മഷിയെഴുതാത്തവൾ – അഭിലാഷ് പണിക്കശ്ശേരി എഴുതിയ കവിത
തെല്ലു കണ്മഷിയില്ലതീ കൺകളിൽ.. മെല്ലെ പുഞ്ചിരിയൊന്നത് മാത്രമേ, കണ്ടതുള്ളു ഞാനാദ്യമായ് കാൺകെയെൻ കണ്മണീ നിന്റെ ചെഞ്ചോടി തന്നിലായ്.. പാറിയേറും ചുരുൾ മുടിക്കെ ട്ടിൽ നിന്നൂർന്നു വീഴുന്ന സ്നിഗ്ദ്ധമാമീജല ധാരയെന്നിൽ കുടഞ്ഞിട്ടു നീ പ്രണയലോല യായെന്റെ ചാരെനിൽക്കുന്നുവോ ആരിതെന്നു കരുതുന്നു
തെല്ലു കണ്മഷിയില്ലതീ കൺകളിൽ.. മെല്ലെ പുഞ്ചിരിയൊന്നത് മാത്രമേ, കണ്ടതുള്ളു ഞാനാദ്യമായ് കാൺകെയെൻ കണ്മണീ നിന്റെ ചെഞ്ചോടി തന്നിലായ്.. പാറിയേറും ചുരുൾ മുടിക്കെ ട്ടിൽ നിന്നൂർന്നു വീഴുന്ന സ്നിഗ്ദ്ധമാമീജല ധാരയെന്നിൽ കുടഞ്ഞിട്ടു നീ പ്രണയലോല യായെന്റെ ചാരെനിൽക്കുന്നുവോ ആരിതെന്നു കരുതുന്നു
തെല്ലു കണ്മഷിയില്ലതീ കൺകളിൽ.. മെല്ലെ പുഞ്ചിരിയൊന്നത് മാത്രമേ, കണ്ടതുള്ളു ഞാനാദ്യമായ് കാൺകെയെൻ കണ്മണീ നിന്റെ ചെഞ്ചോടി തന്നിലായ്.. പാറിയേറും ചുരുൾ മുടിക്കെ ട്ടിൽ നിന്നൂർന്നു വീഴുന്ന സ്നിഗ്ദ്ധമാമീജല ധാരയെന്നിൽ കുടഞ്ഞിട്ടു നീ പ്രണയലോല യായെന്റെ ചാരെനിൽക്കുന്നുവോ ആരിതെന്നു കരുതുന്നു
തെല്ലു കണ്മഷിയില്ലതീ
കൺകളിൽ.. മെല്ലെ
പുഞ്ചിരിയൊന്നത് മാത്രമേ,
കണ്ടതുള്ളു ഞാനാദ്യമായ്
കാൺകെയെൻ കണ്മണീ
നിന്റെ ചെഞ്ചോടി തന്നിലായ്..
പാറിയേറും ചുരുൾ മുടിക്കെ
ട്ടിൽ നിന്നൂർന്നു വീഴുന്ന
സ്നിഗ്ദ്ധമാമീജല ധാരയെന്നിൽ
കുടഞ്ഞിട്ടു നീ പ്രണയലോല
യായെന്റെ ചാരെനിൽക്കുന്നുവോ
ആരിതെന്നു കരുതുന്നു ഞാനുമേ
ആളുമെന്റെയഴലാഴിയാകുമീ
അഗ്നിയിൽ പെയ്തു പെയ്തു
കെടുത്തിയെൻ നീറുമോർമ്മ
തൻ തീക്കനൽക്കൂനകൾ...
എന്റെ ഹൃദയതുടിപ്പുകളത്രയും
വേഗമേറുന്നു വേദന തിന്നുന്നു
വൈകിടും വരാൻ നേരമീ
പുലരിയിൽ പുഞ്ചിരി തൂകി
നീ.. ചെമ്പനീർ പൂവു പോൽ...