Activate your premium subscription today
കൗതുകത്തിനു വയസ്സുണ്ടൊ സ്വപ്നത്തിനു രോഗമുണ്ടൊ കാമത്തിനു കണ്ണുണ്ടൊ ആശക്ക് മരണമുണ്ടൊ മരണത്തിൽ സ്വർഗ്‌ഗാന്ത്യമുണ്ടൊ മുമ്പ് പിമ്പ് ഇവ മൊഴിയിൽ മാത്രമല്ലേ ഭൂതം ഭാവി വർത്തമാനം ഇവ മനസ്സിൽ മാത്രമല്ലേ ജീവന്റെ പൂങ്കാവനത്തിൽ മുമ്പും പിമ്പും ഭൂതം ഭാവി വർത്തമാനത്തിലും ഹോർമോണുകൾക്കതീതമായ പ്രണയം മാത്രം,
അറേഞ്ച്ഡ് വിവാഹം കഴിയുന്നത് വരെ സങ്കൽപപ്രണയകവിതകൾ എഴുതരുതെന്ന ഉപദേശം കേൾക്കേയുള്ളിലൊരു നൊമ്പരം സൂര്യനായി ജ്വലിച്ചു. ഭാവിജീവിതത്തിന് ഗ്രഹങ്ങളുടെ കാരുണ്യം വേണമെന്നവർ പറഞ്ഞ നേരം ബുധനും വ്യാഴവും ശുക്രനും അനുഗ്രഹിക്കണേയെന്നവൾ അകമഴിഞ്ഞു പ്രാർഥിച്ചു. അടക്കവും ഒതുക്കവുമുള്ള കണ്ണാടികൂട്ടിലെ സുന്ദരി
ജ്ഞാനം നൽകുവാൻ മൂകാംബികേ.... എന്നിൽ വാക് ദേവതയായ് നീ വിളങ്ങു. ആത്മാവിലാനന്ദ സൗപർണ്ണികാ തീർഥ ഗാനപ്രവാഹമായ് നീ നിറയൂ. അഞ്ജതയാകുമഗാധ തമസിൽ ഞാൻ പെട്ടു വലഞ്ഞുഴലുമ്പോൾ ഭക്തജനപരിപാലിനിയമ്മേ ഹൃത്തിൽ വെളിച്ചമായ് നീ വരുമോ പാഴ്മൊഴിമാത്രം മൊഴിഞ്ഞൊരെൻ നാവിൽ നീ കാവ്യസുഗന്ധ സുധ നിറയ്ക്കു....... നിൻ വിരൽ
നാട്ടിൽ നിന്നും അവധി കഴിഞ്ഞ് തിരിച്ച് എത്തിയതിന്റെ പിറ്റെന്നാൾ ആണ് പൊടുന്നനെ അപ്പച്ചൻ മരിക്കുന്നത്. പ്രവാസനാളിൽ ഏറെ സങ്കീർണ്ണമായ ദിവസം. ജോലിക്ക് ജോയിൻ ചെയ്തിട്ടില്ല, ഒറ്റ മകനാണ് അപ്പച്ചന്റെ കർമ്മങ്ങൾ നിർവഹിക്കണം, ആകെ തകർന്നുപോയ നിമിഷങ്ങൾ..
മരണം അറിഞ്ഞ് എത്തിയവർ ഓരോരുത്തരായി പിരിഞ്ഞ് പോയ്ക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് പന്തലിൽ അവശേഷിക്കുന്നത് എന്റെ കുറച്ചു കൂട്ടുകാരും അയൽക്കാരും ദൂരെ ചിതയിലേക്ക് നോക്കി തലതാഴ്ത്തി മണ്ണിലേക്ക് തല വെച്ച് കിടക്കുന്ന എന്റെ ശുനകനും മാത്രമാണ്. നാരായണൻ കൊണ്ടുവന്ന ചൂട് കട്ടൻകാപ്പി ചുണ്ടിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചപ്പോൾ രണ്ടു തുള്ളി
മകനോ മകളോ ആരാവും തന്നെ കൂടെ കൊണ്ടു പോകുക എന്ന ചിന്താക്കുഴപ്പത്തിലായിരുന്നു അയാൾ. ആരുടെ കൂടെ പോകാനും തനിക്ക് സന്തോഷമാണ്. എങ്കിലും മകളോടൊപ്പം പോകാനാണ് കൂടുതലിഷ്ടം. ചെറുപ്പം മുതൽ അവളെയായിരുന്നല്ലോ കൂടുതൽ ലാളിച്ചു വളർത്തിയത്.
ബൈക്കിൽ നിന്ന് തെറിച്ച് ഞാൻ റോഡിലേക്ക് വീണ് പലതവണ തലകുത്തി മറിഞ്ഞ് പിന്നെ ഉരുണ്ട് പോയി. പതിയെ ഞാൻ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു. ബസ് ബൈക്കിനെ കുറച്ച് മുന്നോട്ട് നിരക്കി കൊണ്ട് പോയിട്ടുണ്ട്. ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു. എനിക്ക് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല. ഹെൽമറ്റ് ഞാൻ ഊരിയെടുത്തു.
രണ്ടാനമ്മ വന്നതോടെ അച്ഛനിൽ മാറ്റങ്ങൾ വന്നു തുടങ്ങി. തന്നിൽ നിന്നും ഒരു അകൽച്ച. ആ ഭീകര രൂപിയാണെങ്കിൽ അവനെ ഒരു ശത്രുവിനെ കാണുന്നപോൽ ആണ് നോക്കിയിരുന്നതും, പെരുമാറ്റവും. ദിവസം കഴിയുന്തോറും ആ സ്ത്രീയുടെ യഥാർഥ സ്വഭാവം പുറത്തു വരാൻ തുടങ്ങി.
അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ, ഫ്ലാറ്റിന്റെ മുൻപിൽ ഒരു കസേരയിൽ എന്നെയും നോക്കി അതെ തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളും വിടർന്ന ചിരിയുമായി അമ്മ ഇരിക്കുന്നു. ഓടിച്ചെന്ന് നീട്ടിപിടിച്ച അമ്മയുടെ കയ്യിൽ ഉമ്മവച്ചപ്പോൾ അറിയാതെ നിറഞ്ഞ കണ്ണിൽ നിന്നും അടർന്നു മാറിയ നീർതുള്ളി
മാഷിന്റെ അടിയും വാങ്ങി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് ഒരു വരവുണ്ട് തലേ ദിവസത്തെ അത്താഴമോ, ഇന്ന് രാവിലെയോ ഭക്ഷണം കഴിക്കാത്ത വയറിനോട്, കൈകൾ അടിയുടെ വേദന പങ്കിടുമ്പോൾ, വിശപ്പിനു മുൻപിൽ അടിയുടെ വേദന തോറ്റു പോകുന്ന സമയം.. ആ നിമിഷം അവന്റെ മുഖത്ത് കണ്ടത് സങ്കടമല്ല,
മോഹങ്ങളുടെ തോടുകൾ കയറ്റിയുള്ള തോണിയാത്ര ചിലപ്പോൾ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയേക്കും. വഴിയില്ലാത്തൊരു പുഴയുടെ പിടച്ചിലിൽ കുരുങ്ങി പിടഞ്ഞേക്കാം. സ്വപ്നങ്ങളുടെ മഴച്ചാറലിൽ സ്വയം നഷ്ടപ്പെട്ട് പെയ്തിറങ്ങുമ്പോൾ ഓളങ്ങളുടെ പരപ്പിൽ ഭാരമില്ലാതെ പരന്നടങ്ങിയേക്കാം. വെറുപ്പിന്റെ മീൻകൊത്തലുകൾ, വടുക്കളായി പ്രാണന്റെ ജലത്തിൽ
1. പകരം എനിക്കു പകരം പാടാൻ ഗായകർ തുനിഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ തൊണ്ടയടഞ്ഞു പോയി എനിക്കു പകരം ആടാൻ നർത്തകർ മുതിർന്നപ്പോൾ എന്റെ ആട്ടം നിലച്ചു പോയി എനിക്കു പകരം ചിറകു വിരുത്തി പക്ഷികൾ പറന്നപ്പോൾ ഞാൻ പറത്തം മറന്നു പോയി എനിക്കു പകരം നക്ഷത്രങ്ങൾ പ്രകാശിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ ഇരുളിലമർന്നു പോയി എനിക്കു പകരം ജീവിക്കാൻ അപരർ
ധ്യാനം പഠിപ്പാനായ് ഗുരുവിനെത്തേടി ഞാൻ മലകേറി കാടേറി പുഴനീന്തി കണ്ടെത്തി. ഒട്ടും മടിയാതെ അവതരിപ്പിച്ചുദ്ദേശ്യം കിട്ടിയതുപദേശം! പറ്റുമോ ഒരു കാര്യം? മരക്കൊമ്പിലൊന്നതിൽ വാലിൽ കിടന്നാടി ഗോഷ്ടി കാട്ടുന്നൊരു മർക്കട മോന്തയെ - ആദ്യം മനസ്സിൽ പ്രതിഷ്ഠിച്ച ശേഷം താൻ മറന്നങ്ങു കളയുക പിന്നെ ധ്യാനിക്കുക! ഒരു
മഞ്ഞത്തുകിലും പീലിയുമായെന്റെ കണ്ണനടുത്തണഞ്ഞു ചെഞ്ചോലി വായിലെ പുഞ്ചിരി പൂ ശോഭ കണ്ടു മയങ്ങി കൈയ്യിൽ വളകൾ കിലുങ്ങി കണ്ണന്റെ കാലിൽ ചിലമ്പുകൾ നന്നായ് കുണുങ്ങി. കണ്ണനണഞ്ഞു മന്ദം ലോകചിന്ത മറഞ്ഞു മന്ദം. നീലമയേറുന്ന കണ്ണാടി പൂങ്കവിൾ ഏറെ തുടുത്തിരുന്നു. കാരുണ്യമൂറുന്ന കണ്ണന്റെ കണ്ണുകൾ എന്നേ തഴുകി നിന്നു...
