ഞാൻ ഗാസയിലെ കുഞ്ഞാണ് – രൂപലേഖ എഴുതിയ കവിത

എനിക്കുചുറ്റും

ചൂടേറ്റ മണ്ണിൻ ഗന്ധമാണ്

എന്നിളം ചുണ്ടിൽ

അമ്മിഞ്ഞപ്പാലിൻ മധുരമോ

ചൂടേകാൻ സ്നേഹത്തിൻ

ആവരണമോ

കേട്ടുറങ്ങാൻ അമ്മ നെഞ്ചിൻ

താളമോ ഇല്ല

ഇവിടെയീ മണ്ണിനടിയിൽ

ഞാനെൻ സത്ത തേടുകയാണ്

ഞാൻ ഗാസയിലെ കുഞ്ഞാണ്
 

കൊഞ്ചിച്ചിരിച്ചും

വിതുമ്പിക്കരഞ്ഞും

അമ്മയുടെ മാറിടത്തിൻ

ചൂടിൽ മയങ്ങിയും

കഴിഞ്ഞുപോകേണ്ട ദിനങ്ങൾ

വെടിയൊച്ചയും

രാസവസ്തുക്കളുടെ രൂക്ഷഗന്ധവും

മിസൈലുകൾ പായുന്ന ശീൽക്കാരവും

ബോംബിന്റെ നടുക്കുന്ന വെളിച്ചവും

കവർന്നെടുത്തിരിക്കുന്നു

ഞാൻ ഗാസയിലെ കുഞ്ഞാണ്
 

ചുരുട്ടിയ മുഷ്ടിക്കുള്ളിൽ

പിടിവിടാത്ത എൻ പൈതൃകമാണ്

അടഞ്ഞ കണ്ണുകളിൽ മാതാവ് നൽകിയ

ചുംബനത്തിൻ കുളിരാണ്

മൃത്യുവിൻ തണുവാൽ മരവിച്ചോരെൻ

പിഞ്ചുകൈവെള്ളകൾ

തുറന്നുമ്മ വയ്ക്കാൻ ഇനിയാരുമില്ലെന്ന,

മണ്ണിൻ ഭാരത്തിനടിയിൽ

പൂണ്ടുപോയോരെൻ മേനിയിലിനി

അമ്മ സ്നേഹത്തിൻ കമ്പിളിയുടുപ്പു

മൃദുവായ് പൊതിയില്ലെന്ന തിരിച്ചറിവിൽ,

ഇനിയൊരു ജന്മത്തിനായ് കൊതിക്കാതെ

പിറവിയിൽ ലഭിച്ച ശക്തികൾ

എൻ മാതൃഭൂമിക്കായ്‌ സമർപ്പിച്ചു

എന്നാത്മാവ് വിടപറയുകയാണ്

ഞാൻ ഗാസയിലെ കുഞ്ഞാണ്