Activate your premium subscription today
പൊതിഞ്ഞു ചെയ്യേണ്ടതാണോ ‘പോസ്റ്റ്മോർട്ടം’? ഇങ്ങനെ ഒരു ചിന്ത മനസ്സിൽ വരാൻ കാര്യമുണ്ട്. അടുത്തകാലത്ത് സമൂഹ മാധ്യമങ്ങളിൽ ഉയർന്നതാണ് ഈ ചോദ്യം. അടുത്തിടെയുണ്ടായ ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥന്റെ മരണവും അതു സംബന്ധിച്ച് ഉയർന്ന് വിവാദങ്ങളുമാകാം ഈ ചോദ്യത്തിലേക്ക് ജനങ്ങളെ എത്തിച്ചത്. ഞാൻ ഫൊറൻസിക് വിദ്യാർഥി ആയിരുന്ന കാലത്തെ കാര്യമാണ് ഓർമ വരുന്നത്. നാലു കാര്യങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞു നിൽക്കണമെന്ന് അധ്യാപകർ തുടക്കത്തിൽ തന്നെ ഓർമിപ്പിക്കും. ഓർക്കാനുള്ള എളുപ്പത്തിന് ‘പി’ എന്ന അക്ഷരത്തിൽ തുടങ്ങുന്നതാണ് ഈ കാര്യങ്ങൾ എന്നും പറയും. പൊലീസ്, പബ്ലിക് (ജനം), പബ്ലിസിറ്റി (പ്രശസ്തി), പ്രസ് എന്നിവയാണ് ആ നാലു കാര്യങ്ങൾ എന്ന് അധ്യാപകർ വിശദീകരിക്കും. ഒരുപക്ഷേ പോസ്റ്റ്മോർട്ടം പരിശോധനയിൽ രഹസ്യ സ്വഭാവത്തിന്റെ പ്രാധാന്യവും ഫൊറൻസിക് സർജൻ പാലിക്കേണ്ട അച്ചടക്കവും നിഷ്കർഷയും മുൻനിർത്തിയാകാം ഇത്തരം ഒരു നിർദേശം അധ്യാപകർ നൽകുന്നത്. ഏകദേശം 30 വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ് നമ്മുടെ സമൂഹം അങ്ങനെ ആയിരുന്നു. ഈ നിർദേശം അക്കാലത്ത് നൽകുന്നതിൽ അപാകതകളും ഇല്ല. എന്നാൽ കാലം മാറി. സമൂഹവും മാറി. നിയമങ്ങളും മാറി. ഇന്ന് സുതാര്യതയ്ക്കാണ് മുൻഗണന. 2005ൽ പ്രാബല്യത്തിൽ വന്ന വിവരാവകാശ നിയമവും അതാണ് ഉറപ്പാക്കുന്നത്. അറിയുന്നതിനുള്ള അവകാശം ജനങ്ങൾക്കുണ്ട്. അതു പറയാനുള്ള ചുമതല അധികൃതർക്കുമുണ്ട്. എല്ലാം രഹസ്യമായിരിക്കണമെന്ന
ആദ്യമേ ഒരു മുൻകൂർജാമ്യം എടുക്കട്ടെ. അവയവദാനം ജീവദാനമാണെന്നും ദാനങ്ങളിൽ എറ്റവും മഹത്തായതാണെന്നും വിശ്വസിക്കുന്ന ഒരാളാണ് ഞാൻ. അതിൽത്തന്നെ ഏത് വീക്ഷണകോണിൽ നിന്ന് നോക്കിയാലും മരണാന്തര അവയവദാനം ഒരുപടി മുന്നിൽനിൽക്കുമെന്നും മാനവകുലത്തിന് തന്നെ ഏറ്റവും ഉത്തമമായ ഒരു മാതൃകയാണെന്നും ആണ് എന്റെ കാഴ്ചപ്പാട്. പക്ഷേ, ചില വിവാദങ്ങളിൽപ്പെട്ട് മരണാനന്തര അവയവദാനം ഏതാണ്ട് നിലച്ചുപോയ അവസ്ഥയാണ് ഇന്ന് കേരളത്തിൽ. അതിലൊരുപാട് സങ്കടപ്പെടുന്ന ആളു