നിത്യതയുടെ സാക്ഷ്യമായി തുടരുന്ന വിഷുക്കവിതകൾ

വിഷു കേരളീയരുടെ പുതുവത്സരാഘോഷമാണ്. 'വിഷുവത്' എന്ന സംസ്കൃത പദത്തിൽ നിന്നാണ് 'വിഷു' എന്ന പദം ഉരുത്തിരിഞ്ഞത്.  രാപകലുകൾ തുല്യമായി വരുന്നത് എന്നാണ് ഇതിനർഥം. ഇത് സൂര്യനുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. പന്ത്രണ്ട് രാശികളിലൂടെയുള്ള സൂര്യന്റെ സഞ്ചാരമാണ് ഋതുഭേദങ്ങൾക്കു കാരണമാകുന്നത്. സൂര്യൻ മീനരാശിയിൽനിന്നു മാറി മേടം രാശിയിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്ന മുഹൂർത്തമാണ് വിഷു. വിഷു സംക്രാന്തി പുതുമയുടെയും സമൃദ്ധിയുടെയും പ്രതീകമാണ്. 

മലയാള സാഹിത്യത്തിൽ വിഷുവിന് ഒരു പ്രത്യേക സ്ഥാനമുണ്ട്. വിഷു മലയാളികളുടെ ഹൃദയത്തിൽ പുതുമയുടെയും പ്രതീക്ഷയുടെയും ഒരു കാവ്യമാണ്. ഈ ഉത്സവം കവികളുടെ ഭാവനയെ എപ്പോഴും ഉത്തേജിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. വിഷുവിന്റെ സൗന്ദര്യം, ആഘോഷങ്ങൾ, ഗ്രാമീണജീവിതം, പ്രകൃതിയുടെ മാറ്റം എന്നിവ കവിതകളിലും ഗദ്യരചനകളിലും പലരും അവതരിപ്പിച്ചു. വൈലോപ്പിള്ളി ശ്രീധരമേനോൻ, ഒ.എൻ.വി. കുറുപ്പ്, അയ്യപ്പപ്പണിക്കർ, സുഗതകുമാരി തുടങ്ങിയ കവികൾ വിഷുവിന്റെ ഓർമകളുണർത്തുന്ന മനോഹരമായ കവിതകൾ രചിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവയിൽ ചിലതിലൂടെ കടന്നു പോകാം. 

1. വൈലോപ്പിള്ളി ശ്രീധരമേനോൻ‌

വൈലോപ്പിള്ളി ശ്രീധരമേനോന്റെ കവിതകളിൽ വിഷു ഒരു പ്രധാന വിഷയമാണ്. എല്ലാവരുടെയും മനസിൽ ഗ്രാമത്തിന്റെ വിശുദ്‌ധിയും മണവും മധുരവും ഇത്തിരികൊന്നപ്പൂവും ഉണ്ടാകട്ടെ എന്നാശംസിച്ച ആ കവി പല വരികളിലും വിഷുവിന്റെ സമൃദ്ധിയെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. 

ഏതു ധൂസരസങ്കൽപങ്ങളിൽ വളർന്നാലും,

ഏതു യന്ത്രവൽക്കൃതലോകത്തിൽ പുലർന്നാലും,

മനസ്സിലുണ്ടാവട്ടെ ഗ്രാമത്തിൻ വെളിച്ചവും

മണവും മമതയും ഇത്തിരി കൊന്നപ്പൂവും!’’

(വൈലോപ്പിള്ളി ശ്രീധരമേനോൻ)

മലയാള കവിതയിൽ വിഷു ഒരു വ്യക്തിപരവും ആത്മീയവുമായ അനുഭൂതിയുടെ പ്രതിഫലനമായി മാറിയിട്ടുണ്ട്. ഗ്രാമീണജീവിതത്തിന്റെ ലാളിത്യവും പ്രകൃതിയുടെ മാറ്റങ്ങളും വൈലോപ്പിള്ളിയുടെ വിഷുക്കവിതകളെ ജീവനുള്ളതാക്കുന്നു.

‘‘നൂറു പരാതിയെനിക്കുണ്ടാകാം

പോരുമതെന്റെ കണിക്കൊന്നേ, വഴി–

യോരമതിങ്കൽ ചാമീകരണമണി

ഹാരശതങ്ങളണിഞ്ഞു, നിനയ്ക്കാ–

തത്ഭുതസംഭവമായ് നീ നിൽക്കേ,–

യപ്പുകൾ കണ്ടു മറപ്പേനെല്ലാം’’.