മുഖപേശികള്‍ വലിഞ്ഞുമുറുകിയും ശ്വാസഗതി ഏറിയും സ്വരമല്‍പ്പം കനത്തും ഡോക്ടറുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് തന്നെ കുത്തിനോക്കി ദമയന്തി ചോദിച്ചു: “സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കൂടുതല്‍ വഷളാക്കാനായിരുന്നോ ഡോക്ടറെനിക്കാ ഗുളികകള്‍ തന്നത്?” “എന്തുപറ്റി ദമയന്തി?” ഡോക്ടര്‍ ആകാംക്ഷയോടെ ചോദിച്ചു.
വേഗത്തിൽ അയാൾ അവളെ കടന്നു പിടിച്ചു. അവളുടെ പല്ലുകൾ കീരിയെപോലെ അയാളുടെ കൈകളെ ആക്രമിച്ചു. ചോരയുടെ രൂക്ഷ ഗന്ധം!. കലങ്ങിയ കണ്ണുകളിൽ അവൾ കണ്ടു, ചോര പൊടിയുന്നത് അയാളുടെ മുടിയിഴകളിൽ നിന്നായിരുന്നു. കുതറി മാറാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോഴും അയാളുടെ പിടുത്തത്തിന്‍റെ ബലം കൂടിക്കൂടി വന്നു.
ഭാര്യയുടെ ഓർമ്മയിൽ അവിടെ വന്ന് ദുഃഖിച്ചിരിക്കുന്ന അയാളെ നോക്കി നിൽക്കാറുണ്ടായിരുന്ന ഭൂതം ഒരു സത്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അയാൾ പാറയിൽ ഓരോ തവണ ചുംബിക്കുമ്പോഴും ഭൂതം മോചനം നേടുകയാണെന്ന്. അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം, സ്നേഹം നിറഞ്ഞ ഒരു ചുടുചുംബനത്തിനൊടുവിൽ,
തിങ്കളാഴ്ച ജോൺസൺ മാഷിന്റെ ക്ലാസ്സ് തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും രവി തന്റെ ആശയങ്ങൾ ഒരു പേപ്പറിൽ പകർത്തി മാഷിനെ ഏൽപ്പിച്ചു. മാഷ് വളരെ ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം വായിച്ചശേഷം അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു പറഞ്ഞു "നീ സമൂഹത്തിൽ സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്ന വലിയൊരു വ്യക്തിത്വത്തിന്റെ ഉടമയായി മാറും. ഈ ഊർജ്ജം എപ്പോഴും കാത്തു സൂക്ഷിക്കുക".
കോവിഡ് തുടങ്ങി കഴിഞ്ഞ എട്ട് മാസമായി ഫോൺ റീചാർജ് ചെയ്യേണ്ടി വന്നിട്ടില്ല. എല്ലാ മാസത്തിന്റെയും തുടക്കം ഫോണിൽ തനിയെ റീചാർജ് ചെയ്ത സന്ദേശം വരും. ഒരു മാസം ഉപയോഗിക്കാനുള്ള ഇന്റർനെറ്റ്‌ ഉൾപ്പടെ. വീട്ടിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന ഒരേ ഒരു ഫോൺ സതീശന്റെയാണ്. ഇതേ പ്രതിഭാസമാണ് ഉണ്ണിയുടെ ഫോണിനും.
ഓപ്പറേഷന്‍ തിയേറ്ററിന്‍റെ വാതില്‍ തുറന്ന് വെളുത്ത് മെലിഞ്ഞ ഒരു നഴ്സ് വന്ന് സുബ്രമണ്യനോട്‌ പറഞ്ഞു: “ഇടത്തേ ചുമലിന്‍റെ എല്ല് പൊട്ടീട്ടുണ്ട്. അതിപ്പോ പ്ലാസ്റ്ററിടും. അതല്ല പ്രശ്നം. ആള്‍ടെ നട്ടെല്ലിന്, വീഴ്ചയില്‍ കാര്യമായിട്ടെന്തോ പറ്റിയിട്ടുണ്ട്. സംസാരിക്കുന്നതൊന്നും മനസ്സിലാവുന്നില്ല.
ഈ കൊലയ്ക്ക് ഹേതു പ്രണയ നൈരാശ്യം. അയാളുടെ പ്രണയം ഞാൻ നിഷേധിച്ചു. ഞാൻ പണ്ടേ നിഷേധിയാണല്ലോ. പാവം നെൽസൺ. അയാൾക്കത് അംഗീകരിക്കാനായില്ല. അയാൾ ദുഃഖഭാരം കൊണ്ട് ആത്മഹത്യ ചെയ്യുമെന്ന് ഞാൻ കരുതി. പക്ഷേ അയാളത് ചെയ്തില്ല. പകരം എന്നെ കൊന്നു.
തന്റെ ഇഷ്ടകവിത ഇടയ്ക്കു നിർത്തേണ്ടി വന്നതിന്റെ ഇഷ്ടക്കുറവ് മാറ്റിവെച്ചും അവർ വാതിൽ തുറന്നു. സുമുഖനായ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ പുറത്ത് നിൽക്കുന്നു. വലിയൊരു ബാഗും ഉണ്ട്. 'വളരെ നല്ല പുസ്തകങ്ങൾ ഉണ്ട് മാഡം, നോക്കിയിട്ട് ഒന്നുരണ്ടെണ്ണം വാങ്ങാമോ?'
ഈ രാത്രികൂടിയേ ഇനി തന്റേതായി ബാക്കിയുള്ളൂ... വല്ലാത്തൊരു നിശ്ശബ്ദത... ആ ഇരുളാർന്ന തളത്തിൽ എവിടെയോ വെള്ളം ഇറ്റിറ്റായി വീഴുന്നതിന്റെ ശബ്ദം മാത്രം കൂട്ട്... ബാല്യ കൗമാര യൗവ്വനങ്ങളിലൂടെ ഒരു ഓർമ്മപ്പാച്ചിൽ...
"നാളത്തെ ദിവസത്തിന്റെ പ്രത്യേകത അറിയാമോ?" രാവിലെ പ്രിയതമയുടെ ചോദ്യം കേട്ടാണുണർന്നത്. "അതിപ്പോൾ പ്രത്യേകം ചോദിക്കണോ, നാളെയല്ലേ, നമ്മുടെ റാലി" "റാലികളില്ലാത്ത ദിവസമുണ്ടോ? അതല്ല, ചേട്ടൻ ഒന്നു കൂടെ ഒന്ന് ഓർത്തു നോക്ക്" പ്രിയതമ വിടാൻ ഭാവമില്ല.
ആറു മാസം കൂടുമ്പഴാണ് അച്ഛൻ തറവാട്ടിൽ വരാ. ആറു നാഴിക അപ്പുറത്തുള്ള ആലത്തൂർന്ന് ഇവിടെ ചാത്തല്ലൂർക്ക് വരാൻ ആറു മാസത്തെ സമയം വേണം അച്ഛന്. വന്നാലും രണ്ടീസത്തിൽ കൂടുതൽ അച്ഛനിവിടെ തങ്ങില്യ. ആദ്യമാദ്യം ഞാനതു പറഞ്ഞു അമ്മയെ ശല്യപ്പെടുത്തുമായിരുന്നു.
സ്കൂളില്‍ നിന്നും തിരിച്ചു എത്തിയാല്‍ ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ അമ്മ എന്നെ ഒരു അടിമയെ പോലെ പണി എടുപ്പിക്കുമായിരുന്നു. ഇതില്‍ നിന്നെല്ലാം എനിക്ക് ഒരു തെല്ല് ആശ്വാസം ഇന്ദു മാത്രം ആയിരുന്നു. ഒരു നേരം പോലും വയറു നിറച്ചു ആഹാരം കഴിച്ചിട്ടില്ലാത്ത എനിക്ക് ഇന്ദു പലപ്പോഴും അവള്‍ക്കു കിട്ടിയിരുന്ന പലഹാരങ്ങള്‍ തന്നിരുന്നു..