കൂടിയാണ് ഞാൻ. 2010ൽ ആണെന്നു തോന്നുന്നു, പാലക്കാട് മെഡിക്കൽ കോളജ് രൂപീകരിക്കണം എന്നാവശ്യപ്പെട്ട് ‘പാലക്കാട് മെഡിക്കൽ കോളജ് ആക്‌ഷൻ കൗൺസിൽ’ എന്നൊരു സംഘടന രൂപീകരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. എല്ലാത്തരം രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളിലും പെട്ട ആളുകളും പാലക്കാട്ടെ പൊതുപ്രവർത്തകരും അക്കൂട്ടത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. മെഡിക്കൽ കോളജ് രൂപീകരിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അതൊരു ചാരിറ്റബിൾ സൊസൈറ്റിയായി മാറി. അതിന്റെയൊക്കെ ഭാഗമായി പ്രവർത്തിക്കാനും അവയവദാനം പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാനായി ഒരുപാട് ബോധവൽക്കരണ പ്രവർത്തനങ്ങൾ സംഘടിപ്പിക്കുന്നതിന്റെ ഭാഗമാവാനും കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ, അപ്പോഴൊക്കെയും മനസ്സിൽ മുള്ളുപോലെ കിടന്നിരുന്ന ചില സംഭവങ്ങളുണ്ട്. 2009 ഓഗസ്റ്റ് 25. ജോസഫ് എന്ന സിനിമ ഇറങ്ങുന്നതിനും 9 വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപാണ്. ഒരു ഉച്ച സമയത്ത്, വാഹനാപകടത്തിൽ പരുക്കേറ്റ് ചികിത്സയിലായിരുന്ന തലേദിവസം മരണപ്പെട്ട ഒരു യുവാവിന്റെ മൃതദേഹം പോസ്റ്റ്മോർട്ടത്തിന് കൊണ്ടുവന്നു. നമുക്കയാളെ അശോക് മേനോൻ എന്ന് വിളിക്കാം. അപകടമുണ്ടാകുന്നതിന് ഒരാഴ്ച മുൻപ് വാങ്ങിയ പുതിയ ബൈക്ക് ഹൈവേയിലേക്ക് കയറ്റുന്നതിനിടെ തെന്നി മറിഞ്ഞുവീണ് റോഡിൽ തലയിടിച്ചാണ് അപകടം നടന്നത്. നാല് ദിവസത്തെ ചികിത്സയ്ക്കുശേഷം ഓഗസ്റ്റ് 24ന് രാത്രി ഏഴു മണിയോടെ മരണപ്പെട്ടു. തലയ്ക്കും നെഞ്ചിനുമേറ്റ പരിക്കുകളായിരുന്നു മരണകാരണമെന്ന് പോസ്റ്റ്മോർട്ടം പരിശോധനയിൽ കണ്ടെത്തി. പക്ഷേ, അസ്വാഭാവികമായി മറ്റൊന്നുണ്ടായിരുന്നു; വൃക്കകളിൽ ഒന്ന് നീക്കം ചെയ്തിരിക്കുന്നു. മരണം നടന്നിരിക്കുന്നതിന് ഏകദേശം രണ്ടാഴ്ചയ്ക്ക് മുൻപ്, എന്നാൽ പരമാവധി ഒരു മാസത്തിനകമാണ് അത് സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടാവുകയെന്ന് മനസ്സിലായി. പക്ഷേ, അങ്ങനെയൊരു ശസ്ത്രക്രിയയെപ്പറ്റി എവിടെയും രേഖപ്പെടുത്തിയതായി കാണുന്നില്ല.
