മനഘോഷം – അഡ്വ. വിഷ്ണുരാജ് എഴുതിയ കവിത
ആത്മാനന്ദത്തെ തേടിയതു നേടിയൊരു അവതംസിതമായ് ചേർത്തങ്ങനെ പോകുമൊരു അണുവാകിടുന്നീ ഉരുവമീ പെരിയതാം ഉലകത്തിലുണ്മയായ്..! ആശ്രയം തന്നെയായൊന്നും തന്നെയില്ലീ ലോകമിൽ നൽകുവതു നന്ദവും ഉറ്റതാം നാകവും അതു നൽകീടുവതുമുത്ഭവം കൂടുവതും തന്നകതാരിനറകളിൽ തന്നെയും..! ആലയമായുള്ളതാം പരന്നയീ മണ്ണേ.. ഭൂവേ.. നിന്നിലനിശം
ആത്മാനന്ദത്തെ തേടിയതു നേടിയൊരു അവതംസിതമായ് ചേർത്തങ്ങനെ പോകുമൊരു അണുവാകിടുന്നീ ഉരുവമീ പെരിയതാം ഉലകത്തിലുണ്മയായ്..! ആശ്രയം തന്നെയായൊന്നും തന്നെയില്ലീ ലോകമിൽ നൽകുവതു നന്ദവും ഉറ്റതാം നാകവും അതു നൽകീടുവതുമുത്ഭവം കൂടുവതും തന്നകതാരിനറകളിൽ തന്നെയും..! ആലയമായുള്ളതാം പരന്നയീ മണ്ണേ.. ഭൂവേ.. നിന്നിലനിശം
ആത്മാനന്ദത്തെ തേടിയതു നേടിയൊരു അവതംസിതമായ് ചേർത്തങ്ങനെ പോകുമൊരു അണുവാകിടുന്നീ ഉരുവമീ പെരിയതാം ഉലകത്തിലുണ്മയായ്..! ആശ്രയം തന്നെയായൊന്നും തന്നെയില്ലീ ലോകമിൽ നൽകുവതു നന്ദവും ഉറ്റതാം നാകവും അതു നൽകീടുവതുമുത്ഭവം കൂടുവതും തന്നകതാരിനറകളിൽ തന്നെയും..! ആലയമായുള്ളതാം പരന്നയീ മണ്ണേ.. ഭൂവേ.. നിന്നിലനിശം
ആത്മാനന്ദത്തെ തേടിയതു
നേടിയൊരു അവതംസിതമായ്
ചേർത്തങ്ങനെ പോകുമൊരു
അണുവാകിടുന്നീ ഉരുവമീ
പെരിയതാം ഉലകത്തിലുണ്മയായ്..!
ആശ്രയം തന്നെയായൊന്നും
തന്നെയില്ലീ ലോകമിൽ
നൽകുവതു നന്ദവും
ഉറ്റതാം നാകവും അതു
നൽകീടുവതുമുത്ഭവം കൂടുവതും
തന്നകതാരിനറകളിൽ തന്നെയും..!
ആലയമായുള്ളതാം പരന്നയീ
മണ്ണേ.. ഭൂവേ.. നിന്നിലനിശം
ചേർന്നീ നേരവും അലയുന്നു
തന്നിലുണ്മകളൂറ്റുവാൻ അറിയുവാൻ
കൂട്ടുവാൻ പേർത്ത് പേർത്തലയുന്നു
മകരാലയത്തിന്റേതാമലകളെ
പോലുപരതിയോളം മയ്യമോളം..!