സൂത്രപ്പണി – സതീഷ് കളത്തിൽ എഴുതിയ കവിത

പനി,

ഒരു സൂത്രപ്പണിയാണ്;

തന്നെയാരും എത്തിനോക്കുന്നില്ലെന്ന

തോന്നലിൽ

തനു കാട്ടിക്കൂട്ടുന്ന വേലത്തരം!
 

തുടക്കത്തിൽ ഒരു തുമ്മൽ;

ഒന്നു മുരടനക്കൽ.

എന്നിട്ടും രക്ഷയില്ലെങ്കിൽ,

വാവിട്ടു കുരയ്ക്കൽ.

അതിലും രക്ഷയില്ലെങ്കിൽ,

തുള്ളൽ... കിടന്നു തുള്ളൽ.
 

അങ്ങനെ... അങ്ങനെ...

തുള്ളി തുള്ളി പൊള്ളുമ്പോൾ

മേലാകെ

മഴത്തുള്ളികൾ മുളച്ചുപൊന്തും.
 

ഈ സമയം,

തനു മറ്റൊരു തനുവിനെ തേടും.  

സിരകളിലൂടെ

പ്രണയത്തിന്റെ ശ്വേതം കടന്നുപോകുന്നതു

സ്വപ്നം കാണും.
 

സ്വപ്നത്തിൽ,

അടുത്തേയ്ക്കുവരുന്ന തനുവിലേയ്ക്കു  

തന്റെ കനൽ പടർന്നുക്കേറുന്നതും  

അന്ത:കരണത്തിലെ പുകച്ചിൽ  

ജാലവിദ്യകണക്കെ അണഞ്ഞുപോകുന്നതും

മുളച്ചുപൊന്തിയ മഴത്തുള്ളികൾക്കു

ചിറകുകൾ മുളയ്ക്കുന്നതും

അവ,

ആകാശത്തു വിതാനിച്ചു പറക്കുന്നതും

കാണാൻതുടങ്ങും.
 

അതോടെ,

തനുവിൽനിന്നും തനുവിലേക്കുള്ള ദൂരം

ഒരു കൈപ്പിടിയിലേക്കുള്ള

ഒരു ചാൺ ദൂരമാകുകയും

അടുത്തുവന്ന തനുവിനെ ചേർത്തുപിടിച്ച്

അമർത്തി ചുംബിക്കാൻ തുടങ്ങുകയും ചെയ്യും.