‘മമ്മൂക്ക നൽകിയ ഡേറ്റ് അടുത്തു, തിരക്കഥ ആയിട്ടില്ല...: വെളുപ്പാൻ കാലത്ത് എഴുന്നേറ്റിരുന്ന് അലറിയിട്ടുണ്ട് ഞാൻ’

ശരിക്കും അതിനൊരു കാരണമുണ്ട്. കടന്നുപോയ വഴികളെ ഒന്നു പൊട്ടിച്ചു വിടാനായിട്ട് അല്ലെങ്കിൽ പറഞ്ഞു തീർക്കാനായിട്ട് എന്റെ മനസ്സ് അറിയാതെ പോലും ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. അങ്ങനെ ചെയ്താൽ അതൊരുപക്ഷേ സൂചികൊണ്ടു പൊട്ടുന്നതു പോലെ ചിലപ്പോള്‍ വലിയൊരു ഒഴുക്കായിട്ടു മാറും. ചിലപ്പോൾ വൈകാരികമായി ഒന്ന് അലറേണ്ടി വരും എന്നൊക്കെയുള്ള അവസ്ഥയില്ലേ. ഈ കഴിഞ്ഞ നാളുകളിലൊക്കെ ഞാൻ വെളുപ്പാൻ കാലത്ത് എഴുന്നേറ്റിരുന്ന് അലറുന്ന അവസ്ഥയുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. അത്രയധികം ആഴങ്ങളിലൂടെയാണ് പോയിരുന്നത്. ഇതൊക്കെ പറഞ്ഞ് എങ്ങനെ ചെറുതാക്കണമെന്നാണ് എനിക്ക് അറിയാത്തത്. അപ്പോഴും മനസ്സു നിറയെ സന്തോഷം മാത്രമേയുള്ളൂ.

∙ എങ്ങനെയാണ് എ.ആർ. റഹ്മാൻ സംഗീതം ആടുജീവിതത്തിലേയ്ക്കു വരുന്നത്?

ഈ സിനിമ ചെയ്യുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോൾതന്നെ ആദ്യം കടന്നു വന്നത് ആരാണ് നജീബാകുന്നത് എന്ന ചോദ്യമായിരുന്നു. ഒപ്പംതന്നെ ഈ സിനിമയിൽ ഒരു മനുഷ്യൻ തനിച്ച് ജീവിക്കുന്ന ഘട്ടങ്ങളിലൊക്കെ അതിനെ പിന്തുണച്ചു നിൽക്കുന്ന ഒരു തിരക്കഥയുണ്ട്. അതുപോലെത്തന്നെ പ്രാധാന്യമുള്ളതാണ് സംഗീതവും. പ്രത്യേകിച്ചും ഒരു അറേബ്യൻ രാജ്യത്തിന്റെ മണലാരണ്യങ്ങളിലൂടെ കടന്നു പോകുന്ന കഥ എന്നു പറയുമ്പോൾ. അത് എ.ആർ. റഹ്മാൻ ചെയ്യുക എന്നല്ലാതെ അതിൽ കുറഞ്ഞതൊന്നും ചിന്തിക്കാൻ പറ്റില്ല. അത്തരത്തിലാണ് റഹ്മാൻ സാറിലേക്ക് എത്തുന്നത്. 

ഒരുപാട് ശ്രമങ്ങളുടെയും കാത്തിരിപ്പുകളുടെയും ഭാഗമായിട്ടാണ് അദ്ദേഹത്തിലേക്കെത്തുന്നത്. പ്രത്യേകിച്ച് ഓസ്കറിന്റെ നിറവിൽ നിൽക്കുന്ന അല്ലെങ്കിൽ, അതിനുശേഷമുള്ള സമയങ്ങളിലാണ് നമ്മൾ അദ്ദേഹത്തെ സമീപിക്കുന്നത്. പക്ഷേ ഈ കഥയിലേക്ക് എത്തുമ്പോൾ അദ്ദേഹം ആ കഥയോടൊപ്പംതന്നെ ഇന്നും സഞ്ചരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്നുള്ളത് വലിയൊരു സത്യമാണ്. ഞങ്ങളോടൊപ്പംതന്നെ സംഗീതവുമായി അദ്ദേഹം സഞ്ചരിക്കുന്നു എന്നതാണ് സത്യം.  

