തൂക്കുമരം – വിൻസെന്റ് ചാലിശ്ശേരി എഴുതിയ കവിത

ആയിരം കതകുകൾ മുട്ടി നോക്കി ഞാൻ, ഒന്ന് പോലും തുറന്നില്ല,

വിതുമ്പുന്ന കണ്ണീരിന്റെ തുടക്കം വന്നത് എവിടെ നിന്നോ,

മറക്കാൻ പറ്റാത്ത വിധം നടന്ന ആ ക്രൂരക്രത്യം ഏറ്റുവാങ്ങി,

ഓടി നടന്നു ഞാൻ എൻ കാൽ പാദങ്ങളെ വേദനിപ്പിച്ചു.
 

കണ്ണീർ ഒപ്പാൻ ഇന്ന് ആരുമില്ല എനിക്ക്,

കണ്ണീരിന്റെ കണങ്ങൾ ഇറ്റു വീഴുന്ന ഈ ഭൂമിയിൽ.

നനഞ്ഞിറങ്ങുന്ന എന്റെ കണ്ണീർ മേലെ,

നടന്നു നീങ്ങുന്ന കാൽ പാദങ്ങൾ ഞാൻ കാണുന്നു.
 

എന്റെ ദുഃഖം എന്റേത് മാത്രം...

കോരിച്ചൊരിയുന്ന ഈ മഴയത്തും ഞാൻ അത് കാണുന്നു,

മോഹിക്കാൻ ഒന്നും ഇല്ല എനിക്ക് ഇന്ന്, 

കാത്തിരിക്കാനും ആരുമില്ലാത്തവൻ ഇന്ന് ഞാൻ. 
 

ഞാൻ എന്തിന് ദുഃഖിക്കണം,

ഈ ഭൂമിയിൽ ഞാൻ ഇല്ലാതാകാൻ പോകുന്നു,

വാടാതെ നിൽക്കണം ആ നേരം വരെ... 

തേടാതെ ഇരിക്കില്ല എനിക്ക് വേണ്ടി ഒരു വെളിച്ചം തരാൻ.
 

മുറ്റത്ത്‌ കത്തി നിൽക്കും കെടാവിളക്കിനെ...

നോക്കി നിൽക്കുന്ന പെണ്ണിനെ ഞാൻ കാണുന്നു.

അവൾക്കു വേണ്ടി ഞാൻ നൽകിയ എന്റെ ജീവൻ... 

മറക്കില്ല ഒരു നാളും ഈ ഭൂമിയിൽ ആരും.
 

പട്ടു പാവാട ഇട്ട് ഓടി കളിച്ച നിന്റെ പ്രായത്തിൽ... 

നിന്നെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു ഞാൻ എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ,

വിട്ടു തരില്ല നിന്നെ ഞാൻ ആർക്കും ഈ ലോകത്തിൽ

നീ എന്റേത് മാത്രമാണ് എന്ന ചിന്ത എന്നിലുണ്ട് എന്നുമെന്നും.
 

വാടാതെ നിൽക്കണം ചെമ്പരത്തി പൂപോലെ നീ...

ഒരുനാൾ കൂടി വന്നു ചേരും നീ എന്റെ മനസിൽ,

പാടത്തെ പാട്ടിന്റെ ഈണത്തിൽ ഞാൻ...

മാഞ്ഞു പോകും നാളെ വെളിച്ചം കാണാതെ.