(വൈലോപ്പിള്ളി ശ്രീധരമേനോൻ)

കവി പലപ്പോഴും വിഷുവിനെ പുതുമയുടെയും പുനർജനനത്തിന്റെയും പ്രതീകമായി ചിത്രീകരിക്കുന്നു. വിഷുവിന്റെ സാംസ്കാരിക പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രകൃതിയുമായുള്ള മനുഷ്യന്റെ ബന്ധത്തെയും ഊന്നിപ്പറയുന്നു.

‘‘കണ്ണടച്ചു ഞാൻ നീങ്ങി, കൺതുറന്നു ഞാൻ കണി

കണ്ടു ഞാൻ കണ്ണഞ്ചിക്കും കമനീയമാം ശിൽപ്പം

വെള്ളി പോൽ വിളങ്ങുന്നോരോട്ടുരുളിയും കണി

വെള്ളരിക്കയും തേങ്ങാമുറികൾ തിരികളും 

െകാന്നയും പൊന്നും ചാർത്തിച്ചിരിക്കും മഹാലക്ഷ്മി

തന്നുടെ കണ്ണാടിയും ഞൊറിഞ്ഞ കരമുണ്ടും

അരി, കുങ്കുമച്ചെപ്പും, ഐശ്വര്യ മഹാറാണി–

യ്ക്കരങ്ങു ചമയ്ക്കുവാനമ്മയ്ക്കു വശം പണ്ടേ’’.

(വൈലോപ്പിള്ളി ശ്രീധരമേനോൻ)

പാരമ്പര്യം, ഓർമ്മ, ഗ്രാമീണജീവിതം എന്നിവ മലയാള കവിതയിലെ വിഷുചിത്രണത്തിന്റെ പ്രധാന ഘടകങ്ങളാണ്. വൈലോപ്പിള്ളി ശ്രീധരമേനോൻ വിഷുവിനെ ഒരു കുടുംബോത്സവമായും സാമൂഹിക ഐക്യത്തിന്റെ പ്രതീകമായും ചിത്രീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്.

‘‘ഹാ, വെളിച്ചത്തിന്നോമൽമകളേ, കണിക്കൊന്ന-

പ്പൂവണിപ്പൊൻമേടമേ, നല്ലനധ്യായത്തിന്റെ

ദേവതേ, സൂരോഷ്‌ണത്തെത്തൂനിഴലഴികളിൽ

കേവലം തടവിൽച്ചേ,ർത്തുഗ്രവേനലിനേയും

എന്റെയീ മലനാട്ടി,ലുൽസവക്കൊടിക്കീഴിൽ

ചെണ്ടകൊട്ടിക്കും നിന്റെ ചാതുര്യമെന്തോതേണ്ടൂ?’’

(വൈലോപ്പിള്ളി ശ്രീധരമേനോൻ)

2. പി. കുഞ്ഞിരാമൻ നായർ

പി. കുഞ്ഞിരാമൻ നായരുടെ കവിതകളിൽ വിഷു ഒരു വർണശബളമായ ചിത്രമായി ഉയർന്നുവരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കവിതകളിൽ പ്രകൃതിയുടെ വിവിധമുഖങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു. വിഷുക്കാലത്തെ പുതുമ, പൂക്കളുടെ സുഗന്ധം, കാറ്റിലാടുന്ന കണിക്കൊന്ന എന്നിവ അദ്ദേഹത്തിന്റെ രചനകളിൽ മനോഹരമായി ചിത്രീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.

‘‘തന്നത്താൻ മറക്കയാൽ

കൺമണി മറകയാ-

ലന്ധകാരത്തിൽ തപ്പും

ഞങ്ങൾക്കു വിഷുവമേ,

സജ്‌ജമായ് വരും

സുപ്രഭാതവും കണികാണി-

ച്ചഞ്‌ജസാ കനിഞ്ഞേകൂ

കനക്കും കൈനേട്ടത്തെ!’’