∙ ഒട്ടകത്തിന്റെ കണ്ണിലൂടെയുള്ള ആ ഒരു ഷോട്ട് എടുക്കുന്നതിനായി ഒരുപാട് ദിവസങ്ങൾ കാത്തിരുന്നു എന്നു കേട്ടിരുന്നു. സിനിമയില്‍ അതൊരു മിന്നായം പോലെയാണു വന്നുപോകുന്നത്. അത്രയും ചെറിയ ഒരു ഷോട്ടിനായി ഇത്രയേറെ സമയം കാത്തിരിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചത് എന്താണ്?

എന്റെ സിനിമാജീവിതം 1986ൽ ഒരു അസിസ്റ്റന്റ് ഡയറക്ടറായിട്ടാണ് തുടങ്ങുന്നത്. അതിനു മുൻപ്, 1985ലെ ഡിസംബറിൽ ഞാനൊരു തീരുമാനം എടുത്തിരുന്നു. അടുത്ത ഒരു വർഷത്തിനുള്ളിൽ ഒരു സിനിമയിലെങ്കിലും അസിസ്റ്റന്റ് ഡയറക്ടർ ആയില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ആത്മഹത്യ െചയ്യുമെന്ന്. അതായിരുന്നു എനിക്ക് സിനിമ. അങ്ങനെ ഒരു സംവിധായകനായ ഞാൻ ഒരു ഷോട്ടിനു വേണ്ടി ഒരു ദിവസം കാത്തിരിക്കേണ്ടി വന്നാൽ ഇരിക്കേണ്ടേ. നമ്മളെ ജീവിതം അങ്ങനയല്ലേ പഠിപ്പിക്കുന്നത്. എല്ലാവർക്കും അങ്ങനെ തന്നെയാണ്. തിരിച്ചു കിട്ടിയ ജീവിതത്തിനെ ഏറ്റവും നന്നായി ഉപയോഗിക്കുക എന്നതാണു വേണ്ടത്.

∙ ഷൂട്ടിങ്ങിന്റെ സമയത്ത് ലൊക്കേഷനിൽ വച്ച് പൃഥ്വിരാജിനോട് ഒരുപാട് ക്രൂരതകൾ കാണിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നു കേട്ടിരുന്നു. അങ്ങനെ ശരിക്കും സംഭവിച്ചിരുന്നോ?

ക്രൂരത ആണെന്ന് അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ‍ഞാനൊന്നും െചയ്തിട്ടില്ല. അത് രാജുവാണ് പറയേണ്ടത്. കാരണം മനഃപൂർവം ആരും ആരോടും ക്രൂരത ചെയ്യില്ലല്ലോ. പക്ഷേ നമുക്കാവശ്യമുള്ളതിനുവേണ്ടി പരിശ്രമിക്കുമ്പോൾ അതിന്റെ അളവൊന്നും തിട്ടപ്പെടുത്തി അയാൾക്ക് ഇഷ്ടപ്പെടുമോ എന്നു വിചാരിച്ചായിരിക്കില്ല ആവശ്യപ്പെടുന്നത് എന്നു മാത്രം. അതൊരു ക്രൂരതയാവണമെന്നില്ല. 

∙ പായ്ക്കപ്പ് പറയുമ്പോൾ ബ്ലെസി സാർ കരഞ്ഞു എന്ന് പൃഥ്വിരാജ് പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ...

ശരിക്കും കരഞ്ഞത് ഈ സിനിമ തുടങ്ങാൻ പോകുന്നു എന്നു പറഞ്ഞ നിമിഷമാണ്. ഇതൊരു വലിയ യാത്രയാണ്. പലപ്പോഴും ഇത് നടക്കില്ല, മുന്നോട്ട് പോകില്ല എന്ന രീതിയിലുള്ള പ്രതിസന്ധികളായിരുന്നു. എല്ലാ ദിവസവും ഒരു യുദ്ധത്തിനു പോകുന്നതു പോലെ ഓരോരോ പ്രതിസന്ധികൾ. അത് കോവിഡിന്റെ മാത്രമല്ല; ലൊക്കേഷൻ, മണൽക്കാറ്റ്... യഥാർഥത്തിലുള്ള മണൽക്കാറ്റിലൊക്കെ നമ്മൾ ഷൂട്ട് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. സിനിമയിൽ നിങ്ങൾക്കതു കാണാം. സൂചികൊണ്ട് കുത്തുന്നതു പോലെയാണ് മണൽ ശരീരത്തിൽ വന്നടിക്കുന്നത്. ഈ സിനിമ പൂർണതയിൽ എത്തിക്കുക എന്നു പറയുന്നത് ശരിക്കും ഒരു മരീചിക തന്നെയായിരുന്നു. 

