വ്യത്യസ്തമായി എന്തെങ്കിലും സൃഷ്ടിക്കുവാൻ മോഹം, എഴുതിയത് 'കഥയില്ലാത്ത കഥ'

അയാൾ ഒരു ജനപ്രിയ എഴുത്തുകാരനായിരുന്നു. അയാളുടെ കൃതികൾ സമൂഹത്തിൽ വലിയ സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിരുന്നു. പക്ഷേ, ഒരു ദിവസം, ഒരു യുവ വായനക്കാരൻ അയാളെ ചോദ്യം ചെയ്തു. "നിങ്ങൾക്ക് കഥ എഴുതാൻ അറിയുന്നില്ല," അദ്ദേഹം ആരോപിച്ചു. ഈ വിമർശനം അയാളുടെ വിശ്വാസത്തിൽ ഒരു വിടവ് സൃഷ്ടിച്ചു. അതിന്റെ പ്രയാസങ്ങൾക്കിടയിൽ, അയാൾ തന്റെ എഴുത്തിൽ ശോഷിക്കാൻ തുടങ്ങി. അയാളുടെ മനസ്സിൽ ആ തെറ്റായ ആരോപണം ഒരു ഭൂതമായി മാറി. ആ ചിന്തകളിൽ പതുങ്ങി, അയാൾ തന്റെ എഴുത്തിന്റെ വഴികളിൽ തപ്പി തടഞ്ഞു. ഒരു നല്ല കഥ എഴുതാനുള്ള കഴിവ് അയാളിൽ ഇല്ല എന്ന് അയാൾ കരുതാൻ തുടങ്ങി.

പക്ഷേ, അയാളുടെ യാത്രയിൽ, അയാളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാൻ ആരോ ഉണ്ടായിരുന്നു. രമേഷ്, ഒരു പഴയ സുഹൃത്ത്, അയാളെ കാണാൻ എത്തി. "നീ എത്രയോ നല്ല കഥകൾ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്," അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. "ഒരു വിമർശനത്തെ ഏറ്റുപിടിക്കാതെ, നീ ഈ അവസ്ഥയെ മറികടക്കണം." സുഹൃത്തിന്റെ വാക്കുകളിൽ നിന്ന്  പ്രചോദനം ലഭിച്ച അയാൾ, തന്റെ കുറിപ്പുകൾ വീണ്ടും പരിശോധിച്ചു. അയാളുടെ മനസ്സിൽ ഒരു സമവാക്യം തെളിഞ്ഞു. "കഥയില്ലാത്ത കഥ," അയാൾ തന്റെ അടുത്ത കൃതിക്ക് തലക്കെട്ടിട്ടു. 

പിന്നീട്, അയാളുടെ കഥ ഒരു വിമർശകന്റെ കഥയാണ്. സാധാരണ കഥകളിൽ, അയാൾക്ക് നിത്യവും എഴുത്ത് തുടങ്ങാൻ പ്രയാസമുണ്ടായിരുന്നു. ഓരോ പ്രമാണവും അയാൾ എഴുതുമ്പോൾ, ആരോ തന്റെ കഴിവിനെ ചോദ്യം ചെയ്തുപോവുകയും, അയാൾക്കുള്ള മറുപടിയായി അയാൾ തന്റെ കഥകൾ ആവിഷ്കരിക്കാൻ തുടങ്ങി. കഥയില്ലാത്ത കഥയും വിമർശകൻ എന്ന കഥയും, അയാളുടെ പ്രയാസങ്ങളും, അയാളുടെ യാത്രയും, എല്ലാം ഒരു കടലാസിൽ ആയി നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി. ഒരു വ്യക്തി, അവരുടെ എഴുത്തിലെ തെറ്റുകളെ എങ്ങനെ ഏറ്റുപിടിക്കുന്നു, അവരുടെ എഴുത്തിലെ വിശ്വാസം എങ്ങനെ വീണ്ടെടുക്കുന്നു, എന്നൊരു വലിയ കഥ.

അവസാനം, ഈ രണ്ടു കഥകളിലൂടെ, അദ്ദേഹം തന്റെ  യാത്രയും തിരിച്ചുപിടിച്ചു. ഇക്കാര്യം തന്റെ എഴുത്തിന്റെ കാഴ്ചപ്പാടുകളിൽ മാറ്റം വരുത്തി, കഥയുടെ ഉള്ളടക്കത്തിനും ആത്മാർഥതയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു. ഈ പുതിയ കഥകൾ , "കഥയില്ലാത്ത കഥ," "വിമർശകൻ" സമൂഹത്തിൽ വലിയ സ്വാധീനം ചെലുത്തി. അയാൾ തന്റെ എഴുത്തിന്റെ പ്രാപ്തിയിൽ വീണ്ടും വിശ്വസിച്ചു. 

സാരോപദേശം

കഥയുടെ ഉള്ളടക്കവും ആത്മാർഥതയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം, എഴുത്തുകാരന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ മുഖമുദ്രയാണ്. ഈ കഥ, ഒരു എഴുത്തുകാരന്റെ പ്രയാസങ്ങൾക്കിടയിലും വിശ്വാസം കണ്ടെത്താനുള്ള ഒരു പ്രചോദനമാണ്.