അന്തിമിനുക്കത്തിൽ ചെന്തീപോലെ – ട്രൈബി പുതുവയൽ എഴുതിയ കഥ

അലക്സ് ചേട്ടന്റെ കനത്ത ശബ്ദത്തിലുള്ള ആജ്ഞ കേട്ട് മൂന്നുപേരും ലൈനായി പോകുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഞങ്ങൾക്ക് കാര്യം പിടികിട്ടി.

 

‘‘പാവങ്ങളാണ് അസുഖം മാറി വരുന്നതേയുള്ളൂ’’.

 

അലക്സ് ചേട്ടൻ ഞ്ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞു.

 

അലക്സ് ചേട്ടൻ വീടിനോട് ചേർന്ന് ‘വഴിയരുകിലെ തണൽമരം’ എന്നൊരു പ്രസ്ഥാനം നടത്തുന്നുണ്ട്. തെരുവിൽ അലഞ്ഞു തിരിയുന്നവരെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവന്ന് സംരക്ഷിക്കാൻ ഒരിടം. പിന്നെ വീട്ടുകാർ ഉപേക്ഷിച്ചവർ, ചെറിയ മാനസിക പ്രശ്നമുള്ളവർ അങ്ങനെ ഇരുപതോളം അന്തേവാസികളുണ്ട്. കൂടുതലും ആണുങ്ങളാണ്. പുറത്തുനിന്നുള്ള ഡോക്ടർമാരുടെ സേവനം കൂടാതെ ജോലിക്ക് രണ്ട് മെയിൽ നഴ്സും നാല് ജോലിക്കാരും ഒരു ഡ്രൈവറുമുണ്ട്. അത്യാവശ്യ ആരോഗ്യം വീണ്ടെടുത്ത അന്തേവാസികളും അവിടുത്തെ കാര്യങ്ങളിൽ സഹായിക്കും. ചികിത്സയിലുള്ള മൂന്നു പേരാണ് ഇപ്പോൾ വരിവരിയായി പോയത്.

 

‘‘ഇന്നാള് ഞങ്ങളൊരുത്തനെ ഇവിടെ കൊണ്ടോന്നാക്കിയതാ, അവൻ രക്ഷപ്പെട്ടോ എന്തോ’’?

 

തമ്പു ചേട്ടന്റെ സംശയം കേട്ടാണ് അലക്സ് ചേട്ടൻ തിരിച്ചുവന്നത്.

 

‘‘പരമേശ്വരന്റെ അച്ഛനെയും അമ്മയെയും സംരക്ഷിക്കാൻ ഒരിടം അതായിരുന്നു തുടക്കം. അഞ്ചുവർഷം അവരു മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ അവരുടെ മരണശേഷം അവനുവേണ്ടി എന്തെങ്കിലും കൂടി ചെയ്യണം എന്ന് തോന്നിയതിൽ നിന്നും തുടങ്ങിയതാ വഴിയരികിലെ തണൽമരം’’.

 

അലക്സ് ചേട്ടൻ ഞങ്ങളുടെ നടുവിൽ ഇരുന്നു.

 

‘‘പരമേശ്വരന്റെ സഹോദരിയെ കെട്ടിച്ചയയ്ക്കാൻ എല്ലാ സഹായോം ചെയ്തത് അലക്സ് ചേട്ടനാണെന്ന് എന്റെ അപ്പച്ചൻ പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട്’’.

 

ജയ്സൺ ആദരവോടെ പറഞ്ഞു

 

‘‘അതെന്റെ കടമയല്ലേ’’.

 

എന്തോ ഓർത്തിട്ടെപോലെ വീണ്ടും തുടർന്നു

 

‘‘ബുദ്ധിജീവി ന്യൂനപക്ഷങ്ങളുടെ വിപ്ലവത്തിനുള്ള ആഹ്വാനങ്ങളും തലനാരിഴകീറിയുള്ള ചർച്ചകളും ആലോചനകളും ആ പാവത്തിന്റെ മനോനില തെറ്റിച്ചു. താനൊരു കൊലപാതകി കൂടിയായി എന്ന ചിന്ത കൂടി വന്നപ്പോ അത് കൂടുതലായി തെളിഞ്ഞു വന്നൂന്ന് മാത്രം. അവനെ സംഘടനയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയതിൽ ഞാനിന്നും ദുഃഖിക്കുന്നു. ഈച്ചരത്തെ ഏക ആൺതരിയായിരുന്നു അവൻ. അമ്മച്ചിയുടെ പേരിലുണ്ടായിരുന്ന രണ്ടേക്കർ തോട്ടം വിറ്റ് ഞാനീ കെട്ടിടം പണിതത് അവനോടുള്ള കടപ്പാടിന്റെ പേരിലാ’’.