17 വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ് നടന്ന സംഭവമാണ്. പക്ഷേ, അന്ന് മരണപ്പെട്ട പെൺകുട്ടിയുടെ അച്ഛൻ എന്നോട് ചോദിച്ച ആ ചോദ്യത്തിന്റെ നനവ് ഇന്നും അതേപോലെ ഓർമയിലുണ്ട്. ആ പെൺകുട്ടിയുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് ഒരു വർഷം തികഞ്ഞിരുന്നില്ല. ഭർതൃഗൃഹത്തിൽ തൂങ്ങിമരിച്ച നിലയിൽ കണ്ടെത്തുകയായിരുന്നു. കോയമ്പത്തൂർ സ്വദേശിയായിരുന്നു പെൺകുട്ടി. വിവാഹം കഴിപ്പിച്ചയച്ചത് പാലക്കാട് കൊല്ലങ്കോട്ടേക്കും. വിവാഹം നടന്ന് ഏഴ് വർഷത്തിനുള്ളിൽ വധു അസ്വാഭാവികമായി മരണപ്പെട്ടാൽ ചില നടപടിക്രമങ്ങളുണ്ട്. തഹസിൽദാർ ഇൻക്വസ്റ്റ് നടത്തി പൊലീസ് സർജൻതന്നെ പോസ്റ്റ്മോർട്ടം ചെയ്യണമെന്നാണ് നിയമം. ഈ പെൺകുട്ടിയുടെ മൃതദേഹം വീട്ടുകാരും അയൽവക്കത്തുള്ളവരും ഒക്കെക്കൂടി അഴിച്ചിറക്കി കൊണ്ടുവന്നപ്പോൾ രണ്ട് മണിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അക്കാലത്തൊക്കെ 4 മണി കഴിഞ്ഞാൽ പോസ്റ്റ്‌മോർട്ടത്തിനുള്ള അപേക്ഷകൾ സ്വീകരിക്കാറില്ല. മൃതദേഹം എത്താൻ വൈകിയതുകൊണ്ടു തന്നെ അന്ന് നടപടിക്രമങ്ങൾ പൂർത്തിയാക്കി പോസ്റ്റ്മോർട്ടം ചെയ്ത് മൃതദേഹം വിട്ടുകൊടുക്കുക എന്നത് അസാധ്യമായിരുന്നു. മൃതദേഹം കാണാനാവുമോ എന്ന് ചോദിച്ച് ബന്ധുക്കൾ പലരും മോർച്ചറിക്ക് പുറത്ത് കാത്തുനിൽക്കുന്നുണ്ട്. ഇത്തരം കേസുകളിൽ പൊതുവേ ബന്ധുക്കളോട് അകലം പാലിക്കാൻ ശ്രമിക്കും. മിണ്ടുന്നത് ഭർത്താവിന്റെ ബന്ധുക്കളോടാണെങ്കിൽ, പിന്നീട് പെൺകുട്ടിയുടെ ബന്ധുക്കളുടെ ഭാഗത്തുനിന്ന് ഡോക്ടറെ സ്വാധീനിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു എന്നൊക്കെ ആരോപണം വരാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. മോർച്ചറിയിലേക്ക് ആർക്കും പ്രവേശനമില്ല എന്നതാണ് നയം. പക്ഷേ, എത്ര പറഞ്ഞിട്ടും തമിഴ്നാട്ടിൽ നിന്നെത്തിയ പെൺകുട്ടിയുടെ ബന്ധുക്കൾ മടങ്ങിപ്പോവാൻ തയാറായില്ല. പല തവണ സ്റ്റാഫിനോട്, ‘പാക്ക മുടിയുമാ, ഡോക്ടറെ പാക്ക മുടിയുമാ’ എന്ന് ആ കുട്ടിയുടെ അച്ഛൻ ചോദിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുകയാണ്. പലപ്പോഴും പെൺകുട്ടിയുടെ അച്ഛനോ അമ്മാവനോ ഒക്കെ നമ്മളോട് കാര്യങ്ങളൊക്കെ ശരിയായി നടക്കുമോ, നടപടികൾ എപ്പോൾ പൂർത്തീകരിക്കും എന്നൊക്കെ ചോദിക്കുന്ന പതിവുണ്ട്; ഒന്നുറപ്പു വരുത്താൻ വേണ്ടി മാത്രം. അവരുടെ ഭാഗത്തുനിന്ന് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ അത് ന്യായവുമാണ്. ജോലി കഴിഞ്ഞിറങ്ങാൻ നേരവും മോർച്ചറി വാതിൽക്കൽ കാത്തുനിന്നിരുന്ന പെൺകുട്ടിയുടെ അച്ഛനോട്
