്രിയ കീഴടക്കി പട്ടാളത്താവളമാക്കി. വിജയാഘോഷങ്ങളുടെ ഭാഗമായി, യൂണിയൻ പടത്തലവനായിരുന്ന കേണൽ എൽമർ ഇ എൽസ്‌വർത്ത് പ്രശസ്തമായ മാർഷൽ ഹൗസ് ഹോട്ടലിന്റെ നെറുകയിൽ അമേരിക്കൻ പതാക കെട്ടി താഴെയിറങ്ങവെ ബ്രിട്ടിഷ് അനുഭാവിയായ ഹോട്ടലുടമ ജയിംസ് ജാക്സൻ അദ്ദേഹത്തെ വെടിവച്ചു കൊന്നു. മരണത്തോടെ എൽസ്‌വർത്ത് ദേശീയ വീരനായി പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ടു, പിൽക്കാലത്ത് അനേകം കുട്ടികൾക്ക് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേരു നൽകി നാട് ബഹുമാനിച്ചു. എന്നാൽ സ്വന്തം ഹോട്ടലും സ്വത്തും അന്തസ്സും സംരക്ഷിക്കാൻ ഏതറ്റം വരെയും പോയ വീരനായി ജയിംസ് ജാക്സനും മറ്റു ചില വൃത്തങ്ങളിൽ ഘോഷിക്കപ്പെട്ടു.

 

അടിമകളുടെ സ്വന്തം നഗരം

യൂണിയൻ ഭരണത്തിൽ പൊതുവെ സ്വാതന്ത്ര്യം കൂടുതൽ അനുഭവിച്ചിരുന്ന അലക്സാൻ‍ഡ്രിയിലേക്ക് പത്തൊൻപതാം ശതകത്തിന്റെ അവസാനം വലിയൊരു അടിമപ്രവാഹമുണ്ടായി. രാജ്യത്തിന്റെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിൽനിന്നു രക്ഷപ്പെട്ടെത്തിയ ഈ അടിമകൾ ഇവിടെ കുടിയേറിപ്പാർത്തു. അവരിൽ പലരും ഉറ്റവരെത്തേടിയാണെത്തിയതെന്നൊരു കഥയുണ്ട്. ആഫ്രിക്കയിൽനിന്നു ബന്ധിച്ചു കപ്പൽ കയറ്റി കൊണ്ടുവന്നവർ പലരും ഇവിടെ നിന്നാണല്ലോ അമേരിക്കയുടെ പല ഭാഗങ്ങളിലേക്ക് ബന്ധങ്ങൾക്കു യാതൊരു വിലയുമില്ലാതെ പലചരക്കുകൾ പോലെ ആവശ്യങ്ങൾക്ക് ഉതകുന്ന രീതിയിൽ വിൽക്കപ്പെട്ടത്. പിതാവിനെ പറമ്പിൽപണിക്കും മാതാവിനെ പുറംപണിക്കും മകളെ അടുക്കളപ്പണിക്കും ഒക്കെയായി യാതൊരു കരുണയുമില്ലാതെ വേർതിരിച്ചു പലേടത്തേക്കു വിറ്റു. ഉറ്റവരെ പിരിഞ്ഞു പോയവരിൽ ഭാഗ്യമുള്ളവർ പ്രതീക്ഷയോടെ അലക്സാൻഡ്രിയയിലേക്ക് മടങ്ങിയെത്തിയതാണ്. എന്നാൽ ഉറ്റവർ അപ്പോഴേക്കും തിരിച്ചറിയാനാവാത്ത വിധത്തിൽ അമേരിക്കയുടെ പലഭാഗങ്ങളിലായി വിൽക്കപ്പെട്ട് അടിമകളായി കഴിയുകയായിരുന്നു. തിരിച്ചെത്തിയ അടിമകൾക്ക് തെല്ലു സ്വാതന്ത്ര്യം കൂടുതൽ കിട്ടി, എന്നാൽ ഉറ്റവരെ ഒരിക്കലും കിട്ടിയില്ല.