 

റോഡിനോട് ചേർന്നുള്ള വഴിയരുകിലെ തണൽമരം എന്ന രണ്ടുനില കെട്ടിടത്തിലേക്ക് അലക്സ് ചേട്ടൻ കൈ ചൂണ്ടി.

 

ശരിയാണ് അതിനു മുന്നിൽ പി പരമേശ്വരന്റെ പാവന സ്മരണയ്ക്ക് എന്ന് എഴുതിയിട്ടുണ്ട്.

 

‘‘എല്ലാവരുടെയും ജീവിതത്തിൽ ഗാന്ധിയെ വരെ വിമർശിക്കുന്ന ഒരു കാലഘട്ടമുണ്ട്. അത് കടന്നു കിട്ടിയാൽ രക്ഷപ്പെട്ടു. അങ്ങനെ ഒരു കാലഘട്ടത്തിലാണ് ഞാനും പരമേശ്വരനും മറ്റുപലരും ഈ സാഹസം കാണിച്ചത്. അതൊരു ആവേശം മാത്രമായിരുന്നു എന്ന് തിരിച്ചറിയുന്നത് പരമേശ്വരൻ നഷ്ടപ്പെട്ടതിനു ശേഷമാണന്നു മാത്രം’’.

 

ഇറയത്തേക്ക് നിരനിരയായി കേറിവന്ന കരിങ്കോഴി പടകളെ ടർക്കി കൊണ്ട് അലക്സ്ചേട്ടൻ വീശി ഓടിച്ചു.

 

പരമേശ്വരന് എന്തുപറ്റിയെന്ന്  സംശയിച്ചെങ്കിലും ഞങ്ങൾ ചോദിച്ചില്ല.

 

‘‘ഛത്തീസ്ഗഢിലെ ദന്തേവാടയിലെ രഹസ്യ സമ്മേളനത്തിൽ പങ്കെടുക്കാൻ ഞാനും പരമേശ്വരനും ഒരുമിച്ചാണു പുറപ്പെട്ടത്. പോകുമ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു മനോനിലയിലായിരുന്നു അവൻ. സമ്മേളനം തുടങ്ങി. കനത്ത സുരക്ഷയിൽ പതിനഞ്ച് മണിക്കൂറുകൾ നീണ്ട മാരത്തൺ ചർച്ചയ്ക്കിടെ പരമേശ്വരൻ ചോദിച്ചു. കാട്ടിലൂടെ പോകുന്ന കോർപറേറ്റുകളുടെ എണ്ണക്കുഴലുകൾക്ക് നമ്മളെന്തിന് കാവൽ നിൽക്കണമെന്നും അമേരിക്ക അയച്ചു തരുന്ന യൂണിഫോം നമ്മളെന്തിന് ഇടണമെന്നും.

 

ചോദ്യം എല്ലാവരെയും ഞെട്ടിച്ചെങ്കിലും പാർട്ടി സെക്രട്ടറി നവീൻ റാവു വളരെ രൂക്ഷമായി അവനെ ശാസിച്ചു. സമ്മേളനത്തിലെ പ്രതിനിധികളിൽ പലരും അതിന്റെ പേരിൽ അവനോട് മോശമായി  പെരുമാറി. അതവനെ സൈക്കോസിസിന്റെ വല്ലാത്തൊരു നിലയിൽ എത്തിച്ചു. അവിടെനിന്ന് അപ്പോൾ തന്നെ പോകണമെന്ന് അവൻ എന്നോട് പലപ്രാവശ്യം ആവശ്യപ്പെട്ടു. അത് കഴിയുമായിരുന്നില്ല. അവന് ചില പ്രശ്നങ്ങളുണ്ടെന്ന് ഞാൻ പലരെയും അറിയിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും ആരും അത് കാര്യമായി എടുത്തില്ല. മനോവിഭ്രാന്തിയുടെ ലക്ഷണങ്ങൾ പ്രകടിപ്പിച്ച പരമേശ്വരൻ സംഘടനാ രഹസ്യങ്ങൾ ചോർത്തുമോയെന്ന് ചിലർ സംശയിച്ചു സംസാരിച്ചു. സുരക്ഷയ്ക്കായി നിയോഗിച്ച ഒന്നു രണ്ടു പേർ പരമേശ്വരനെ ഒരു വർഗശത്രുവിനെ പോലെ വലിച്ച് പുറത്തേക്ക് കൊണ്ടു പോയി. പുറകെ പോകാൻ എനിക്ക് അനുവാദം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