ഇടവേളയെടുക്കാനാവാതെ മൃതദേഹങ്ങൾ വന്നു നിറഞ്ഞ കാലം എന്ന് ഒറ്റവാചകത്തിൽ കോവിഡ്‌കാലത്തെ സംഗ്രഹിക്കാം. മോർച്ചറിയുടെ പ്രവർത്തനചര്യ തന്നെ മാറ്റിയെഴുതപ്പെട്ട സമയം. പക്ഷേ, ഈ പ്രതിസന്ധിയൊക്കെ ആരംഭിക്കും മുൻപ് ഒരു സംഭവമുണ്ടായി. കോവിഡിന്റെ ഇരുണ്ട കാലഘട്ടത്തിലെ പ്രയാണം തുടങ്ങിവച്ചത് ഒരർഥത്തിൽ ആ പ്രതിസന്ധിയോടെയായിരുന്നു. ഒരു വെള്ളിയാഴ്ച ദിവസം പതിവുപോലെ ആശുപത്രിയിൽ പോസ്റ്റ്മോർട്ടങ്ങൾ നടക്കുന്നു. എന്റെയൊപ്പം അജിത് കുമാറും ഉണ്ണികുമാരനും ഡ്യൂട്ടിയിലുണ്ട്. മോർച്ചറിയോട് അടുത്തൊരു കെട്ടിടത്തിലിരുന്നാണ് രണ്ടാളും ഉച്ചയൂണ് കഴിക്കുന്നതും വിശ്രമിക്കുന്നതും ഒക്കെ. കോവിഡിനെ വളരെ ഭീതിയോടെ കണുന്ന സമയമാണല്ലോ അത്. സുരക്ഷ ഉറപ്പുവരുത്താൻ മൂന്ന് മാസ്ക്കാണ് അന്ന് ഞാൻ ധരിക്കുക. അതിനൊപ്പം കർശനമായ സുരക്ഷാ മാനദണ്ഡങ്ങളെല്ലാം പാലിക്കുന്നുമുണ്ട്. പിറ്റേന്ന് പോസ്റ്റ്മോർട്ടം നടക്കുമ്പോ ഉണ്ണികുമാരൻ പറയുന്നു, ‘ചെറിയ ദേഹവേദന പോലെ തോന്നുന്നുണ്ട്’. അതിന്റെ പിറ്റേന്ന് രാവിലെ പനിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ് അജിതും വിളിച്ചു. തിങ്കളാഴ്ച കോവിഡ് പരിശോധന ഫലം വന്നപ്പോൾ ഇരുവരും പോസിറ്റീവ്. പ്രൈമറി കോൺടാക്ട് ആയാൽപ്പോലും ആ സമയത്ത് ക്വാറന്റീൻ നിർബന്ധമാണ്. ആംബുലൻസ് വരുന്നു, നേരേ എഫ്എൽടിസിയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നു എന്നതായിരുന്നു അന്നത്തെ രീതി. അതിനു രണ്ട് ദിവസം മുൻപ് ആരോഗ്യപ്രവർത്തകർ പ്രൈമറി കോൺടാക്ട് ആയാൽ വീട്ടിൽ തന്നെ ക്വാറന്റീനിൽ കഴിയാമെന്ന സർക്കുലർ ഇറങ്ങിയിരുന്നു. ഞാൻ ഉടൻ തന്നെ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി, ക്വാറന്റീനിൽ പോയി. മോർച്ചറിയിൽ അണുനശീകരണം നടത്താനുള്ള ഏർപ്പാട് ചെയ്തു. രണ്ടാഴ്ചയിലേക്ക് മോർച്ചറിയിൽ പുതിയ ജീവനക്കാരെ ഏർപ്പെടുത്തണമെന്ന് ആർഎംഒയെ അറിയിച്ചു. ക്വാറന്റീൻ തുടങ്ങി രണ്ടാം ദിനം രാവിലെ എനിക്ക് ഒരു ഫോൺ വരുന്നു; ‘‘സാർ, ഒരു പ്രശ്നമുണ്ട്.
