Activate your premium subscription today
നെറ്റിയിൽ ഗോരോചന കുറിയണിഞ്ഞു സീമന്തരേഖയിൽ സിന്ദൂര തിലകം ചാർത്തി കടമിഴികോണുകളിൽ പ്രണയത്തിൻ മധുരവുമായ് അരികിലെത്തീ... അവൾ എന്നരികിലെത്തീ. കഥ പറയും കണ്ണുകളിൽ മിന്നി മറയും ഓളങ്ങൾക്കെന്തു ചേല് വിരിഞ്ഞ മാറത്തു നിറയെ ചന്ദ്രജ്യോതി തെളിഞ്ഞു മാനസത്തിലാ പ്രഭാപൂരം. പരത്തി ഉൾക്കാമ്പിൽ സുഗന്ധത്തിൻ പൂമഴ ഒരു
ഞാൻ നിരത്തിയ കിതാബിനെയും.. നീ വിരിച്ച വേദത്തെയും ഓർത്തു ഞാന്‍.. നിനക്കായി വിരിച്ച തണലിനെയും നോക്കി.. ഞാൻ കരയുമ്പോഴും.. എനിക്ക് കിട്ടിയ കൈപിടി.. നീ നൽകിയ ചെറുപുഞ്ചിരി മാത്രമാണ്..
അര്‍പ്പിക്കാമിന്നും എന്നെന്നും നന്ദിദിന വാടാമലരുകള്‍..... സര്‍വ്വചരാചര സൃഷ്ടി സ്ഥിതി സംഹാര സംരക്ഷകാ..... ഇഹ പരലോക ആധാര ശില്‍പ്പി ജഗദീശ്വരാ..... അഞ്ജലീ ബദ്ധരായി നിന്നെ കുമ്പിട്ടു നമിക്കുന്നേന്‍.... അടിയങ്ങള്‍ തന്‍
കുതിച്ചോടും സ്ഥിരംവണ്ടിക്കകത്തൽപം നനഞ്ഞപ്പോൾ മുകൾക്കമ്പിക്കയർ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചാടുമ്പോൾ. കൊടുങ്കൊക്കച്ചിറപ്പാലം കടക്കുമ്പോൾ പുഴത്താള- പ്പെരുക്കത്താലൊലിക്കൊപ്പം പിടയ്ക്കും മത്സ്യം കുടുക്കിട്ടാ വലക്കൊട്ടക്കിടപ്പൊത്തിൽ പുറത്തേക്കായ് കരിഞ്ചാത്തൻ കരിങ്കാരിപ്പുളപ്പിൻ മൂളൽ. തിരക്കേറും ജനത്തള്ളൽ കുടുക്കിൽ
കന്യാകുമാരി കടൽക്കരയിൽ അസ്തമയ സൂര്യന്റെ പൊൻകിരണങ്ങളും ഏറ്റങ്ങനിരിക്കുമ്പോൾ മായതൻ അനുഭൂതിയാൽ മനമൊരു വൃന്ദാവനമായ് ഒഴുകി..... അന്തിമ ശോഭയാൽ തിളങ്ങും സൂര്യനെ ഒന്നെത്തി പിടിക്കുവാനായ് എൻ മനം കൊതിച്ചു കിട്ടുകയില്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും അതിനായ് മോഹിച്ച എന്നെനോക്കി നോക്കി നീ പരിഹസിച്ചതെന്തിന്..... എന്തിന്?.
അന്നാണ് ഞാൻ വിഷം വാങ്ങാൻ അവിടെ പോയത്.. അവിടെ എഴുതി വെച്ചിരുന്നു - "പലതരം വിഷങ്ങൾ" കുഞ്ഞുങ്ങളിൽ മതഭ്രാന്ത് വളർത്തുന്ന വിഷം വെറുതെ കൊടുക്കപെടും... അന്ന് മുതൽ ഈ വിഷമാണ് കുത്തുന്നത്... ജനിച്ചയുടൻ... അതും പറഞ്ഞു അയാൾ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.. അവിടെയും ഏതോ ഒന്ന് പൊട്ടിത്തെറിച്ചു... ഞാൻ ദൈവങ്ങളോട് ചോദിച്ചു..
എന്റെ കൈകൾ വെട്ടി മുറിച്ചു എന്റെ വയർ നികത്തി ഫ്ലാറ്റാക്കി എന്റെ സിരയെ തണുപ്പിക്കുന്ന പുഴയെ നശിപ്പിച്ചു എന്നെ നിലയുറപ്പിച്ച ആണികൾ പറിച്ചു എന്നെ രാപ്പകൽ ഭേദമന്യേ ദ്രോഹിച്ചു ഞാൻ മരണത്തിലേക്ക് വഴുതി വീഴുമ്പോഴും, ആ നീചരെന്നെ പഴി പറയുന്നു.
അമ്പാടിക്കണ്ണനെൻ പൂമുഖവാതിലിൽ പിമ്പിലായെന്തേ മറഞ്ഞു നിന്നു? പാൽവെണ്ണ പോരാഞ്ഞോ പായസം നൽകാഞ്ഞോ ചിൽപ്പുമാനിന്നുമ്മ ഞാൻ തരാഞ്ഞോ. ഇന്നലെ രാവിൽ നീ പൊൻമെത്ത തന്നിലായ് നന്നായുറങ്ങുമ്പോൾ ഞാനുമെത്തി നിന്നെയും നോക്കിയിരുന്നുപോയി കുഞ്ഞേ ഒന്നല്ല രണ്ടല്ല യാമമെത്ര. പാലിളം ചുണ്ടിലെ പുഞ്ചിരിയൊക്കവേ ചാലെയെൻ
അലക്കുകല്ലുകൾ തേഞ്ഞ തോട്ടിൻ കരയിൽ നിന്ന് ജീവന്റെ അഭയസ്ഥാനം നോക്കി ചാട്ടുളിവേഗത്തിൽ പറന്നിറങ്ങുന്ന മീൻകൊത്തി, അത് പതിവായി ഉച്ചനേരങ്ങളിൽ വെയിലുകായാറുള്ള ചെങ്കല്ലു മതിൽ. വയറിന്റെ ജീവൻ കൊക്കിൽ, ഇമവെട്ടാതെയുള്ള സൂചിനോട്ടത്തിൽ. തണുത്ത വെള്ളത്തിൽ കുളിച്ചുമതിവരാതെ പുളയുന്ന മീനുകളുടെ ജീവൻ കണ്ണിൽ,
ഇരുണ്ട രാത്രികളിൽ ഞാൻ നടത്തിയ തെമ്മാടിത്തരത്തെയും.. വെള്ളിവെളിച്ചത്തിൽ.. ഞാൻ വിതറിയ തെറ്റിനെയും ഓർത്തു... എന്റെ റബ്ബേ.. എന്ന് വിളിച്ചതും നീ.... ആ വിളിക്ക് ഉത്തരം നൽകിയതും ഞാൻ അറിയുന്നത് മരണത്തിന്റെ മാലാഖ എന്നെ വന്നു പുണരുമ്പോഴായിരുന്നു..
Results 1-10 of 2967