 

ഭക്ഷണ സമയത്ത് ഞാൻ അവനെ അന്വേഷിച്ചുവെങ്കിലും കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അതോടെ ഞാനും അസ്വസ്ഥനായി. സമ്മേളന ഹാളിൽ നിന്ന് അൽപം അകലെ കാടിനോട് ചേർന്ന് ഓലകൊണ്ട് കെട്ടിയ ഒരു കെട്ടിടം ഉണ്ടായിരുന്നു. സംശയം തോന്നിയ ഞാൻ കാവൽക്കാരെ വെട്ടിച്ച് ഓല ഭിത്തികൾക്കിടയിലൂടെ അകത്തേക്ക് നോക്കി. പരമേശ്വരനെ അവിടെ കട്ടിലിൽ കെട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്നു. ശബ്ദം പുറത്തു കേൾക്കാതെ വായിൽ തുണി നിറച്ചിരുന്നു.

 

അകത്തുകയറി രക്ഷപ്പെടുത്താൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ രണ്ടുപേർ വന്ന് തടഞ്ഞു. അവരുമായി മൽപ്പിടുത്തവും അടിയും ഉണ്ടായി. സമ്മേളന നഗരിയിൽ നിന്ന് കുറച്ചു പ്രതിനിധികൾ ഓടിവന്നു തടഞ്ഞു. ഞാൻ അനീതി ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു. കേന്ദ്ര കമ്മിറ്റി അംഗങ്ങളായ കണ്ണദാസനും വിശ്വനാഥനും പരമേശ്വരനെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിക്കാമെന്ന് ഉറപ്പു തന്നു. ഒരു ജീപ്പ് വന്ന് അതിൽ അവനെ കൊണ്ടുപോയി. എനിക്ക് തുടർ മീറ്റിങ്ങുകളിൽ പങ്കെടുക്കാതിരിക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. എന്നെ അവർ തന്ത്രപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കുകയായിരുന്നു.

 

പിന്നീട് പരമേശ്വരനെ ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല. കേന്ദ്ര നേതാക്കളോട് ആ വിഷയത്തിൽ എനിക്ക് കയർത്തു സംസാരിക്കേണ്ടി വന്നു. നാട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തിയ എന്നെ പോലീസ് അറസ്റ്റ് ചെയ്തു. അത് പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെയും പീലിപ്പോസ് ചാച്ചന്റേയും അറിവോടെയായിരുന്നു.

 

പുറത്തിറങ്ങിയ ഞാൻ പരമേശ്വരനെ അന്വേഷിച്ചു ബസ്തർ, ബീജാപ്പൂർ, ദന്തേവാട മുതൽ പല സ്ഥലങ്ങളിലും ഒരുപാട് അലഞ്ഞു. യാത്രയ്ക്കിടെ പണ്ട് സംഘടനയിലുണ്ടായിരുന്ന വനിതാ സഖാവ് ലളിതയെ കണ്ടു. അവരിൽ നിന്നറിഞ്ഞു പരമേശ്വരനെ അവർ  കൊന്നു കൊക്കയിലെറിഞ്ഞെന്ന്.. അത് സത്യമാണന്ന് ഉറപ്പിക്കുന്ന കുറേ തെളിവുകളും ലളിത തന്നു.

 

അലക്സ് ചേട്ടൻ പറഞ്ഞത്കേട്ട് വല്ലാത്തൊരു മൂഡിലായി ഞങ്ങൾ. ഇതൊന്നും നാട്ടിലാർക്കും ഇതുവരെ അറിയില്ല.

 

അലക്‌സ് ചേട്ടൻ ചെറുതായി ചിരിച്ചു.

 

‘‘ഇരുപത് വർഷത്തിനുള്ളിൽ ആയിരത്തി ഇരുന്നൂറു പേരെ കൊന്നു തള്ളിയ പ്രസ്ഥാനത്തിൽ നിന്ന് കൂടുതൽ ഒന്നും പ്രതീക്ഷിക്കരുത്. വിപ്ലവം ഇങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ കാട്ടിക്കൂട്ടലാണെന്ന് ആരൊക്കെയോ നമ്മളെ പറഞ്ഞു തെറ്റിദ്ധരിപ്പിച്ചിരിക്കുകയാണ്. സത്യത്തിൽ ഗാന്ധി നടത്തിയ വിപ്ലവത്തിന് മുകളിലൊന്നും ഇന്ത്യയിൽ വേറൊരുത്തനും ഒരു വിപ്ലവവും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടില്ല’’.