മദ്യപിച്ച് വാഹനമോടിച്ച് പൊലീസ് തടഞ്ഞുനിർത്തിയാൽ എന്തുചെയ്യും? രക്തപരിശോധനയ്ക്ക് സമ്മതമല്ല എന്ന് പറഞ്ഞാൽ പ്രശ്നം അവസാനിക്കും എന്ന് കരുതുന്ന പലരുമുണ്ട്. പരിശോധന നടക്കാതിരുന്നാൽ കോടതിയിലെത്തുമ്പോൾ കേസ് തള്ളിപ്പോകാനുമിടയുണ്ട്. ഒരാൾ വിസമ്മതം പ്രകടിപ്പിച്ചാൽ എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് പ്രായോഗിക തലത്തിൽ പൊലീസിനും ഡോക്ടർമാർക്കും പലപ്പോഴും അവ്യക്തത ഉണ്ടെങ്കിലും ഒരാൾ മദ്യപിച്ചിരുന്നോ എന്ന് തെളിയിക്കാൻ എന്താണ് നടപടിയെന്ന് നിയമം കൃത്യമായ മാർഗരേഖ മുന്നോട്ടുവയ്ക്കുന്നുണ്ട്; ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരുടെ കാര്യത്തിലും മരിച്ചവരുടെ കാര്യത്തിലും. മരിച്ചവരുടെ കാര്യത്തിൽ നടപടികൾ ചിലപ്പോഴെങ്കിലും കുറേക്കൂടി സങ്കീർണവുമാകാറുണ്ട്. ഒരാൾ മദ്യപിച്ചിട്ടുണ്ടോയെന്ന് ഡോക്ടറെക്കൊണ്ട് പൊലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥർക്ക് പരിശോധിപ്പിക്കേണ്ടി വരുന്നത് സാധാരണഗതിയിൽ രണ്ടു സാഹചര്യങ്ങളിലാണ്. ഒന്ന് മദ്യപിച്ച് വാഹനമോടിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്നറിയാൻ. രണ്ടാമത്, മദ്യപിച്ച് തന്നെത്തന്നെ കരുതാൻ കെൽപ്പില്ലാത്ത സാഹചര്യത്തിലാണോ ഒരാൾ പൊതുസ്ഥലത്ത് പെരുമാറുന്നത് എന്നറിയാൻ. മദ്യപിച്ച് ബഹളമുണ്ടാക്കുന്ന കേസുകളിൽ കേരള പൊലീസ് ആക്ട് 118–ാം വകുപ്പ് അനുശാസിക്കുന്ന രീതിയിലാണ് പരിശോധന നടത്തേണ്ടത്. മദ്യപിച്ച് വാഹനമോടിക്കുന്ന കേസുകളിലെ പരിശോധന സംബന്ധിച്ച് മോട്ടർ വെഹിക്കിൾ ആക്ട് 185–ാം വകുപ്പിലും വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ട്. സാധാരണഗതിയിൽ ഏത് മെഡിക്കോലീഗൽ പരിശോധന നടത്തുമ്പോഴും വ്യക്തിയുടെ സമ്മതം ആവശ്യമുണ്ട്. ഈ പരിശോധന നടത്താൻ തയാറാണ് എന്ന സമ്മതപത്രം എഴുതിവാങ്ങിയ ശേഷമാണ് പരിശോധന നടത്തുക. ഇത് ഒഴിവാക്കാനാവുന്നത്, അപകടത്തിലും മറ്റും പരുക്കുപറ്റി ഒരാൾ സ്വമേധയാ ചികിത്സയ്ക്ക് തയാറാവുമ്പോഴാണ്. അത്തരം കേസുകളിൽ സമ്മതം അന്തർലീനമാണ് എന്നാണ് കണക്കാക്കുക. പക്ഷേ, മദ്യപിച്ച് വാഹനമോടിച്ചതിന്റെ പേരിൽ പൊലീസ് ഒരാളെ പരിശോധനയ്ക്ക് കൊണ്ടുവന്നുവെന്നിരിക്കട്ടെ, അയാളിൽ നിന്ന് സമ്മതം എഴുതിവാങ്ങുകയാണ് ആദ്യപടി. ക്രിമിനൽ കുറ്റം ചെയ്തെന്ന സംശയത്തിൽ പൊലീസ് കസ്റ്റഡിയിലെടുത്ത് വൈദ്യപരിശോധനയ്ക്ക് ഹാജരാക്കുന്ന ആളോട് സമ്മതം വാങ്ങിയേ മതിയാവൂ. ഇങ്ങനെ ഹാജരാക്കുന്ന ആൾ പരിശോധനയ്ക്ക് സമ്മതിച്ചില്ലെങ്കിൽ എന്ത് ചെയ്യും?
