Activate your premium subscription today
തിങ്കളാഴ്ച ജോൺസൺ മാഷിന്റെ ക്ലാസ്സ് തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും രവി തന്റെ ആശയങ്ങൾ ഒരു പേപ്പറിൽ പകർത്തി മാഷിനെ ഏൽപ്പിച്ചു. മാഷ് വളരെ ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം വായിച്ചശേഷം അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു പറഞ്ഞു "നീ സമൂഹത്തിൽ സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്ന വലിയൊരു വ്യക്തിത്വത്തിന്റെ ഉടമയായി മാറും. ഈ ഊർജ്ജം എപ്പോഴും കാത്തു സൂക്ഷിക്കുക".
അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ, ഫ്ലാറ്റിന്റെ മുൻപിൽ ഒരു കസേരയിൽ എന്നെയും നോക്കി അതെ തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളും വിടർന്ന ചിരിയുമായി അമ്മ ഇരിക്കുന്നു. ഓടിച്ചെന്ന് നീട്ടിപിടിച്ച അമ്മയുടെ കയ്യിൽ ഉമ്മവച്ചപ്പോൾ അറിയാതെ നിറഞ്ഞ കണ്ണിൽ നിന്നും അടർന്നു മാറിയ നീർതുള്ളി
രണ്ടാനമ്മ വന്നതോടെ അച്ഛനിൽ മാറ്റങ്ങൾ വന്നു തുടങ്ങി. തന്നിൽ നിന്നും ഒരു അകൽച്ച. ആ ഭീകര രൂപിയാണെങ്കിൽ അവനെ ഒരു ശത്രുവിനെ കാണുന്നപോൽ ആണ് നോക്കിയിരുന്നതും, പെരുമാറ്റവും. ദിവസം കഴിയുന്തോറും ആ സ്ത്രീയുടെ യഥാർഥ സ്വഭാവം പുറത്തു വരാൻ തുടങ്ങി.
അയാൾ ഒരു ജനപ്രിയ എഴുത്തുകാരനായിരുന്നു. അയാളുടെ കൃതികൾ സമൂഹത്തിൽ വലിയ സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിരുന്നു. പക്ഷേ, ഒരു ദിവസം, ഒരു യുവ വായനക്കാരൻ അയാളെ ചോദ്യം ചെയ്തു. "നിങ്ങൾക്ക് കഥ എഴുതാൻ അറിയുന്നില്ല,"
'ഞങ്ങടച്ഛൻ മരിച്ചത് എങ്ങനെയാണെന്ന് വിചാരിക്കുമ്പഴാ കഷ്ടം.' എന്തൊക്കെയോ പറയുന്ന കൂട്ടത്തിൽ ഒരിക്കൽ തിത്തിമിയോട് മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞു. 'അയൽപക്കത്തെ വീട്ടിൽ ഒരു ഭയങ്കര വഴക്ക് നടക്കുകയായിരുന്നു. ഞങ്ങടച്ഛൻ മധ്യസ്ഥത പറയാൻ പോയതാ. എന്നിട്ട്..' ഇത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് മുത്തശ്ശി കുറേ നേരം മിണ്ടിയില്ല. തിത്തിമി
മുതലാളിയുടെ നിർദ്ദേശ പ്രകാരം, ആ പെൺകുട്ടി രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞ് അമ്മി കൊത്തുവാൻ മുതലാളിയുടെ ബംഗ്ലാവിൽ എത്തി. അവിടെ പുതിയ അമ്മി സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നതായി കണ്ടപ്പോൾ, അവൾക്ക് വളരെ സന്തോഷം തോന്നി.
"Remember me when I am gone away Gone far away into the silent land" (Christina Rossettie) പൂർത്തിയാക്കാത്ത കവിത പോലെ, വരച്ചു പാതിയാക്കിയ ചിത്രം പോലെ മാഞ്ഞു പോയ ഒരാൾ. ഓർമ്മകൾ കൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തെ വീണ്ടെടുക്കുകയാണ് ഒരു കൂട്ടം സുഹൃത്തുക്കൾ. 'ബിജു എന്ന കവിത' ഇത്തരത്തിൽ ഒരു വീണ്ടെടുക്കലാണ്. അകാലത്തിൽ
മരണത്തിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങുമ്പോൾ ജീവന്റെ ഓളങ്ങളിൽ ഉറ്റവരുടെ സ്ഥായിഭാവങ്ങളുടെ പ്രതിഫലനമാണ് ഓരോ ശവത്തിന്റെയും മുഖത്ത് എനിക്കനുഭവപ്പെടാറുള്ളത്. ഇനി ആരെയും ബുദ്ധിമുട്ടിക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ എന്ന തോന്നൽ പൂർണ്ണമായ നിദ്രയിലേക്കാഴ്ന്നിറങ്ങിയ ആ മുഖങ്ങളിൽ
പുതപ്പ് വീണ്ടും തലവഴി മൂടി കിടപ്പ് തുടരുമ്പോൾ ടീച്ചർ ഓർത്തു. മഴ ഇങ്ങനെ തകർത്ത് പെയ്യുകയാണെങ്കിൽ ഇനി കുറച്ചു ദിവസം കൂടി അവധിയുടെ ഘോഷയാത്രയായിരിക്കും. "ജോലി ദുഃഖമാണുണ്ണീ, അവധിയല്ലോ സുഖപ്രദം" എന്നൊരു കവിതയെഴുതിയാലെന്താ എന്നും ടീച്ചർക്ക് തോന്നാതിരുന്നില്ല.
Results 1-10 of 2482