 

ചരിത്രം കേട്ട് മടുത്തിട്ടെന്നപോലെ തമ്പു ചേട്ടൻ കോട്ടുവായിട്ടു.

 

‘‘ശരിയായ വഴി അലക്സ് ചേട്ടൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞല്ലോ, ഞങ്ങൾക്ക് അത് മതി’’.

 

മത്തായിക്കുഞ്ഞ് അതു പറഞ്ഞിട്ട് അലക്സ് ചേട്ടൻ്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു.

 

 

‘‘അലക്സ് ചേട്ടൻ പ്രസംഗിക്കാൻ വരുന്നതിൽ അച്ചനടക്കം ഇടവകക്കാര് മുഴുവൻ ഹാപ്പിയാ’’.

 

പോളച്ചൻ പറഞ്ഞു.

 

‘‘വരേണ്യമായ പുരോഹിതവ്യവസ്ഥകളോട് എനിക്കിപ്പോഴും വലിയ താൽപര്യമൊന്നുമില്ല. അമ്മച്ചിയുടെ പ്രാർത്ഥനകൾ മാത്രമാണ് ഞാൻ ഇന്നും ജീവിച്ചിരിക്കാൻ കാരണം. പോലീസുകാരും പാർട്ടിക്കാരും പലതവണ ശ്രമിച്ചതാ നടന്നില്ല. ഇപ്പോ പുസ്തകം വരുന്നു എന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ പേരില്ലാത്ത വധഭീഷണി കത്തുകൾ വന്നു തുടങ്ങി’’.

 

‘‘അലക്സ് ചേട്ടൻ പേടിക്കേണ്ട, ഞങ്ങളൊക്കെ കൂടെയുണ്ട്, ധൈര്യമായി മുന്നോട്ടുപോ’’.

 

ജയ്സൺ ആവേശം കൊണ്ടു.

 

‘‘ഞാൻ മരിച്ചാൽ ഈ പറയുന്ന നിങ്ങൾ പോലും എന്നെ പള്ളിയിൽ അടക്കാൻ സമ്മതിക്കില്ലെന്ന് എനിക്കറിയാം, ശരിയല്ലേ..?’’

 

പോളച്ചനും തമ്പുചേട്ടനും തലകുനിച്ചു.

 

പഴയ കഥ കേൾക്കാൻ ഇത്രയും നേരം  ഇരുന്നു കൊടുത്തു സന്തോഷത്തിലാണെന്ന് തോന്നുന്നു. കുടുംബയൂണിറ്റ് വാർഷിക യോഗത്തിൽ രണ്ടു വാക്ക് പറയാൻ താൻ വരാമെന്ന് അലക്സ് ചേട്ടൻ സമ്മതിച്ചു.

 

കവലയിലെ പഞ്ചായത്ത് ഗ്രൗണ്ടിലാണ് സമ്മേളനം. ആറര മണിക്ക് തന്നെ സന്ധ്യാ പ്രാർത്ഥന  തുടങ്ങി. മീനങ്ങാടി പള്ളിയിൽ നിന്നു റിട്ടയേഡ് ആയി ആറളത്ത് സ്ഥിരതാമസമാക്കിയ പ്രായംചെന്ന തോമസച്ചനാണ് സന്ധ്യാ പ്രാർത്ഥനയ്ക്ക് നേതൃത്വം. സാധാരണയിൽ കൂടുതൽ ജനം  കൂടിയിട്ടുണ്ട്.

 

സന്ധ്യാപ്രാർത്ഥനയ്ക്കുശേഷം ഗായകസംഘം പിള്ളേർ ‘‘അക്കരയ്ക്ക് യാത്രചെയ്യും സിയോൺ സഞ്ചാരി’’ എന്ന ഗാനം പാടി. ശേഷം ജോണച്ചൻ സ്വാഗത പ്രസംഗം പറഞ്ഞു. പതിവിൽ നിന്നു വിപരീതമായി മത്തായി ശ്ലീഹ എഴുതിയ രക്ഷാകര സുവിശേഷത്തിലെ ഇരുപത്തൊന്നാം അധ്യായം മുപ്പത്തിമൂന്ന് മുതൽ തുടങ്ങുന്ന ഗൃഹസ്ഥനായ മനുഷ്യന്റെ മുന്തിരിത്തോട്ടത്തിന്റെ ഉപമ വച്ചല്ല ജോണച്ചൻ അന്നു പറഞ്ഞത് പകരം അലക്സ് ചേട്ടനെ കുറിച്ചായിരുന്നു. 