അമ്മ ഉറങ്ങുകയാണ്. അല്ല കിടക്കുകയാണ്. ചുറ്റും അയൽവക്കത്തെ ചേച്ചിമാരും ബന്ധുക്കളും എല്ലാം ഉണ്ട്.. അടുത്ത് ചെന്ന് അവൾ അമ്മയെ വിളിച്ചു. അവളുടെ വിളി കേട്ട ഉടനെ അമ്മ എഴുന്നേറ്റിരുന്ന് അവളെ കെട്ടിപിടിച്ച് കരയാൻ തുടങ്ങി.
ഉഴിച്ചിലൊക്കെ കഴിഞ്ഞു, വീണ്ടും ഷർട്ട് ധരിക്കുമ്പോൾ ആണ് അയാൾ കീശയിലേക്ക് നോക്കിയത്. ബാക്കി പത്തുരൂപയിൽ കൂടുതൽ തന്നിരിക്കുന്നു എന്ന് അപ്പോഴാണ് അയാൾ തിരിച്ചറിയുന്നത്. തീർച്ചയായും അദ്ദേഹത്തിന് തെറ്റിയിരിക്കണം. പാവം, ഇന്ന് കാലത്ത് വിറ്റ ചായയുടെ കാശെല്ലാം തനിക്ക് തന്നിരിക്കുന്നു.
വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപേ ഏതോ പുകമറയിൽ അലിഞ്ഞില്ലാതായൊരാളിന്റെ രൂപസാദൃശ്യമുള്ളയാളെയാണ് പുണ്യഭൂമിയിലെ ദൃശ്യത്തിൽ കണ്ടതെന്നുള്ള തോന്നലിനു പിന്നാലെയാണ് ഇങ്ങോട്ടേക്കു തിരിച്ചത്. നാൽപതു തികഞ്ഞ വിധവയ്ക്ക് തീർഥാടനമെന്ന് പറഞ്ഞിറങ്ങാൻ തടസമേതുമില്ലല്ലോ.
എല്ലാവരേം പിടിച്ചു വള്ളത്തിൽ നിന്ന് ഇറക്കുമ്പോളും, അവന്റെ കലങ്ങിയ കണ്ണുകളിലേക്കാണ് എന്റെ ശ്രദ്ധ പോയത്. മഴ കുറയുമെന്നോ.. തിരിച്ചു പോയി നായക്കുട്ടിയെ രക്ഷിക്കാൻ പറ്റുമെന്നോ ഉറപ്പില്ലാഞ്ഞതിനാൽ ഞാൻ അവന് വാക്ക് കൊടുക്കാൻ നിന്നില്ല. പക്ഷെ ഒന്നുറപ്പുണ്ടാർന്നു ഇന്ന് ഞാൻ രക്ഷിക്കാൻ പോയില്ല എങ്കിൽ,
നീ ബാക്കി വച്ചു പോയ അടുക്കളയിൽ, നിന്നെ തിരയുകയായിരുന്നു ഞാൻ. അരിപ്പെട്ടിയിൽ നിന്ന് കിട്ടിയ നാല് ചില്ലറത്തുട്ടുകൾ, ചായപ്പൊടിക്കിടയിൽ നിന്ന് കിട്ടിയ രണ്ട് മിഠായിത്തുണ്ടുകൾ, തൂക്കു പാത്രത്തിന്നടിയിലെ പിഞ്ഞിത്തുടങ്ങിയ, പത്തുരൂപാ നോട്ടുകൾ! ഇതൊന്നും, നീ കൊണ്ടു പോയതേയില്ലെന്ന് ഓർത്തപ്പോൾ, നിന്നെ
ഒരിക്കൽ ഞാനെൻ മനസ്സിൻ ചിന്തകളുടെ വേരുകൾ തേടിപ്പോയി... വേരുകൾ ശാഖകളും ഉപശാഖകളുമായി പലവഴികളിലേക്ക് പ്രയാണം തുടർന്നു അവസാനം എത്തിനിന്ന മണ്ണിനാഴത്തിലെങ്ങും ഓർമ്മകളുടെ മണമായിരുന്നു അനുഭവങ്ങളുടെ രുചിയായിരുന്നു എന്നോ മറവിയുടെ മൂടുപടം അണിഞ്ഞതോ ഇന്നും അണിയാത്തതോ ആയ ഓർമ്മകൾ എന്നെ ഞാനാക്കിയ അനുഭവങ്ങൾ ആ
ലോകത്തെ വെടിഞ്ഞ് ശൂന്യതയെ സ്വീകരിച്ച കവി പകലിൽ പൊട്ടിമുളച്ച ചിന്തയെ ചികഞ്ഞ് പഴി കേട്ട് കൊണ്ടിരുന്നു കൈകൾ വിറച്ചു, വിറക്കുന്ന തൂലിക ചിതറിയ രക്തത്തുള്ളികൾ പോലെ താളുകളിൽ കറകളായി അവശേഷിച്ചു നൂല് പൊട്ടിയ പട്ടം പോലെ പാറിപ്പറക്കുന്ന ആശയങ്ങളെ ചേർത്ത് മുഴച്ചുനിൽക്കുന്ന വാക്കുകളുമായി നടന്ന കവിതയുടെ ജനനം
മരതകകാടുകൾ തൻ മണിമുറ്റത്തമരുന്ന മണികണ്ഠാ വിളയാടു എൻ മനസ്സിൽ തെളിനീരിൻ തീർഥവുമായ് കളിയാടിയൊഴുകുന്ന കളമൊഴി പമ്പ തൻ തീർഥങ്ങളിൽ കുളികഴിഞ്ഞാനന്ദ ഭജനയോടെത്തുമ്പോൾ കരുണയോടെ ഞങ്ങളെ കണ്ടീടണം. ഉദയാർക്ക സുന്ദരമാം ഒളിവീശും കൈവല്യം അരുളുവാനാർന്ന തൻ ചിന്മുദ്രയും വിടരും ഒരായിരം പൊൻതാമര പൂവിൻ വികച മുഖാഭയം
പ്രണയത്തിന്റെ മഞ്ഞു പുതപ്പ് അണിയുമ്പോഴെല്ലാം സാറ, പൂക്കളുടെ കൈ പിടിച്ച് താഴ്‌വരയിറങ്ങി നടക്കുന്നത് കാണാം അപ്പോഴെല്ലാം തലയിലെ സ്കാഫ് മഞ്ഞിനോട് ചേർത്ത് കെട്ടിയ പോലെ കാറ്റിൽ ഇളകുന്നുണ്ടാവും നടത്തത്തിനിടയിലവൾ പൂക്കളോട് അകിട് നഷ്ടമായ ആട്ടിൻ കുട്ടികളുടെ കഥ പറയും മേഘങ്ങൾ കുന്നിനെ തൊടുമ്പോഴൊക്കെ
തുണയാരുമില്ലാത്ത എൻ ജീവ പാതയിൽ ഇണയായി തുണയായി നീ മാത്രം ജീവനെ നിറയുന്ന കണ്ണുനീർ മായ്ച്ചില്ലയെങ്കിലും വിറയുള്ള കൈകൾ പിടിച്ചില്ലയെങ്കിലും ദൂരം കിതക്കാതെ കൂടെ നീ വന്നിടും ആരാരുമില്ലാത്ത എൻ പാതമത്രയും കൂട്ടൊന്നും തെറ്റാതെ നീ ചാരെ വന്നിടും
കൊടുങ്കാറ്റിനെ ശാസിച്ച് ശാന്തമാക്കാൻ ഞാനൊരു ദിവ്യനൊന്നുമല്ല. ഹൃദയത്തിലെ ദമിതവികാരങ്ങളുടെ കറുത്തപക്ഷികൾ വിട്ടയക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ താനേ ശാന്തമായി ഞാനും കൊടുങ്കാറ്റും! 2 ന്യായപ്രമാണമനുസരിച്ച് ഞാൻ ജീവിക്കും നീ എന്റെ അയൽക്കാരി ഞാൻ നിന്നെ അളവറ്റു സ്നേഹിക്കും മറ്റൊരയൽക്കാരൻ ഈർഷ്യയോടെ വെറുക്കും വരെ നിന്നെ
