നീ അറിഞ്ഞില്ലേ – സനീഷ് ചോറ്റാനിക്കര എഴുതിയ കവിത

മകനേ നിനക്കുമുണ്ടൊരച്ഛൻ 

മകനേ നിനക്കുമുണ്ടൊരമ്മ

മകനെ നിനക്കുമുണ്ടൊരനുജൻ

മകനെ നിനക്കുമുണ്ടൊരു ജ്യേഷ്ഠൻ
 

നീ അറിഞ്ഞില്ലേ എൻ മകൻ 

അലറിക്കരഞ്ഞതും

നീ അറിഞ്ഞില്ലേ എൻ മകൻ 

യാചിച്ചു വീണതും
 

നീ അറിഞ്ഞില്ലേ

ജീവന്റെ സ്പന്ദനം 

അണയാതിരിക്കുവാൻ

കേണപേക്ഷിച്ചതും
 

ഒരു തുള്ളി വെള്ളത്തിനായ് 

പിടഞ്ഞീടുമ്പോൾ

കാണാത്ത കണ്ണുകൾ 

താനേ അടഞ്ഞതും
 

നീ അറിഞ്ഞില്ലേ നിന്റെ 

തോൾ ചേർന്ന് നടന്നതും

നീ അറിഞ്ഞില്ലേ നിന്റെ

കൈ ചേർത്ത് പിടിച്ചതും
 

നീ അറിഞ്ഞില്ലേ നിൻ അങ്കണ തിരുമുറ്റം

നീ അറിഞ്ഞില്ലേ നിൻ അക്ഷര ബാല്യവും

നീ അറിഞ്ഞില്ലേ നിൻ പുസ്തക താളിൽ

ഉതിർക്കുന്നൊരീ പച്ച മാംസത്തിൻ ഗന്ധവും
 

അറിവിന്റെ തിരുമുറ്റം

നിണമണിഞ്ഞൊഴുകുമ്പോൾ

കഴുകന്റെ കണ്ണുകൾ പാറിപ്പറക്കുന്നു

പിന്നെയും കലി കാലനായ് വീണ്ടും

നിറങ്ങൾ ചാലിച്ചൊരീ കലാലയത്തിങ്കലും
 

പിഞ്ചു പൈതങ്ങൾ തൻ

കരൾ പറിച്ചീടുവാൻ

പിന്നെയും പിന്നെയും 

പാറിപ്പറക്കുന്നു 

ഇരുൾ പറ്റി അണയുന്ന

കഴുകന്റെ ദംഷ്ട്രകൾ.