(പി. കുഞ്ഞിരാമൻനായർ)

3. അയ്യപ്പപ്പണിക്കർ

അയ്യപ്പപ്പണിക്കരുടെ "പൂക്കാതിരിക്കാനെനിക്കാവതില്ലേ" എന്ന കവിതയിൽ കൊന്നയുടെ ആത്മഗതം പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. വിഷുക്കാലത്ത് പൂക്കാതിരിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു കൊന്നയുടെ വേദന ഈ കവിതയിൽ ആവിഷ്കരിക്കുന്നു. ഇത് വിഷുവിന്റെ പ്രതീകാത്മകതയെ ആഴത്തിൽ സ്പർശിക്കുന്നു.

‘‘എനിക്കാവതില്ലേ പൂക്കാതിരിക്കാന്‍

എനിക്കാവതില്ലേ കണിക്കൊന്നയല്ലേ

വിഷുക്കാലമല്ലേ പൂക്കാതിരിക്കാൻ 

എനിക്കാവതില്ലേ വിഷുക്കാലമെത്തി–

ക്കഴിഞ്ഞാലുറക്കത്തിൽ ഞാൻ ഞെട്ടി–

ഞെട്ടിത്തരിക്കും ഇരുൾതൊപ്പി പൊക്കി–

പ്പതുക്കെ പ്രഭാതം ചിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കും

പുലർച്ചക്കുളിർക്കാറ്റ് വീശിപ്പറക്കും

വിയൽപ്പക്ഷി ശ്രദ്ധിച്ചു നോക്കും

ഞരമ്പിന്റെയുള്ളിൽത്തിരക്കാ–

ണലുക്കിട്ട മേനിപ്പുളപ്പിന്നു പൂവൊക്കെ–

യെത്തിച്ചൊരുക്കിക്കൊടുക്കാൻ തിടുക്കം തിടുക്കം’’.

(അയ്യപ്പപ്പണിക്കർ)

കണിക്കൊന്ന പൂവിനെപ്പോലെ, ഈ കവിതകൾ സമയത്തിന്റെ പരിക്രമണത്തെ തള്ളിവിട്ട് എപ്പോഴും പുതുമയോടെ പൂക്കുന്നു.

‘‘എവിടെന്റെ ഹരിതങ്ങളെല്ലാം മറഞ്ഞു

എവിടെന്റെ ദുരിതങ്ങൾ കൊടുവേനലിൽ

കത്തിയെരിയുന്ന താപങ്ങൾ കടുമഞ്ഞി-

ലുറയുന്ന വനരോദനങ്ങൾ മഴവന്നൊടിച്ചിട്ട

മൃദുശാഖകൾ സർവമെവിടെയോ

മായുമ്പൊഴെവിടെനിന്നെവിടെ നിന്നണയുന്നു

വീണ്ടുമെൻ ചുണ്ടിലും മഞ്ഞതൻ 

മധുരസ്‌മിതങ്ങൾ....’’

(അയ്യപ്പപ്പണിക്കർ)

4. സുഗതകുമാരി

വിഷുവിന്റെ അനുഭൂതി ഒരിക്കൽ കൂടി ഹൃദയത്തിൽ തെളിയുന്ന സുഗതകുമാരിയുടെ വരികളിൽ വിഷുവിന്റെ നന്മയുടെ പ്രതീക്ഷയും മനോഹരമായി പകർന്നിരിക്കുന്നു. കുഞ്ഞുകുട്ടികളുടെ കണ്ണിൽ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ നന്മയെ കാണാനുള്ള ഒരു ആഹ്വാനമാണത്.

‘‘നല്ലോണ്ണം നല്ലോണ്ണം കണ്ടോളൂ

നല്ലതുതന്നെ വരുമല്ലോ

കൺമിഴിച്ചിങ്ങനെ നിന്നാലോ

കുഞ്ഞിക്കയ്യിങ്ങോട്ടു കാണട്ടെ

അമ്മയിക്കയിലൊരുമ്മ വെയ്‌ക്കാം

പിന്നൊരു തൂവെള്ളിത്തുട്ടുവെയ്‌ക്കാം’’

(സുഗതകുമാരി)

5. ഒ.എൻ.വി കുറുപ്പ്

വർഷത്തിലെ ഏറ്റവും മനോഹരമായ ദിവസങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് വിഷു. വിഷുവിന്റെ പ്രതീകമാണ് മഞ്ഞപ്പൂക്കളുള്ള കണിക്കൊന്ന. ഈ മരം വിഷുക്കാലത്ത് പൂത്തുനിൽക്കുന്നത് സമൃദ്ധിയുടെ ലക്ഷണമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. കണിക്കൊന്നയുടെ സൗന്ദര്യം ഒരു ദിവ്യമായ ഉത്സവമായി ചിത്രീകരിക്കുകയാണ് ഒ.എൻ.വി കുറുപ്പ്.