ദേവ ദേവ ഗുരുവായൂരപ്പ തവ : കാരുണ്യമെന്നിൽ ചൊരിയുമാറാകണേ നിൻ മുന്നിൽ വന്നു ശിരസ്സു നമിക്കുന്നു. സാഷ്ടാഗം വീണു നമസ്കരിച്ചിടുന്നു. എന്നുമെന്നും എൻ മനസ്സിൽ ഇഷ്ട സുഹൃത്തായി വർത്തിച്ചിടേണമേ. ജീവിതാന്ത്യം വരെ നിൻ പാദവന്ദനം ലഭ്യമാക്കീടാനനുവദിച്ചിടണെ. നിൻ ഭക്തിയാകുന്നൊരു ഔഷധത്താലെന്റെ മനസ്സു രാഗലോലയായ്
സന്ധ്യയിലെൻ ഓർമ്മകൾ അണയുന്നീ.. നിഴലില്ലാതലയുന്നവളെ അവളിതാ എൻ നഷ്ടസ്വപ്നം. നഷ്ടമാകുമെന്നറിയാകിലും... കോർത്തു ഞാനവളെയെൻ ഓർമ്മയിൽ.. അധരം നുണഞ്ഞൊരാ ചുടുകാപ്പി മാറ്റി ഞാനവളെ തിരഞ്ഞു. രാവിരുളിലിന്നിളകുന്ന കാറ്റിലെവിടെയും കണ്ടു ഞാനെന്റെ പ്രാണകാവ്യം.. നിലാവിൻ യാമത്തിലായ്.. രാക്കിളി ചിലച്ചു, നിശാപുഷ്പം
എന്റെ കൂടപ്പിറപ്പായ മരണമേ, നിൻ മുഖം ഞാൻ ദർശിച്ചിട്ടില്ലിതുവരെ. നീയന്ധനും മൂകനുമാണെന്നു ചിലർ ബധിരനുമായൊരു സഹചാരിയോ നീ. അംഗവൈകല്യങ്ങളേറെയുണ്ടായിട്ടും കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്യുവാൻ മുമ്പൻ തന്നെ. എന്നിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി നീയെന്റെ കാഴ്ച്ചയെല്ലാം കവർന്നെടുക്കും. എന്റെ കാതുരണ്ടുമടച്ചൊരു നാളെന്റെ നാവും നീ
പഴുത്തൊരോറഞ്ചിന്‍ മനസ്സലിവാണീ മധുരമെന്നു നീ, പുളിപ്പതോ ദുഃഖം? പതുക്കെ നാമല്ലി_ യഴിച്ചീമ്പുന്നേരം മധുരമായ് പ്രേമം, പുളിപ്പായ് കണ്ണീരും. മധുരനാരങ്ങ മനസ്സിലൂറുമ്പോള്‍ പുളിപ്പതുണ്ടാവാം വിരസമെന്നു നീ. മധുരം മാത്രമായ് പ്രണയമി,ല്ലെന്നാല്‍ മധുരത്തെ തോറ്റും പുളിപ്പതേ ജീവന്‍. പരസ്യമ,ല്ലത്ര രഹസ്യവുമല്ല
കാലങ്ങൾക്കു മുൻപ് അവിടുത്തെ തിരുനടയിൽ വന്നപ്പോൾ വന്നതില്ലെനിക്കൊറ്റ കവിതാശകലവും ഇന്നു ഞാൻ ഏറെയകലെയെന്നമ്മതൻ തിരുമുമ്പിൽ നിന്നുമൊട്ടകന്നപ്പോൾ.. എൻ ഹൃദയത്തിൽ നിന്നുമൂറിടും കദനത്തിൻ തുള്ളികൾ കാവ്യമായ് പുറത്തേക്കൊഴുകിടുന്നൂ. മുറ്റത്തെ മുല്ലക്കുണ്ടോ മണമെന്നോർത്ത ഞാൻ വറ്റാത്ത വാത്സല്യത്തെ കണ്ടിട്ടും
അല്ലാ പ്രണയിനി, അല്ല ഞാൻ സ്നേഹിത ആരാണ് ഞാൻ, നിനക്കാരുമല്ല പിന്തിരിഞ്ഞൊന്നൊരു നോട്ടമെറിയുവാൻ മാത്രമായാരുമേ ആയില്ല ഞാൻ. ഉടക്കിയില്ലിതുവരെയേതൊരു കണ്ണിലും തങ്ങിയുമില്ലായേത് മനസ്സിലും, ചത്തതിനൊക്കുമേ ജീവിപ്പതുമെന്നപോൽ കാലങ്ങളോരോന്നും കഴിച്ചിടുന്നു. എന്നോ മരിച്ചൊരെന്നാത്മാവും ചുമന്നു കാലത്തിനപ്പുറം
അധരത്തില്‍ അധരംകൊണ്ട് അമൃത് നിവേദിച്ച ത്രിസന്ധ്യരാവുകളെ അമൃതവര്‍ഷിണിയായി പൊഴിയുമ്പോള്‍ ഉന്മാദ രസങ്ങള്‍ നുകരും ചുണ്ടിലെ തേന്‍കണങ്ങള്‍ വെറുതെ ഉന്മാദ രസങ്ങള്‍ നുകരും ചുണ്ടില്‍തേന്‍കണങ്ങള്‍ വെഞ്ചാമരം വീശുന്ന താളത്തില്‍ കാര്‍കൂന്തല്‍ ആടിയുലഞ്ഞു സരിഗമ പാടി.. പവിഴാധരത്തില്‍ വിരിഞ്ഞ പുഞ്ചിരി എല്ലാം
പാല പൂത്തിളം കാറ്റു വീശിയവളുടെ വരവറിഞ്ഞു ഞാൻ പിടഞ്ഞെണീറ്റു കോലായിലിരുന്നെന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചതുദിച്ച താരമല്ലിരുട്ട് തന്നെ.... ഇരുട്ടിലന്നാഴ്ന്നിറങ്ങി ഞാൻ അവിടെ മിഴി ചിമ്മിയടയുന്ന രാപൂവിതൾ. മൃദു മന്ദമാരുതൻ മോഹിച്ചു പോയവളുടെ കാർകൂന്തലിഴകളെ തഴുകി തലോടുവാൻ... കറുപ്പഴകു തൂകിയവൾ വെളുപ്പോടെ മന്ത്രിച്ചു
കളകളം പാടുമീ കിളികൾ തൻ മധുരഗാനം കേട്ട് പച്ചപ്പുതപ്പണിഞ്ഞെന്റെ ഗ്രാമം തിങ്ങി നിറയും തെങ്ങും കവുങ്ങും വാഴയുമായ് കൂട്ടുകൂടുന്നിതെന്റെ ഗ്രാമം. പച്ചപനന്തത്ത പാടിത്തിമർത്തുന്നു പച്ചവിരിപ്പിട്ട നെൽവയലിൽ പച്ചക്കുട ചൂടിനിൽക്കുന്നു മരതക വൃക്ഷങ്ങൾ സൂര്യകിരണങ്ങൾ ഗണിച്ചിടാതെ. ഗോക്കളെ മേയ്ച്ചു നടക്കുന്നോരാ
'ഷാനിബ' അതായിരുന്നു അവളെ പേര്... അവളുടെ മാത്രം അല്ല... എന്റെ പേരും അത് തന്നെയായിരുന്നു.. വൈകാതെ അവളും നല്ല കൂട്ടായപ്പോ ആ സൗഹൃദം വാട്സാപ്പ് വഴി ഞങ്ങൾ അങ്ങ് ആഘോഷിച്ചു. എന്നെ പോലെ ആയിരുന്നില്ല അവൾ.. ഒരു പച്ചപാവം... എല്ലാത്തിനോടും പേടിയുള്ള ഒരു പാവം ഉമ്മച്ചിക്കുട്ടി...
കൊത്തിപ്പറിക്കുന്ന കഴുകൻ കണ്ണുകൾ ചുറ്റിപ്പിടിക്കുന്നുവെൻ മേനിയാകെ പാറിപ്പറക്കുവാനിന്നവർക്കേകിയത് മധുരമാം മുലപ്പാലിന്നോജസ്സല്ലൊ പേടിപ്പെടുത്തുന്നു ആ കണ്ണുകളിന്നെന്നെ കൂടപ്പിറപ്പിനെയറിയുമോയെന്നോർത്ത് പ്രാർഥിക്കുന്നു ഞാൻ നല്ല നാളേക്കായി യന്ധനായി ജനിച്ചാലുമാ... കൺകൾ വേണ്ടയെൻ മക്കൾക്ക്.
