ജീവിത യാത്ര – സഹദുള്ള കെ. എഴുതിയ കവിത

വ്യസന ഭാരവും പേറിക്കൊണ്ടൊരുവൻ  

പാതയോരം വഴി വേലയ്ക്കു പോകവെ

നേരം തെറ്റി പെയ്തൊരാ ചാറ്റൽ മഴയിൽ നിന്നും

ഓടിക്കയറി അവൻ ഒരാൽചുവട്ടിൽ
 

കഷ്ട്ടങ്ങൾ മാത്രം നടക്കുമീ ജീവിതത്തെ 

ഒട്ടാകെ പഴിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കും നേരം 

ചടകുടെ വന്നൊരാ പൊട്ടിച്ചിരിയുടെ 

ഉറവിടം ആരെന്ന് മിഴിച്ചു നോക്കി
 

ആയിരം കഥകളിൽ അമ്മൂമ്മ ഓതിയ 

ആചാര്യനൊരുവൻ ഇരിക്കുന്നു ഓരത്

ആരാരും കേൾക്കാ ശബ്ദത്തിലദ്ദേഹം 

ആംഗ്യങ്ങളോടെ പറഞ്ഞതോ ഇങ്ങനെ
 

ജീവിതമാകുന്നതൊരു യാത്രയാകുന്നു പുതിയ 

പൂങ്കാവനമിലൂടെ ഉള്ളൊരു സഞ്ചാരം

അവിടമിൽ ദർശിക്കും നീ അനവധി പുഷ്പങ്ങൾ

വാടിത്തളർന്നതും തണ്ടറ്റു വീണതും 
 

എന്നാലൊരിക്കലും കാണാതെ പോവരുതാ 

സുന്ദര സുരഭില മലർക്കൂട്ടമത്രയും

ശേഖരിക്കുവിൻ നീ അവയിൽ നിന്നൊരോന്നും 

ശേഷം തുടരുക ആ പാത മുന്നോട്ട്
 

ഒരു നാൾ നീ എത്തീടും ഈ പ്രായത്തിലന്നേരം

ഓർത്തു ചിരിക്കുമാ ശപിച്ച ദിനങ്ങളെ

ഒടുവിലാ ജ്ഞാനം അണയുന്ന നേരത്തോ

ഓതീടുമീ ജീവിതം അഖിലവും സുന്ദരം