എന്നെ നീ വരയ്ക്കുമ്പോൾ – ഗിരിജ ചാത്തുണ്ണി എഴുതിയ കവിത

അടഞ്ഞ കൺപീലികളിൽ നിലാവിനെ 

കൊളുത്തി വെക്കണം

മുഖത്തൊരു 'മോണോലിസ'ചിരി 

പകർന്നുവെക്കണം
 

കവിതകൂട്ടുകൾകൊണ്ട് നെറ്റിയിലൊരു 

സിന്ദൂരം ചാർത്തണം

ചുണ്ടുകളിൽ ചൊല്ലിത്തീരാത്ത 

കവിതകളെ അടയാളപ്പെടുത്തണം
 

വലതു കൈവിരലുകൾക്കിടയിൽ 

മഷിവറ്റിയൊരു പേന തിരുകിവെക്കണം

ശൂന്യമായ വാക്കുകളുടെ ഓർമ്മക്കായ് 
 

എന്നെ കിടത്തുമ്പോൾ കഥകളുടെ ശരശയ്യയിൽ 

ഒരു വശം ചരിച്ചു  കിടത്തണം..

വെറുതെ വെറുതേയൊന്നോർക്കാൻ!!
 

നിശബ്ദശബ്ദങ്ങളെ ആസ്വദിക്കുന്ന 

കാതോരം

മാലാഖമാരുടെ മൊഴികളിലെ 

അവസാന വാക്കുകളെ തൂക്കിയിടണം
 

നാസാരന്ധ്രങ്ങൾക്കരികെ 

വിടർന്നും കൊഴിഞ്ഞതുമായ 

ചെമ്പകപൂക്കളെയൊരുക്കിവെക്കണം
 

കൈമുട്ടുകൾ മടക്കി ചൊടിയിൽ 

ചേർത്തുവെക്കണം 

ഗഹനമായ ഓർമ്മകളെ

താലോലിക്കുമ്പോലെ..
 

കാൽപാദങ്ങൾ ഉപ്പുമണലിൽ

പുതഞ്ഞിരിക്കണം

എന്നോ നടന്നുമറഞ്ഞ

ഇടവഴികളുടെ സ്മരണയ്ക്കായ്!
 

പക്ഷേ

എന്റെ മനസ്സിനെ എങ്ങനെയാണ് 

വരക്കേണ്ടതെന്നെനിക്കറിയില്ല!!
 

മകരമാസനിലാവിന്റെ ചാരുതയോടെ 

നിന്റെ മനസ്സിനെ ഞാൻ വരയ്ക്കുമ്പോൾ

നിന്റെയിച്ഛപോലെ,നീയെന്റെ മനസ്സിനെ 

വരയ്ക്കുക!