ഹിമശൈലസൈകതഭൂമിയിൽ നിന്ന് പ്രണയപ്രവാഹം പോലെ ഒഴുകി വന്ന പാട്ട്. വയലാറിന്റെ രാജശിൽപ്പി പോലെ ഭാസ്കരൻ മാഷിന്റെ അവിടുന്നെൻ ഗാനം പോലെ ശ്രീകുമാരൻതമ്പിയുടെ ആ നിമിഷത്തിന്റെ നിർവൃതിയിൽ പോലെ എംഡി രാജേന്ദ്രൻ എന്ന പ്രതിഭയുടെ ഹിമശൈലസൈകതഭൂമി മലയാളം കേട്ട ഏറ്റവും മനോഹരമായ ഗായികാഗാനമാണ്. കവിതയെന്ന് തന്നെ
കാനനവാസ ദിനങ്ങളെന്നിൽ, നിന്നൊഴിഞ്ഞിടുന്നു സീതയാമത്തിനായ്.. ഏറെ നാളായി കണ്ട സ്വപ്‌നങ്ങളെന്നപോൽ സീതയെ നിന്നിലലിഞ്ഞീടുവാൻ. അഴികളിൽ ഇഴ കോർത്തിരുന്നു ഞാൻ.... കണ്ടു കൺമറഞ്ഞെൻ നീലവാനവും.... കണ്ണിനിമകളിൽ രാവമർന്നൊടുങ്ങിയെൻ, ദേഹിയെ.... ഈ ദീർഘ പാളിയിൽ തളച്ചു നീ..... ഇരുട്ടിരുട്ടിൽ ചെയ്ത പാപങ്ങളത്രയും
ഒരു വെൺതാരകംപോൽ നീ നിൽപ്പു നിന്റെ മന്ദസ്മിതമാം പരവതാനിയിൽ അവിടെയുണ്ടോ ആകാശ വിസ്മയം രാവിന്റെ മാറിൽ ചുംബിക്കുമീ നേരം.. ഓരോ രാവിൻ ശോഭയിലും പുതുവിസ്മയം നീയൊരു മഞ്ഞുതുള്ളി ഈ രാവിൻ സൗന്ദര്യമേകുമി ഇലപൊഴിയും നാട്ടുവഴികൾ.. ഈ നേരവും കടന്നുപോകുവല്ലോ മരങ്ങൾ പൊഴിക്കുമീ ഇലകൾ പോൽ നിന്നെ ഞാൻ തേടുന്നു രാവിന്റെ
വെയിലുറങ്ങുവാൻപോകുന്ന വഴിയിലായ് മനമിടറി വീഴുന്നു പതിയെയായ്. ഒരുവരിയെഴുതുവാൻ വാക്കിനായ് മിഴികൾ തിരയുന്നിടവഴിയിലേകയായ് ഉള്ളാകെയാടിയുലഞ്ഞൊരൊറ്റ മരത്തിന്റെ തണല,ത്തൊരുത്തി ഉള്ളിലെ വെയിലിനെയാട്ടിയുറക്കുന്നു. ഓർമയിൽ തട്ടിയുലഞ്ഞു വീഴുന്നൊ,രില കാറ്റിന്റെ താളത്തിലങ്ങതാ ദൂരത്തായ്. ഉള്ളിന്റെയുള്ളിൽ നിന്നങ്ങു
‘താഴ്‌വാരത്തിലെയും, നിറക്കൂട്ടിലെയും, തൂവാന തുമ്പികളിലേയുമൊക്കെ നായികയായ സുമലതയോടുള്ള അത്യാർത്തിയാണ് അവരുടെ ഭർത്താവായ അമ്പരീഷിനോടുള്ള ഇഷ്ടത്തിന് കാരണം. അല്ലാണ്ട് കണ്ണ് ചോരപ്പിച്ച് നടക്കണ അമ്പരീഷിനെയെന്തിന് രാമേന്ദ്രൻ ഇഷ്ടപ്പെടണം. നെവർ! ഒരിക്കലുമില്ല.
ഇപ്പോൾ മിസൈലുകളുടെയും റോക്കറ്റുകളുടെയും കാതടപ്പിക്കുന്ന ശബ്ദം ഞങ്ങളെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നില്ല. ഗാസയിലെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഓർത്ത് ഞങ്ങൾ സങ്കടപ്പെടുന്നില്ല. കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ഹൃദയം നക്ഷത്രപഥത്തിൽ വിശ്രമിക്കുന്നു. വിദ്യാലയങ്ങൾ വേശ്യാലയങ്ങൾ ഭ്രാന്താലയങ്ങൾ സർക്കാർ കാര്യാലയങ്ങൾ ആശുപത്രികൾ കെട്ടിടങ്ങൾ, എല്ലാം
എല്ലാവരെയും ശ്രദ്ധിക്കുന്നതിനിടയിലാണ് ഒരു മുഖം വല്ലാതെ മങ്ങി നില്‍ക്കുന്നത് കണ്ടത്. അവരെ കൊണ്ടുവിട്ട ഭര്‍ത്താവിലും ആ മങ്ങലിന്റെ നിഴല്‍ ഉണ്ട്. നല്ലൊരു തുടക്കത്തിന് അവരിലെ ആ കറുപ്പില്‍ വെളുപ്പ് ചാലിച്ച് ചേര്‍ക്കാന്‍ ഞാനും മനസ്സൊരുക്കി.
ഓണമുണ്ടായിരുന്നന്നവർക്കായിരം തുമ്പികൾ പാറുന്ന പൂന്തൊടിച്ചന്തവും. മുറ്റത്തെ മാവിൽ മറിഞ്ഞുമദിക്കുന്നൊര- ണ്ണാറക്കണ്ണനും ചോട്ടിലെ ബാല്യവും. ഓണമുണ്ടായിരുന്നന്നൊരിക്കൽ, വയനാടിന്നോളപ്പെരുമയിൽ ആടിത്തുളിച്ചു നാം കൂരിരുൾപ്പാതിയിൽ മദം പൊട്ടിയെത്തിയ, പേമഴ തിന്നൊരു രാത്രിയെത്തും വരെ. എത്ര സ്വപ്നങ്ങൾ,
ഇടവഴി നടവഴി കയറി വരുന്നൂ പൊന്നോണം. മനസ്സിൽ നിന്നിരുണ്ട കാറുകൾ ഇറങ്ങിപ്പോവുന്നൂ. വരിക വരിക പൊന്നോണമേ ബാല്യ കൗമാര കുതൂഹലങ്ങൾ ഓടിക്കളിച്ചും ഒച്ചയിട്ടാർത്തും പൂവിളിച്ചൊല്ലലിൽ പുളകമായ്ത്തീർന്നും ആഹ്ലാദച്ചാറ്റൽ മഴ നനഞ്ഞു നിന്നെപ്പൂണ്ടടക്കം പുണർന്നതിൻ നീക്കി ബാക്കിയിരിപ്പുണ്ടിവിടെ. ഉറുമ്പരിച്ചു
ഒരു പാതിരാവിൽ പാതി വഴിയിൽ എന്നെ പിരിഞ്ഞു പോയ് നീ ഇരുൾ വീണ വീഥിയിൽ എന്നെ തനിച്ചാക്കി എങ്ങോ മറഞ്ഞു പോയ് നീ ഒരു യാത്രാമൊഴി ഓതിടാതെ പിന്തിരിഞ്ഞെന്നെ നോക്കിടാതെ എവിടെയോ മാഞ്ഞുപോയ് നീ പ്രണയ സന്ധ്യകളാൽ നിന്റെ കവിളിൽ ഞാൻ സിന്ദൂരം ചാലിച്ചതല്ലേ? താരാഗണങ്ങളാൽ നിന്റെ കാലിൽ ഞാൻ നൂപുരമണിയിച്ചതല്ലേ? എന്റെ മോഹമാം
കഴിഞ്ഞ ദിവസം കേട്ടിരുന്നു, നീ തിരമാലകളിൽ കയറി നീല ചക്രവാളത്തിൽ തൊടാൻ പോയെന്ന്. കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഞാൻ കേട്ടിരുന്നു, ഉപ്പിട്ട തീരത്തുകൂടെ കിലോമീറ്ററുകളോളം നീ നടന്നുവെന്ന്. ഞാൻ ഒരിക്കലും വെള്ളത്തിലേക്ക് കാലെടുത്തുവച്ചിട്ടില്ല... നീലക്കടലിനു മുകളിലൂടെ പറന്നിട്ടില്ല... കടൽക്കാക്കയുടെ ചിറകുകൾ
ആർദ്രമാം നിദ്രയിൽ ഒരു പൂക്കാലം വിടർത്തി നീ വന്നു. അനവഹിതസഞ്ചാരിയാം എൻ മനസിനെ ശീഘ്രമായി വന്നു നീ നിശ്ചലമാക്കി. ഹൃദയസ്പർശിയാം സ്വപ്നമേ നീ എന്നെ സൂക്ഷ്മമായി തലോടി വാണു. എവിടെ നിന്നറിയില്ല, ബാല്യകാലസ്മരണകളിൽ പതിഞ്ഞ അമ്പലമുറ്റമാം ഒരിടം ശ്രീകൃഷ്ണനും ദേവിയും ഗണപതിയും കൂടെ എൻ മാനസ മുത്തച്ഛനും. ഒരിക്കൽ കഥകൾ
ഒരു പുലർകാല തീവണ്ടിയുടെ മുഴക്കമാണ് മാനവനെ ഉണർത്തിയത്. ദൂരേക്ക്‌ മറയുന്ന ചുവന്ന വെളിച്ചം അവൻ ജനലിലൂടെ കണ്ടു. തീവണ്ടി പാളങ്ങൾക്കു വളരെ അടുത്തായിരുന്നു അവന്റെ വീട്. തീവണ്ടികൾ പാഞ്ഞു പോകുമ്പോൾ കലി കയറി വീട് വിറച്ചു തുള്ളുവാൻ തുടങ്ങും.