ഞങ്ങൾ ഓഫിസിൽ ഇരുന്ന് ഓരോ സീനും വർക്ക് ചെയ്യുമ്പോൾ ഇതിന്റെ ഒരു പായ്ക്കപ്പ് എന്നു പറയുന്ന ഒരു നിമിഷം ഉണ്ടാകുമോ എന്ന് സ്വപ്നം കാണുകയായിരുന്നു. അതായിരുന്നു നമ്മുടെ ഏറ്റവും വലിയ സ്വപ്നം എന്നു പറയുന്നത്. ഈ ഷൂട്ടിങ് ഒന്നു പൂർത്തീകരിക്കാനാകുമോ എന്നുള്ളതായിരുന്നു ഏറ്റവും വലിയ കാര്യം. അപ്പോൾ പിന്നെ കരയുകയല്ലാതെ എന്താ ചെയ്യുക? നമ്മുടെ എല്ലാ ഭാവങ്ങളും അതല്ലേ. നമ്മളെ ഉരുക്കുന്നതങ്ങനെയല്ലേ? നമ്മുടെ അഹങ്കാരങ്ങൾ, ഞാനെന്ന ഭാവം, നമുക്ക് ലഭിച്ചിരിക്കുന്ന കൃപകൾ, അനുഗ്രഹങ്ങൾ ഇതെല്ലാം നമ്മൾ ചിരിച്ചല്ലല്ലോ തീർക്കുക; അലിഞ്ഞല്ലേ തീർക്കുക. പെയ്തൊഴിയുക എന്നു പറയുന്നതു പോലയല്ലേ. അപ്പോൾ തീർച്ചയായിട്ടും എനിക്കു തോന്നുന്നത് കണ്ണീരു തന്നെയാണ് നമുക്ക് ഏറ്റവും വലിയ ആശ്വാസം തരിക എന്നാണ്. 

∙ സിനിമയ്ക്കു വേണ്ടി ഏറെ സമയമെടുത്ത അനുഭവം പറഞ്ഞു. ഇതിനിടയിൽ എപ്പോഴെങ്കിലും തോന്നിയിരുന്നോ എല്ലാം നിർത്തണമെന്ന്?

നിർത്തണമെന്ന് തോന്നിയിരുന്നെങ്കിൽ നിർത്തിയേനെ. അതിന്റെ ഓരോ നിമിഷങ്ങളും ഞാൻ ആസ്വദിക്കുകയാണുണ്ടായത്. ഈ പറയുന്ന വർഷങ്ങളൊന്നും ഒരു മടുപ്പോ മുഷിപ്പോ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടില്ല. കാരണം, അത്രയധികം ജോലിയുള്ള ഒരു സിനിമ ആയിരുന്നു ആടുജീവിതം. പലപ്പോഴും ഇതെങ്ങനെ ചെയ്തെടുക്കാൻ സാധിക്കും എന്ന ചിന്തയായിരുന്നു. അതിനുള്ള ഊർജം തരുന്നത് എന്താണെന്ന് നമ്മൾ തന്നെ കണ്ടെത്തുമായിരുന്നു. 

അത് കൂടുതൽ ഗുണകരമായി എന്നേ ഇപ്പോൾ പറയാൻ പറ്റൂ. അന്ന് ഒരുപാട് പ്രയാസങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടാകും; എപ്പോഴും അങ്ങനെയാണല്ലോ. എല്ലാം അവസാന ഘട്ടത്തിലെത്തി തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോഴാണല്ലോ നമ്മൾ നന്മകൾ അറിയുന്നത്. നമുക്ക് പലതും നഷ്ടമായി എന്നു നേരത്തേ തോന്നിയതു പലതും, നമ്മളെ കൂടുതല്‍ ഉയർത്തുവാൻ വേണ്ടിയായിരുന്നു എന്നു തിരിച്ചറിയുന്നത് അവസാനഘട്ടങ്ങളിൽ എത്തുമ്പോഴാണ്. അത്തരത്തിൽ, നമ്മുടെ പ്രതിസന്ധികളെ ഘട്ടം ഘട്ടമായി മറികടക്കുകയാണുണ്ടായത്.