 

‘‘നിങ്ങൾക്കറിയാമോ, നമ്മുടെ ചില പിള്ളേരുടെ ബനിയത്തേ കാണുന്ന ‘ചെഗുവേര’ നമ്മളെ പോലെ കൊള്ളാവുന്ന വീട്ടിൽ പിറന്ന അത്യാവശ്യം കാശുണ്ടായിരുന്ന ഒരാളായിരുന്നു. ആള് ഡോക്ടറു കൂടിയായിരുന്നു. അത്യാവശ്യം കഴിഞ്ഞുകൂടാൻ എല്ലാ സാഹചര്യവും പുള്ളിക്കുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ അതെല്ലാം വലിച്ചെറിഞ്ഞ് അദ്ദേഹം ക്യൂബിയിലേക്ക് പോയി. സാധാരണ ജനങ്ങളെ അടിമത്തത്തിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിക്കാൻ. അവിടെ സ്വാതന്ത്ര്യം വാങ്ങി കൊടുത്തശേഷം ബോളീവിയിലേക്ക് പോയി. അവിടെവച്ച് ചില ചതിയന്മാരാൽ ഒറ്റി ശത്രുക്കളാൽ കൊല്ലപ്പെട്ടു. നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചാൽ അറിയാം മനുഷ്യന് നന്മ ചെയ്യുന്ന ഒരുത്തനെയും മനുഷ്യൻ വച്ചേക്കില്ല. ക്രിസ്തുവിന് മുമ്പ് അങ്ങോട്ടും ക്രിസ്തുവിനുശേഷം ഇങ്ങോട്ടും ഇപ്പഴും അതു തന്നെയാണ് സ്ഥിതി. കൊന്നുകളഞ്ഞ ശേഷം അവരെപ്പറ്റി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് നടക്കാനാണ് നമുക്കൊക്കെ താൽപ്പര്യം. അല്ലാതെ അവര് പറഞ്ഞ ആശയത്തിലൂടെ വിമോചനം വരുത്താൻ സത്യത്തിൽ നമുക്ക് ആഗ്രഹമില്ല. ശരിയല്ലേ? മുമ്പ് പറഞ്ഞ ആ ഗണത്തിത്തിൽ പെട്ട ഒരാളാണ് നമ്മുടെ അലക്സ് ചേട്ടൻ. അലക്സ് ചേട്ടൻ ഇതുവരെ കൊല്ലപ്പെട്ടിട്ടില്ല അത് നമ്മുടെയൊക്കെ ഭാഗ്യം. അലക്സ് ചേട്ടനെ ഞാൻ സന്ദേശം നൽകാൻ ക്ഷണിക്കുകയാണ്.

 

അലക്സ് ചേട്ടൻ എഴുന്നേറ്റ് മൈക്കിനടുത്തേക്ക് വന്നപ്പോൾ ആരൊക്കെയോ കയ്യടിച്ചു.

 

‘‘മുന്നമേ പറയട്ടേ, ഞാനൊരു സുവിശേഷ പ്രസംഗികൻ അല്ല. എല്ലാവരുടെയും നിർബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി രണ്ടു വാക്ക് പറയാം എന്നേറ്റു മാത്രം. ‘യേശു’ എന്നെ സംബന്ധിച്ച് സഭ അവതരിപ്പിക്കുന്ന ഒരു സംഹിതയോ ചിത്രകാരൻ വരച്ച ചിത്രമോ ഒന്നുമല്ല. എനിക്ക് യേശു സത്യവും സൗന്ദര്യവും ചേർന്ന ഒരാശയമാണ്. മനുഷ്യവംശത്തിന് മുഴുവൻ നവീകരണ വിപ്ലവമുണ്ടാക്കുന്ന ഒരാശയം. ജീവിതത്തിൽ നിന്ന് നിരാശയും ഇരുട്ടും തെറ്റിദ്ധാരണകളും അകറ്റുന്ന ഒരു വെളിച്ചം. പാർശ്വവൽക്കരിക്കപ്പെട്ടവന്റെയും പീഡിതന്റേയും പക്ഷത്തുനിന്ന് പിന്നോട്ട് പോകുന്ന ഇന്നത്തെ സഭയെ എങ്ങനെ ക്രിസ്തുവിന്റെ മണവാട്ടിയായി ഉപമിക്കും?.  എനിക്ക് സംശയമുണ്ട്. കേരളത്തിൽ അടുത്തകാലത്തായി സഭയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടുണ്ടായ സംഭവങ്ങളിൽ സഭ ഇരയുടെ കൂടെയായിരുന്നോ വേട്ടക്കാരന്റെ കൂടെയായിരുന്നോ? നിങ്ങൾ വിശ്വാസികൾ പരിശോധിക്കേണ്ടതാണ്. തെറ്റ് പറ്റിയിട്ടുണ്ടങ്കിൽ തിരുത്തേണ്ട സമയമാണ്’’.