അമ്പലത്തിലെ തിരക്ക് കാരണം ഞങ്ങൾ പുറത്തു നിന്നാണ് തൊഴുതത്. തൊഴുതുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ പരസ്പരം ഇടംകണ്ണിട്ട് നോക്കിയതും കണ്ണുകളുടക്കിയതും ഇപ്പോൾ ഓർക്കുന്നു. പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ ഒരു മുഴം മുല്ലപ്പൂ അദ്ദേഹം വാങ്ങിത്തന്നു.
അരുന്ധതി എങ്ങോട്ടാണ് എന്ന ചോദ്യം കേട്ടാണ് പെട്ടെന്ന് ഞാൻ തലയുയർത്തി നോക്കിയത്. കയ്യിൽ ഒരു ബാഗും ഇളം നീല ഷർട്ടും വെള്ളമുണ്ടുമുടുത്തൊരാൾ. അയാൾ എന്റെ പേരാണ് വിളിച്ചത് എനിക്കരികിൽ എന്നെയാണ് നോക്കുന്നതും. പ്രായം മറച്ചു പിടിക്കാത്തതിനാൽ അയാളുടെ മുടികൾക്കിടയിലും താടിയിലുമായി നരകൾ കാണാമായിരുന്നു
സ്കൂളിൽ നിന്ന് വിരമിച്ചപ്പോൾ ടീച്ചർ തീർത്തും അനാഥയായിരുന്നു. ആരോഗ്യം ക്ഷയിച്ചു തുടങ്ങിയതോടെ അവർക്ക് പരസഹായം ആവശ്യമായി. എന്നാൽ മക്കളുടെയും മരുമക്കളുടേയും കറുത്ത മുഖങ്ങളും കുത്തുന്ന വാക്കുകളും അവരെ പടിയിറങ്ങുവാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു.
തനിക്കു വച്ചിരുന്ന പത്രക്കെട്ടെടുത്തു നനയാതെ പ്ലാസ്റ്റിക് കവറിൽ പൊതിഞ്ഞു അയാൾ തിരികെ തന്റെ ഗ്രാമത്തിലേക്കു ആഞ്ഞു ചവിട്ടി. ഇടയ്ക്കു പത്രക്കെട്ടിലേക്കു തിരിഞ്ഞു നോക്കി നനയുന്നുണ്ടോ എന്നു, ഇല്ല, എഴുപത്തഞ്ചോളം വരുന്ന പത്രം എങ്ങനെ നനയാൻ!
അടിയന്തരാവസ്ഥക്കെതിരെ ശബ്ദമുയർത്താൻ നമ്മുടെ സർഗ്ഗ സാഹിത്യകാരന്മാരിൽ എത്രപേർ തയാറായിട്ടുണ്ടെന്നുള്ളത് ഒരു ചോദ്യചിഹ്നമാണ്. പക്ഷേ വൈലോപ്പിള്ളി അടിയന്തരാവസ്ഥയ്ക്കെതിരെ ശക്തമായി പ്രതികരിച്ച കവിയാണ്. വൈലോപ്പിള്ളി കവിതയുടെ സ്വഭാവത്തിൽ നിന്നും മാറിയുള്ള ഒരു രീതിയാണ് "അടിയന്തിരക്കവിതകളിൽ" കാണുന്നത്.
പരിപാടികൾ എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോൾ മോൾ ചോദിച്ചു "അച്ഛനെന്താ കൂട്ടുകാരുടെ കൂടെ സ്റ്റേജിൽ ഇരിക്കാഞ്ഞത്?" അപ്പോഴാണ് ഞാനും അത് ചിന്തിച്ചത്. പക്ഷേ മോളുടെ അച്ഛന് പണക്കാരനായ ഒരച്ഛനില്ലെന്നോ, ഉന്നതങ്ങളിൽ പിടിപാടില്ലെന്നോ, കൈക്കൂലി കൊടുക്കാൻ
നാട്ടിലെത്തി അധികം ദിവസമായില്ല അപ്പോഴാണ് ഇടിത്തീപോലെ ആ വാർത്ത അയാളെ തേടി എത്തിയത്. ചിരകാല സുഹൃത്തായ വിനുവിന്റെ മരണ വിവരം അയാളെ വല്ലാതെ ഞെട്ടിച്ചു. ഉടൻ പുറപ്പെട്ടാലേ മരണാനന്തര ചടങ്ങിൽ പങ്കെടുക്കാൻ പറ്റു. വിനു തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവനായിരുന്നു.
മലയാളി മനസ്സിന്റെ പ്രിയ എഴുത്തുകാരിയുടെ “മയൂഖ വർണ്ണങ്ങൾ” എന്ന കഥാസമാഹാരം കൈയ്യിൽ കിട്ടിയ പാടെ ഒറ്റയിരുപ്പിന് വായിച്ചു തീർത്തു. പുസ്തകപ്രകാശന ചടങ്ങിനെ കുറിച്ച് കൂടുതൽ വിശദീകരിക്കേണ്ട കാര്യമില്ലെന്ന് പോസ്റ്റർ കാണുമ്പോൾ തന്നെ അറിയാമല്ലോ? പതിവു പോലെ പ്രൗഢഗംഭീരം!
ഏകദേശം 80 വയസ്സ് തോന്നിക്കുന്ന ഒരു വൃദ്ധ! ശുഭ്ര വസ്ത്രധാരിയാണ്. കുളിച്ച് ഈറനോടെ പൂക്കൾ പറിച്ചെടുക്കുകയാണ്. എന്റെ സാമീപ്യം അവർ ശ്രദ്ധിക്കുന്നതു പോലുമില്ല. അവരുടെ സമീപത്തായി ഒരു പൂക്കൂടയുമുണ്ട്.
മരണത്തിന് കാരണം ഒന്നുമാത്രമായിരുന്നെങ്കിൽ മരണത്തെയും അവൻ ജയിച്ചേനെ. അനുഭവങ്ങൾ ഇനിയുമേറെ പാഠങ്ങളായാൽ തന്നിലും പൂർണ്ണനാകുമെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ ചില ചെന്നായകളെയും അവനെപോലയാക്കി. ആ പിഞ്ചോമനയെ ഇനിയുമേറെ കൊല്ലാൻ കാലത്തിന്റെ മെഷീൻ പണിയുന്ന ഭീരുവാണത്രെ പരമ കാരുണ്യവാൻ
പതിവ് കുസൃതികളിൽ നിന്നൊക്കെ വ്യത്യസ്തമായി പക്വതയാർന്ന അഭിനയം ഉർവ്വശി കൈയ്യടക്കത്തോടെ ഒരുനിമിഷംപോലും അമിതാഭിനയത്തിലേക്ക് വഴുതിവീഴാതെ അഭിനയിച്ചു തകർത്തു. അതുപോലെ തന്നെ പാർവതിയും. നായികാ പ്രാധാന്യമുള്ള സിനിമയാണ്.
സ്റ്റോപ്പിൽ ബസ് നിർത്തിയപ്പോൾ, ഷീജോ അവിടെ ഇറങ്ങി. കൂടെ, ആ വയസ്സായ മനുഷ്യനും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഷീജോയുടെ മുഖത്തേക്ക് അയാൾ ഒന്ന് നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു, ബസ്‌സ്റ്റോപ്പിൽ നിന്ന് മലയുടെ രണ്ട് ദിശയിലേക്കു അവർ പിന്നീട് നടന്നു നീങ്ങി.