‘‘പട്ടാമ്പി പുഴയുടെ തീരത്ത് നാട്ടുകാരാണ് കണ്ടത്. അഴുകിത്തുടങ്ങിയ മൃതദേഹമാണ്. അവിടെ വരെ പോയി ചെയ്താൽ സഹായമായി.’’ 20 വർഷം മുൻപ്, 2004ലെ ഒരു ദിവസം ആരംഭിച്ചത് അന്നത്തെ പാലക്കാട് എസ്പിയുടെ ഇങ്ങനെയൊരു ഫോൺകോളിലായിരുന്നു. ആശുപത്രിയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാൻ പറ്റാത്ത നിലയിലാണ് മൃതദേഹമെങ്കിൽ, സ്പോട്ടിൽ പോയി പോസ്റ്റ്മോർട്ടം ചെയ്യുന്ന പതിവുണ്ട്. ഇങ്ങനെ കണ്ടെത്തുന്ന മൃതദേഹങ്ങൾ പലതും അവകാശികളില്ലാത്ത അഞ്ജാതരുമായിരിക്കും. അക്കാലത്ത് ജില്ലയിൽ ഒരു പൊലീസ് സർജൻ വീതമാണുള്ളത്. ആറോ ഏഴോ മൃതദേഹങ്ങൾ ഒരു ദിവസം പോസ്റ്റ്മോർട്ടം ചെയ്യേണ്ടിവരും മിക്കപ്പോഴും. അന്നത്തെ ദിവസവും ജില്ലാ ആശുപത്രിയിൽ രണ്ട് പോസ്റ്റ്മോർട്ടങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. രാവിലെ ഏഴിന് തന്നെ അത് ആരംഭിച്ച് 9 മണിയോടെ നടപടികൾ പൂർത്തിയാക്കി. മൃതദേഹം കണ്ടെന്നറിയിച്ച പട്ടാമ്പിയിലേക്ക് പാലക്കാട് നിന്ന് 60 കിലോമീറ്ററിലധികം ദൂരമുണ്ട്. 11 മണിയോടടുത്താണ് പട്ടാമ്പിയിലെത്തുന്നത്. വേനൽക്കാലമാണ്. വെള്ളം വറ്റിത്തുടങ്ങിയതുകൊണ്ട് വെള്ളമെടുക്കാൻ പുഴയോരത്ത് ആളുകൾ കുഴികൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട്. അതിൽ ഉറവ കൂടി വെള്ളം വന്നു നിറയും. താൽക്കാലിക കിണർ എന്നൊക്കെ വേണമെങ്കിൽ പറയാം. അങ്ങനെയുള്ള കുഴികളിൽ ഒന്നിലായിരുന്നു മൃതദേഹം. ദൂരക്കാഴ്ചയിൽ പൊട്ടിപ്പോയ ഒരു പാവയുടെ ഏതോ ഭാഗങ്ങളാണ് ആ കുഴിയിൽ കിടക്കുന്നതെന്നാണ് നാട്ടുകാർ ആദ്യം കരുതിയത്. പക്ഷേ, അതൊരു അ‍ഞ്ചു വയസ്സുകാരന്റെ മൃതദേഹമായിരുന്നു. ഒരു കാലും ഒരു കൈയും തലയും വേർപെട്ട മൃതദേഹം!
Results 1-6