 

അലക്സ് ചേട്ടന്റെ പ്രസംഗം കത്തിക്കയറി വരുമ്പോഴേക്കും രണ്ടു പോലീസ് ജീപ്പുകൾ ആളുകൾക്കിടയിലൂടെ സുവിശേഷ പന്തലിൽ മുന്നിലേക്ക് വന്നു നിന്നു. കാര്യം എന്താണെന്ന് അറിയാൻ ആളുകൾ എഴുന്നേറ്റു. പോലീസുകാർ സ്റ്റേജിലേക്ക് ഓടിക്കയറി അലക്സ് ചേട്ടന്റെ കൈ പിന്നിലാക്കി വിലങ്ങുവയ്ക്കുന്നത് കണ്ടു. എസ്ഐ  ശ്രീനിവാസൻ വികാരി ജോണച്ചനോട് രഹസ്യമായി എന്തോ പറഞ്ഞു. പോലീസുകാർ അലക്സ് ചേട്ടനെ സ്റ്റേജിൽ നിന്നു തള്ളി താഴേക്ക് കൊണ്ടുവരുമ്പോൾ ഉടുമുണ്ട് അഴിഞ്ഞുവീണു. ജീപ്പിലേക്ക് കയറുന്നതിനു മുമ്പ് അലക്സ് ചേട്ടൻ ജോണച്ചനെ വല്ലാത്തൊരു ഭാവത്തിൽ നോക്കി. വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ് ഹൈദ്രോസിന്റെ ചായക്കടയിൽ നിന്ന് പോലീസ് അറസ്റ്റ് ചെയ്യുമ്പോൾ പീലിപ്പോസച്ചായനെ നോക്കിയത് പോലെ ഒരു നോട്ടം. പ്രതികരണമില്ലാത്ത ആളുകൾക്കിടയിലൂടെ പോലീസ് ജീപ്പ് അലക്സ് ചേട്ടനേയും കൊണ്ട് അജ്ഞാത ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് ഓടിപ്പോയി. കാര്യം അറിയാനായി ആളുകൾ അക്ഷമരാകാനും പിറുപിറുക്കാനും തുടങ്ങിയപ്പോൾ ജോണച്ചൻ ഗായകസംഘത്തോട് പാട്ടുപാടാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു. കീബോർഡിന്റെ അകമ്പടി സംഗീതത്തോടെ ഗായകസംഘം പാടി.

 

‘ലോകമാം ഗംഭീര വാരിധിയിൽ

വിശ്വാസ കപ്പലിൽ ഓടിയിട്ട് 

നിത്യവീടുന്നുണ്ടവിടെയെത്തി

കർത്തനോടുകൂടി ശ്രമിക്കും’

 

ആളുകൾ നിയോഗിക്കപ്പെട്ട കസേരകളിൽ ശാന്തരായി അനുസരണയോടെ ഇരുന്നു. ജോണച്ചൻ പ്രസംഗിക്കാൻ കരുതി കൊണ്ടുവന്ന പേപ്പർ കട്ടിങ്ങുമായി പ്രസംഗപീഠത്തിനു മുമ്പിൽ വന്നു നിന്ന് ജനകൂട്ടത്തെ നോക്കി. അപ്പോഴും ഗായകസംഘം പാടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

 

‘ലോകം ത്യജിച്ചതാം സിദ്ധൻമാരും

നിർമല ജ്യോതിസ്സാം ദൂതൻമാരും

രക്തസാക്ഷികളാം സ്നേഹിതരും

സ്വഗതം ചെയ്യും മഹൽ സദസ്സിൽ’

 

Content Summary: Anthiminukkathil Chenthee Pole, Malayalam short story written by Traibi Puthuvayal