ലേബർ ക്യാമ്പിനുളളിലെ മുറികളിലെല്ലാം കയറിയിറങ്ങി എന്തോ തിരയാൻ തുടങ്ങി. പകലും രാത്രിയും ഇതാവർത്തിക്കാൻ തുടങ്ങി. ചിലർ അവനെ തല്ലിയോടിച്ചു. ഗേറ്റിലെ സെക്യൂരിറ്റിയെ അറിയിച്ചു. അവർ പോലീസിനെ വിളിച്ചു. പോലീസ്‌ വന്നവനെ കൊണ്ടുപോയി. 'മെൻ്റൽ ആശുപത്രിയിലാക്കിയിട്ടുണ്ടാകും
സത്യത്തിൽ എനിക്ക് കിടന്നിട്ട് ഉറക്കം വന്നില്ല. എന്റെ അവസ്ഥ ഞാൻ എങ്ങനെയാണ് പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കുക. സംശയം അതൊരു മാരകമായ വിഷമാണ്. അതിനുള്ള ഫലപ്രദമായ ചികിത്സ നാളിതു വരെയും കണ്ടെത്തി നൽകാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. അത് ശരിയാണെന്ന് കഴിഞ്ഞ 10 - 25 വർഷത്തെ ജീവിതം തെളിയിച്ചു
ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ തിരിച്ചറിയാൻ പറ്റില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല, നമ്മുടെ ജോലിയുടെ സ്വഭാവവും നമ്മുടെ ജീവിത സാഹചര്യങ്ങൾ വരെ മനസ്സിലാക്കി നടത്തുന്ന 'പേഴ്സണലൈസ്ഡ്' തട്ടിപ്പുകൾ ആണ് ഇന്നുള്ളത്. ഇത് എത്ര വിദ്യാഭ്യാസം ഉള്ളവനായിരുന്നാലും, വിവരമുള്ളവർ ആയിരുന്നാലും
പാപനാശം തീരത്ത്, പൊന്നിറങ്ങുന്ന മണൽ മുറുക്കി, വെള്ളത്തരികളിൽ നൃത്തംചെയ്യും ബലികാക്കകൾ... കറുത്ത ചിറകുകളുമായി, പച്ചക്കാടുകൾ മറന്നു, ആഴക്കടൽക്കു മുകളില്‍ ഒരു നിയോഗം പോലെ... വെളുത്ത വാലുകൾ വിടർത്തി, വിരിച്ചുയർത്തി ചിറകുകൾ വീശി കടൽമൊഴി കാറ്റിൽ താളമിട്ട് പറക്കും കാഴ്ചകൾ.. സൂര്യന്റെ പൊൻകിരണം കടലിൽ
ഒരുപാട് നാൾ.. നിത്യമായി കൂടെയുണ്ടായ നിന്റെ വേർപാടിൽ.. വിരഹത്തിന്റെ കൈപ്പേറിയ ചവർപ്പിൽ.. ഭാരമേറിയ ഭാണ്ഡങ്ങളുമായ്.. ഞാൻ ഒരുപാട് കാലം അലഞ്ഞു നടന്നു... കൂടെ ആരുമില്ലാതെ ഏകാന്തതയിൽ മുഴുകിയ ഞാൻ.. ആരാന്റെ പറമ്പിലെ ചെടികളുടെയും ഭൂമിയുടെയും പ്രണയം നിലപ്പിക്കുന്നതിനിടയിൽ മൂർച്ചയേറിയ കത്തികൊണ്ട്
വിചാരങ്ങളിൽ, കവിത മുറിവിന്റെ നീറ്റലിൽ മുങ്ങുന്നു. പൊള്ളലിന്റെ വിങ്ങലിൽ നേരിനെ പുതയ്ക്കുന്നു. പുതിയ വീട് പാലുകാച്ചലിനു കാത്തിരിക്കുന്ന പോലവൾ വാക്കുകൊണ്ട് അതിരു കെട്ടാൻ കൊതിച്ചു. വിരുദ്ധങ്ങളുടെ സമന്വയങ്ങളിൽ സമകാലികത കൂട്ടിച്ചേർത്തു പാരമ്പര്യത്തിൽ ഉപ്പിറ്റിക്കുമ്പോൾ കവിതയ്ക്ക് പുതിയ വീടിന്റെ ചേല്.
അറിയുന്നില്ല ഞാൻ, അസ്ഥിരമാം എന്മനസ്സിന്‍ വികാരവിക്ഷോഭം നിന്നിലുളവാകും വേദനയെ. അറിയുന്നില്ല ഞാൻ, മുരടിച്ചു പോയെൻ ഭാവനാ മനസിനാൽ വെറുത്തിടുന്നു ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ. എൻപ്രിയനേ! നിൻസാമീപ്യം അകറ്റിടുന്നെൻ അന്തരാത്മാവിൻ ശൂന്യതയെ. അറിയുന്നില്ല ഞാൻ, പരിത്യാഗത്തിന്‍ ഭയത്താൽ, വേദനിപ്പിച്ചിടുന്നു ഞാൻ എൻപ്രിയരേ.
ആനയുടെ തൊട്ടടുത്തായതു കൊണ്ട്, പേടിച്ച് പേടിച്ചാണെങ്കിലും കാറിന്റെ ബാക്ക് സീറ്റിലെ ഇടത് വശത്തെ ഡോറിന്റെ അടുത്ത് ചെന്ന്, വരനോട് ഗ്ലാസ് വിൻഡോ താഴ്ത്താൻ, റിപ്പോർട്ടർ ആംഗ്യം കാണിച്ചു. ഫുൾ ഏസിയിലും പ്രതിശ്രുതവരൻ നന്ദഗോപൻ വിയർപ്പിൽ മുങ്ങി ഇരുപ്പാണ്.
വെളുവെളുക്കണ് മാനം ചിരിചിരിക്കണ് മേഘം കുളിര് വീശും മഞ്ഞിൽ തളിര് നുകരും ഹിമകണം മധുരമുള്ള കാലം ഈ കൊച്ചുവെളുപ്പാൻകാലം മനം കവരും സുന്ദരിയായ് അരികിലൂടെ കടന്ന് പോയ്. ചുരമിറങ്ങും കാറ്റിൽ കുളിരണിയാൻ മോഹം പ്രിയതരമാം ഓർമ്മകൾ മനം നിറഞ്ഞ് തുളുമ്പിപ്പോയ്. കുഞ്ഞുപൂവൊന്നുണരാൻ തിടുക്കം കൂട്ടും മണ്ണ്
വൈകിയെത്തും വസന്തം പോലെ നീയെന്നിൽ പൂക്കുമ്പോഴും കാർമേഘക്കൂട്ടത്തിലൊരു വെള്ളിടിയായ് വെട്ടിത്തിളങ്ങുമ്പോഴും വേനലിലൊരൊറ്റമഴയായെന്നിൽ താളംതെറ്റിയ താളമോടെ പെയ്തൊഴിയുമ്പോഴും.. ഞാനൊരാവേശത്താൽ പുൽകാനൊരുങ്ങവേ നീയെന്നിൽ ഓടിയൊളിക്കുന്നുവോ...
മരുഭൂമിയാണെന്നറികിലും കയറിനോക്കാമെന്നു കരുതി കുളിർക്കാറ്റിനു പകരം പൊള്ളിക്കുന്ന കനൽ കാറ്റടിച്ചു വീണ്ടും നടന്നു ജലാശയങ്ങൾക്കു പകരം അകലുന്ന മരീചികകൾ കണ്ടു വീണ്ടും നടന്നു പച്ചവിരിപ്പാതകൾക്കു പകരം നോവിന്റെ കള്ളിമുള്ളുകൾ കണ്ടു വീണ്ടും നടന്നു മഞ്ഞുമൂടിയ മലഞ്ചരിവുകൾക്കു പകരം പൊള്ളയായ മണൽ കൂനകൾ കണ്ടു
കസേരയിൽ ഇരുന്നപാടെ ഇത്തിരി വെള്ളം തന്നേ മോനേയെന്നു പറഞ്ഞു. വെള്ളംകൊടുത്ത് അത് രണ്ടിറക്ക് കുടിച്ചു. പിന്നെ കസേരയിൽതന്നെ തളർന്നങ്ങട് അമരുകയായിരുന്നു അമ്മ. തല ഒരു വശത്തേക്കു ചരിഞ്ഞു. തീർന്നു. ഒന്നും അറിഞ്ഞില്ല അമ്മ. സുന്ദരമരണം.
അവനു ബോധം വന്നപ്പോള്‍ ഏതോ ആശുപത്രിയിലായിരുന്നു. സാവ്‌നിയുടെ പോസ്റ്റ്‌മോര്‍ട്ടത്തെക്കുറിച്ച് ആരോ പറയുന്നത് അവന് കേട്ടു വിഷമേറ്റിരുന്നു. വരാന്തയില്‍ കിടന്നുറങ്ങിയ തന്നെയും കടന്ന് ചാരുകസാലയില്‍ കിടന്ന അവളെ എങ്ങനെ വിഷം തീണ്ടും.
കുളത്തിന്റെ ആഴത്തിൽ നിന്നും രണ്ട് കൈകൾ ഉയർന്ന് വരുന്നുണ്ടോ... ചെളിയിൽ താണുപോയ മുഖം ഓർമ്മയിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നപ്പോൾ ദേവു തിരിഞ്ഞു നടന്നു. കുളത്തിന് അഭിമുഖമായി ശർക്കരേച്ചി മാവ്. നിറയെ ഇലകൾ വന്ന് മൂടിയിരിക്കുന്നു. ഒരാൾക്കിപ്പോഴും മാവിന്നിടയിൽ ഒളിച്ചിരിക്കാം.