വരൂ... നമുക്കു വിർജീനിയയിൽ പോയി രാപാർക്കാം– യാത്രാവിവരണം ഒന്നാം ഭാഗം

ലുറേ കവേൺസ് ഗുഹയല്ല, ചാർലോട്​സ് വിൽ നഗരവുമല്ല – യാത്രാവിവരണം രണ്ടാം ഭാഗം

സ്നേഹിക്കാനൊരു വിർജീനിയ – യാത്രാവിവരണം മൂന്നാം  ഭാഗം

വിദ്യയുടെ ഇടനാഴികൾ, വാഷിങ്ടൺ എന്ന പ്രസ്ഥാനം...നാലാം ഭാഗം
 

പട്ടാളത്തിലെത്തിയ അടിമകൾ

1863 ജനുവരി ഒന്നാം തിയതി പ്രസിഡന്റ് ഏബ്രഹാം ലിങ്കൺ പുറപ്പെടുവിച്ച വിമോചന പ്രഖ്യാപനത്തിലൂടെ സ്വതന്ത്രരായ അടിമകൾക്ക് പട്ടാളത്തിൽ ചെറു ജോലികൾ കിട്ടി. ജീവിതസാഹചര്യങ്ങൾ ഏറെ മെച്ചപ്പെടുത്താനും മനുഷ്യരാണു തങ്ങളെന്നു തിരിച്ചറിയാനും പട്ടാള ജീവിതം സഹായിച്ചു. അടിമത്തം പോയെങ്കിലും വിദ്യാഭ്യാസമോ ഉന്നത ജോലികളോ ഇന്നും അമേരിക്കയിലെ കറുത്ത വംശജർക്ക് കുറവാണ്. അലക്സാൻഡ്രിയിലേക്ക് രക്ഷപ്പെട്ടെത്തിയ അടിമകൾ സ്വാതന്ത്ര്യ വിളംബര കാലത്ത് മൊത്തം ജനസംഖ്യയുടെ പകുതിയോളമുണ്ടായിരുന്നു. ഇവരിൽ പലരും സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടിയിട്ടും രണ്ടാം തരക്കാരായി തുടർന്നു, ഇന്നും തുടരുന്നു. സ്വാതന്ത്ര്യപ്രഖ്യാപനത്തിനു ശേഷവും കറുമ്പനെ മനുഷ്യനായി കാണാനാവാതെ നടത്തിയ ഏതാനും ചില പൊതുജന വിചാരണ കൊലകളും അലക്സാൻഡ്രിയയുടെ ചരിത്രത്തിലെ ചുവപ്പു പാടുകളാണ്.

 

 

അലക്സാൻഡ്രിയ വളരുന്നു

ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ അലക്സാൻഡ്രിയ വ്യാവസായിക നഗരമായി വളർന്നു തുടങ്ങി. ഗ്ലാസ്, വളം, ബീർ, തുകൽ വ്യവസായങ്ങൾ കൂടി ഇവിടെ പച്ച പിടിച്ചു. സാമ്പത്തിക അഭ്യുന്നതി പെട്ടെന്നുണ്ടായി. ഇന്നിപ്പോൾ ഒന്നര ലക്ഷം ജനങ്ങളുടെ നഗരമാണിത്. ചരിത്രത്തിൽനിന്നു ഞെട്ടിയുണർന്ന് യാഥാർഥ്യത്തിലേക്കിറങ്ങിയപ്പോൾ വെളുപ്പിന് അഞ്ചു മണിയായി. അപ്പോഴേക്കും ഈ സീസണിൽ നല്ല വെട്ടം വീഴും. കുളിച്ചു റെഡിയായി. താമസിക്കുന്ന ഹയാത് സെൻട്രിക് ഹോട്ടലിലല്ല പ്രാതൽ, ഒരു മിനിറ്റ് നടന്നാലെത്തുന്ന ടോസ്റ്റിക്യൂ എന്ന ചെറിയ, വ്യത്യസ്തമായ റസ്റ്ററന്റിലാണ്.

 

രുചിഭേദങ്ങളുടെ കലവറ