അഗ്നിപർവ്വതം പോലെ – ദിവാകരൻ കരിയന്നൂർ മന എഴുതിയ കവിത

അഗ്നിപർവ്വതം പോലെ

പ്രക്ഷുബ്ധമായി മുറുക്കിത്തുപ്പുന്ന

യൗവ്വനം ഉണ്ടായിരുന്നു.

ലാവകൾ പരിഭവമൗനശിലകളായ് 

തണുത്തുറഞ്ഞ

ദിനരാത്രങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു.
 

ചന്ദ്രക്കലയുടെ തുമ്പു കൊണ്ട 

ആനന്ദനോവിനായി കൊതിച്ചൊഴുകുന്ന 

മേഘസ്വപ്നങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു.

പുൽക്കൊടിത്തുമ്പിൽ ഞാന്നുകിടന്ന് 

ലോകം മുഴുവൻ പ്രതിഫലിപ്പിക്കും 

നീഹാരബിന്ദുമനസ്സുണ്ടായിരുന്നു.
 

അണ്ണാറക്കണ്ണൻ വാലിളക്കി 

മരക്കൊമ്പത്തിരുന്നു പറയുന്ന 

ഭാഷയുടെ നിഘണ്ടുവുണ്ടായിരുന്നു.

തിരിമുറിയാത്ത തിരുവാതിര ഏറാൽ

വെള്ളക്കമ്പിയിൽ മീട്ടിയ 

ഈണങ്ങളുടെ നനവുണ്ടായിരുന്നു.
 

വീട് മാറിയപ്പോൾ ഒന്നും കാണാനില്ലാതായി.

ഇനി തിരഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല.

വെള്ളെഴുത്തിന്റെ ധവളപത്രം 

മാത്രമേ കാണുന്നുള്ളൂ.