‘‘ഒന്നുമറിയാതെ കണിക്കൊന്ന 

പൂത്തു വീണ്ടും /കണ്ണിൽനിന്നു 

പോയ്‌മറയാപ്പൊൻകിനാക്കൾ/ പോലെ!’’

(ഒ.എൻ.വി. കുറുപ്പ്)

കേരളീയസംസ്‌കാരത്തിന്റെ ഏറ്റവും വർണാഭവും മനോഹരവുമായ ചിത്രങ്ങളാണ് ഈ കവിതകൾ. 

‘‘കനകക്കിങ്ങിണി മണി കണക്കെഴും

കണിക്കൊന്നപ്പൂവേ നിനക്കെന്തു ഭംഗി

മിഴികൾക്കുത്സവമരുളുവാനെത്ര

വഴി നടന്നു നീയിവിടെ വന്നെത്തീ’’.

(ഒ.എൻ.വി. കുറുപ്പ്)

6. കുഞ്ഞുണ്ണി

മലയാള കവിതയിലെ വിഷുചിത്രങ്ങൾ കേരളീയ സംസ്കാരത്തിന്റെ സമ്പന്നമായ പാരമ്പര്യത്തിന്റെ ഒരു സാഹിത്യപരമായ രേഖപ്പെടുത്തലാണ്. കുഞ്ഞുണ്ണിക്കവിതകളിൽ പ്രകൃതിയും മനുഷ്യനും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിന്റെ ആഴം കൂടിയ വിശകലനം കാണാം. 

‘‘ചടപടപടകം ചടപടപടകം

ചടപട ചടപട ചടപട പടകം

കത്തും പൂത്തിരിയിത്തിരിനേര-

ത്തത്തറ നേരത്തെത്ര വിചിത്രം

മത്താപ്പൂവിനു മഞ്ഞവെളിച്ചം

മത്താപ്പൂവിനു നീലവെളിച്ചം

പടകം പൂത്തിരി മത്താപ്പൂവേ

വിഷുവിങ്ങോട്ടു വരട്ടേ വേഗം’’          

(കുഞ്ഞുണ്ണി)

ഈ കവിതകളിലൂടെ വിഷുവിന്റെ മാധുര്യം, പ്രതീക്ഷ, പ്രകൃതിയുടെ മാറ്റം എന്നിവ ജീവനുള്ളതായി തുടരുന്നു. 

കുന്നായ കുന്നിന്മേൽ

കൊന്ന മരത്തിന്മേൽ

പൊന്നിൻ പൂത്താലി ചാർത്തിയതാരേ

ഞാനല്ല, നീയല്ല കർക്കടകക്കാറല്ല

കന്നിനിലാവല്ല, മകരത്തിൻമഞ്ഞല്ല

മേടവിഷുവിനു കണികണ്ടുണർന്നീടാൻ

മീനവെയിലൊളി ചാർത്തിയതാ’’

(കുഞ്ഞുണ്ണി)

വിഷു എന്നത് ഒരു ഉത്സവം മാത്രമല്ല, കേരളീയ സംസ്കാരത്തിന്റെ ഒരു ചിത്രമാണ്. മലയാള സാഹിത്യത്തിൽ വിഷു പലരൂപത്തിലും പ്രതിഫലിച്ചിട്ടുണ്ട്. കവിതകളിലൂടെയും ഗദ്യത്തിലൂടെയും വിഷുവിന്റെ സൗന്ദര്യവും സാംസ്കാരിക പ്രാധാന്യവും എഴുത്തുകാർ ആവിഷ്കരിച്ചിട്ടുണ്ട്. പ്രകൃതിയുടെ മാറ്റം, മനുഷ്യന്റെ ആശാബന്ധങ്ങൾ, പുതുമയുടെ പ്രതീക്ഷ എന്നിവയെല്ലാം വിഷുവിനോടൊപ്പം മലയാള സാഹിത്യത്തിൽ നിത്യതയുള്ളതായി നിലകൊള്ളുന്നു.