ബസില്‍ വച്ച് അന്ന് ഫ്രെഡ്ഡിയെ ഒരു സ്ത്രീ കവിളത്ത് തല്ലി. ഞാന്‍ അവന്റെ കൈയ്യില്‍ പിടിച്ച് വലിച്ച് ബസില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ നിര്‍വികാരമായി ഫ്രെഡ്ഡി എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ''നീ എന്താ എന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്താത്തത് മേഘ..''
അന്നത്തെ ആശുപത്രി വാസത്തിനിടയിലാണ് അവളെക്കുറിച്ച് അവൾ ചിന്തിക്കുന്നത്. ആർക്കുവേണ്ടിയും നശിപ്പിക്കാനുള്ളതല്ല തന്റെ ജീവിതം എന്ന തീരുമാനം എടുക്കുന്നതും. പിന്നീടങ്ങോട്ട് അവളുടെ സ്വപ്നങ്ങളെ അവൾ പുതുക്കിപ്പണിതുകൊണ്ടേയിരുന്നു.
അമ്മേ..... ജഗദീശ്വരി ബ്രഹ്മസ്വരൂപിണി.... ദേവീ എൻ മിഴികളിൽ ഒരു തിരയായ് നീ വിളങ്ങിടുന്നു.... വിളങ്ങിടുന്നു. മനസ്സിലെ വികാരങ്ങൾ ധാരധാരയായ് നിന്നിലേക്കൊഴുകിടുന്നു എൻ മനസ്സിലൊരു കാറ്റായ് വന്നു നീ സ്തുതിഗീതങ്ങൾ ഉണർത്തിടുന്നു. എൻ ജീവിതം നിന്നിലൊരു വേരായ് പടരുന്നു അതിൽ ജ്ഞാനത്തിൻ തിരി കൊളുത്താനായ് ഞാൻ
നിന്നെ ഞാൻ ഓർക്കുമ്പോഴെല്ലാം.. ഭയം എന്നെ തലോടുമായിരുന്നു നിന്നിൽ നിന്ന് എന്തോഒന്ന് പറിച്ചുമാറ്റിയതുപോലെ? എന്നൊരിക്കൽ ഞാൻ നിന്നെ തേടിയ നേരത്ത് നീ എന്നോട് പറഞ്ഞു "ഞാൻ ഇപ്പോൾ മറ്റൊരുത്തന്റെ പിറകിലാണ്"
മൂന്നക്ഷരമായ സ്വാതന്ത്ര്യ- ത്തിന് വേണ്ടി പോയി ലക്ഷങ്ങളുടെ ജീവിതാഭിലാഷം ഇന്ത്യയെന്ന മതേതര ഭൂമിക്ക് വേണ്ടി പോരാടിയത് ജ്ഞാനാ മതക്കാര്‍ ധാരാളം പേര് ജീവി- ക്കുന്ന ഭൂമിയെ മാറ്റിമറിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചാലും സാധിക്കില്ലൊരിക്കലും ഏതുവാക്കാലും ഒറ്റക്കെ- ട്ടെന്ന പ്രഖ്യാപനത്താല്‍ നില്‍ക്കുന്നു മര്‍ത്ത്യന്മാര്‍
കളി എന്ന ആവേശത്തെ കൈയിലേന്തിയ യൗവ്വനകാലം വിളിക്ക് മറുപടി 'ആ' ലാക്കിയ ചിതകാല മറുപടി അടി തെറ്റിയ മറുപടിക്ക് അടിയിലൊതുക്കിയ മാതാ പിതാ ഗുരു കണ്ണുനീർ തുള്ളിയെ പന്താക്കി യെറിഞ്ഞ വ്യസനങ്ങൾ എത്രമേൽ സുന്ദരം ആവേശത്തിന്റെ നുരക്കപ്പുറത്ത് മിത്രമെന്നത് ശത്രുവന്ന സത്യം ശത്രുതന്നെ മിത്രമെന്ന
തകര്‍ന്നുപോയ വീടിനുമുന്നിൽ ഞാൻ നിൽക്കുമ്പോൾ എക്കാലത്തേയും നല്ല സ്വപ്നങ്ങൾ ബാക്കി ബാക്കി മഴയും കാറ്റും അതിഥിയായി വന്നപ്പോൾ ഇത്രയും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ലായിരുന്നു ജീവിതമേ ഞാൻ എന്തിനാണ് എന്നോടീ ക്രൂരത നിന്നെ ഞാൻ സൽക്കരിച്ചതാണോ കുഴപ്പം മഴയേ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന ഉറ്റവരെ പോലും തിരിച്ചറിയാത്ത കൈകളുമായ് അവരുടെ
പിച്ചകം പൂവിരിഞ്ഞു മണംപരന്നുമുറ്റം പിന്നെയൊരു നൊമ്പൊരമായലിഞ്ഞു പൂനിലാവിന്നൊളിപരന്നൊരീ രാവും പിന്നെയൊരു പാട്ടിൻരാഗവീചിയും പുറകോട്ടൊരുപാട്കാലം പിന്നിലായ് പൂക്കും കവുങ്ങിൻ പൂങ്കുലഗന്ധമാർന്ന് പൂത്ത നന്ത്യാർവട്ടത്തിനും കീഴിലായ് പൊയ്പ്പോയ ഗന്ധരാജപ്പൂമണം വീണ്ടും കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപറന്നെത്തി മുന്നിലായ്
അഗ്നിയിലൊരു ഭയങ്കര കഥ പുറത്തൊരു കിരീടമിതിൽ ആകെയുള്ള മണ്ണു ചിതറിയ ശാന്തിയുടെ ചിതയവിടെ. വായന പൊടിയുന്ന ശബ്ദം ആകാശം ഇരുളിനെ തേടുമ്പോൾ പകലെയും രാത്രിയേയും കരഞ്ഞു വീണ പാടു പോലെ. പുറകോട്ടേക്കും ഇടയിലും തൈരു മറഞ്ഞ നിശബ്ദത ഒരു കൈപ്പിടിയിലൊന്നായ് വിശുദ്ധസമാധാനത്തിനും. പതിവുതാമസത്തിൽ, വഴികളിൽ പുഴകാത്ത
കാനനവാസ ദിനങ്ങളെന്നിൽ, നിന്നൊഴിഞ്ഞിടുന്നു സീതയാമത്തിനായ്.. ഏറെ നാളായി കണ്ട സ്വപ്‌നങ്ങളെന്നപോൽ സീതയെ നിന്നിലലിഞ്ഞീടുവാൻ. അഴികളിൽ ഇഴ കോർത്തിരുന്നു ഞാൻ.... കണ്ടു കൺമറഞ്ഞെൻ നീലവാനവും.... കണ്ണിനിമകളിൽ രാവമർന്നൊടുങ്ങിയെൻ, ദേഹിയെ... ഈ ദീർഘ പാളിയിൽ തളച്ചു നീ.... ഇരുട്ടിരുട്ടിൽ ചെയ്ത പാപങ്ങളത്രയും
മുളപ്പാലമല്ലേ. മുളകൾ ചേർത്തു കെട്ടി, നടുവിൽ അതിനൊരു താങ്ങും കൊടുത്തു നിർത്തിയാലും ആളുകൾ കയറുമ്പോൾ പാലത്തിനൊരു ആട്ടമുണ്ട്. "പേടിക്കാതെ സൂക്ഷിച്ചു നടന്നാൽ ആരും വീഴില്ല. കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞാൽ കാലുകൾക്ക് അതൊരു ശീലമായിക്കൊള്ളും."
കേസിനു വേണ്ട പ്രമാണങ്ങളുമായി വേഗം തന്നെ ഈച്ചരൻ കുട്ടി മാഷ് കാറിൽ കേറി. യാത്ര മുഴുവനും കിരാതം കഥകളിയിലെ കാട്ടാളസ്ത്രീയുടെ പദങ്ങൾ മാത്രമായിരുന്നു മനസ്സിൽ. ഇരുട്ടിത്തുടങ്ങിയ ശേഷമാണ് എറണാകുളത്തെത്തിയത്. അവിടെ രാത്രി താമസത്തിനു ഗസ്റ്റ് ഹൗസ് ഉണ്ട്.
എനിക്കറിയാം നമ്മള്‍ ഒരേ ബസ്സിലുണ്ടെന്ന് അകലേക്ക് പായുന്ന ചക്രങ്ങളില്‍ നീയും ഞാനും പരസ്പരം കാണാതെ അങ്ങനെ പോവുകയാണ്. പാട്ടിനൊപ്പം ഏതോ സീറ്റില്‍ നിന്റെ വിരല്‍ താളംപിടിക്കുന്നുണ്ട്. അതിന്റെ കാറ്റ് എന്റെ വിരലുകളെ ഗിറ്റാര്‍ തന്ത്രികളാക്കുന്നു. ഡ്രൈവര്‍ വളവുകളെ സ്റ്റിയറിഗ് വട്ടം കൊണ്ട്
Results 1-100 of 7131
