അക്ഷരം – ഡോ. സതി ടി. എഴുതിയ കവിത
അ അമ്മ തന്നെ അനാഥർ അല്ല ആ ആന തന്നെ ആട്ടിയോടിക്കലല്ല ഇ ഇല തന്നെ ഇറങ്ങണം എന്നല്ല ഈ ഈറ്റ തന്നെ ഈർപ്പമുള്ള ഒന്നുമല്ല അമ്പരന്നു എല്ലാവരും! അവർക്ക് ദേഷ്യത്തിൽ ജീവിക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് ചർച്ചയിൽ വന്നിരുന്നു അരി നേരത്തെ പാകമായിരുന്നു അവർ ഒരു ഷീറ്റ് കൊണ്ട് അവരുടെ ചെവി മൂടുന്നു; അവരുടെ ചെവികളും
അ അമ്മ തന്നെ അനാഥർ അല്ല ആ ആന തന്നെ ആട്ടിയോടിക്കലല്ല ഇ ഇല തന്നെ ഇറങ്ങണം എന്നല്ല ഈ ഈറ്റ തന്നെ ഈർപ്പമുള്ള ഒന്നുമല്ല അമ്പരന്നു എല്ലാവരും! അവർക്ക് ദേഷ്യത്തിൽ ജീവിക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് ചർച്ചയിൽ വന്നിരുന്നു അരി നേരത്തെ പാകമായിരുന്നു അവർ ഒരു ഷീറ്റ് കൊണ്ട് അവരുടെ ചെവി മൂടുന്നു; അവരുടെ ചെവികളും
അ അമ്മ തന്നെ അനാഥർ അല്ല ആ ആന തന്നെ ആട്ടിയോടിക്കലല്ല ഇ ഇല തന്നെ ഇറങ്ങണം എന്നല്ല ഈ ഈറ്റ തന്നെ ഈർപ്പമുള്ള ഒന്നുമല്ല അമ്പരന്നു എല്ലാവരും! അവർക്ക് ദേഷ്യത്തിൽ ജീവിക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് ചർച്ചയിൽ വന്നിരുന്നു അരി നേരത്തെ പാകമായിരുന്നു അവർ ഒരു ഷീറ്റ് കൊണ്ട് അവരുടെ ചെവി മൂടുന്നു; അവരുടെ ചെവികളും
അ അമ്മ തന്നെ അനാഥർ അല്ല
ആ ആന തന്നെ ആട്ടിയോടിക്കലല്ല
ഇ ഇല തന്നെ ഇറങ്ങണം എന്നല്ല
ഈ ഈറ്റ തന്നെ ഈർപ്പമുള്ള ഒന്നുമല്ല
അമ്പരന്നു എല്ലാവരും!
അവർക്ക് ദേഷ്യത്തിൽ ജീവിക്കാൻ
കഴിയുമെന്ന് ചർച്ചയിൽ വന്നിരുന്നു
അരി നേരത്തെ പാകമായിരുന്നു
അവർ ഒരു ഷീറ്റ് കൊണ്ട്
അവരുടെ ചെവി മൂടുന്നു;
അവരുടെ ചെവികളും മൂടിയിരുന്നു.
കൊക്ക് ഉണ്ട് അത് കൊണ്ട് തന്നെ
ആഞ്ഞും കൊത്തി, പറ്റിയില്ല.
അവിടെ കനത്ത ലോഹം കൊണ്ട്
ആഞ്ഞു കൊത്തലാണ്.
ആ നന്മ മരത്തിന്റെ ചില്ലകൾ ഒടിയുന്നു
അത് മരണത്തിന്റെ വായിലേക്ക്
തള്ളിക്കളഞ്ഞ പഴയ തലമുറയെ
ദയനീയമായി നോക്കി.
അതാ! അവിടെ പുതിയൊരു ആലിലക്കണ്ണൻ,
'പുതുതലമുറയുടെ കരുത്തു ദർശിക്കാം
തിരുത്തും അകത്ത് സൂര്യ-ചന്ദ്ര
തേജസ്സുള്ളവരാണ്!
വഴിമാറി നടക്കേണ്ടി വന്നു, അവരുടെ
പാതയിലൂടെ നടക്കാൻ ശ്രമിച്ചു!